พิธีคำนับบิดามารดาและพิธีคำนับฟ้าดินของสกุลจ้าวนั้นเรียบง่ายแต่ศักดิ์สิทธิ์ และหลังจากประทับตราในทะเบียนสมรสเพื่อส่งให้กรมพิธีการแล้ว หลิวซวงจึงปล่อยให้ทั้งคู่ได้พักผ่อนในเรือนหอตามลำพัง
หวังอี้หยางทิ้งตัวนอนลงบนเตียงนุ่มอย่างหมดแรง เนื่องจากนางต้องตื่นขึ้นมาเตรียมตัวเข้าพิธีตั้งแต่ฟ้าสาง ทำให้มีเวลานอนไม่เพียงพอ อีกทั้งยังต้องจัดการกับเอกสารที่เหลืออยู่ก่อนเดินทางไปฉินหยวน เรียกได้ว่าไม่ได้พักผ่อนเลยสักนิด
“ถอดเครื่องหัวของเจ้าออกก่อนเถิดแล้วค่อยนอนพัก” จ้าวหลี่จวินบอกกล่าวด้วยความเอ็นดูเมื่อเห็นสีหน้าและท่าทางราวกับเด็กที่เหนื่อยง่าย
“นั่นสิเจ้าคะ นอนไปทั้งเช่นนี้คงไม่สบายตัวเท่าใดนัก” หวังอี้หยางลุกเดินไปนั่งที่โต๊ะเครื่องแป้ง ดวงตากลมมองบรรดาเครื่องประดับบนศีรษะของตนอย่างหนักใจ จากนั้นค่อยๆ แกะปิ่นดอกไม้ออกทีละชิ้น ทว่าบนศีรษะไม่ได้มีแค่ชิ้นเดียว และยังมีอีกชิ้นหนึ่งที่เกาะอยู่ด้านห
