บท 4อยากได้
1712 คำ
เดซี่นั่งมองคุณหญิงบัวงามเดินเข้ามาหาด้วยสีหน้าไม่สู้ดี เวลาล่วงเลยมานานหลายนาทีก็ไม่เห็นแม้แต่เงาของชายหนุ่มที่มาดูตัวกับเธอในวันนี้ ถึงกระนั้นย่อมเป็นเรื่องที่หญิงสาวยินดีเป็นอย่างยิ่ง
“เอ่อ พอดีลูกชายป้าติดงานสำคัญเลยมาไม่ได้”
“ไม่เป็นไรค่ะคุณป้า”
“ขอโทษด้วยนะเด่น”
คุณหญิงเด่นจันทร์โบกมือเพื่อตอกกลับว่าเธอไม่ได้คิดมากหรือโกรธเคืองที่ลูกชายของเพื่อนสนิทผิดนัดในครั้งนี้ ถือเสียว่ามาร่วมรับประทานอาหารและพูดคุยถามสารทุกข์สุกดิบหลังหายหน้าหายตากันไปนาน
“เอ่อ เดซี่ต้องขอตัวก่อนนะคะ พอดีมีเคสผ่าตัดด่วน”
หญิงสาวได้รับข้อความจากทางโรงพยาบาลก็รีบเร่งที่จะขอตัวไปทำงาน แม้วันนี้จะเป็นวันหยุดทว่าคงไม่ใช่สำหรับอาชีพหมออย่างเธอ
“อ้าว งั้นรีบไปเลยลูก”
คุณหญิงบัวงามจ้องมองว่าที่ลูกสะใภ้อย่างนึกชื่นชมไม่ใช่น้อย ไม่เสียแรงที่หมายตาเอาไว้แต่เนิ่นๆ และเธอก็เชื่อมั่นเหลือเกินว่าเพื่อนสนิทจะอบรมสั่งสอนลูกสาวได้เป็นอย่างดีแน่นอน
เดซี่ขับรถมาถึงโรงพยาบาลโดยใช้เวลาไม่นาน มือเล็กรีบรับชาร์ตดูประวัติการรักษาที่ผ่านมาของคนไข้ คิ้วขมวดไปพร้อมๆ กับการประเมินอาการเบื้องต้น
“วันนี้คุณหมอทุกคนติดผ่าตัดหมดเลยค่ะ”
“ไม่เป็นไรค่ะ เดี๋ยวหมอจัดการเคสนี้เอง”
เหล่าพยาบาลรีบจัดเตรียมห้องผ่าตัดและเครื่องมือให้พร้อมสำหรับการผ่าตัดด่วน ร่างบอบบางของหมอสาวสวมชุดปลอดเชื้อตั้งแต่หัวจรดเท้า ดวงตาคู่สวยจ้องมองคนไข้ที่นอนหลับไม่ได้สติอยู่บนเตียง
“คนไข้มีอาการปวดท้องอย่างรุนแรงตั้งแต่เมื่อเช้าแล้วค่ะ”
“ตั้งแต่เมื่อเช้า?”
“ใช่ค่ะคุณหมอ แต่เพิ่งจะพาตัวมาโรงพยาบาลในตอนนี้เอง”
คนตัวเล็กพยักหน้าฟังรายงานจากผู้ช่วยแพทย์ข้างกาย ก่อนจะเริ่มลงมือผ่าตัดด้วยความชำนาญและมากประสบการณ์ หญิงสาวเป็นหมอเฉพาะทางด้านศัลยกรรม ความละเอียดและรอบคอบมีมากโขจึงเป็นผลให้การรักษาไม่เคยมีข้อผิดพลาดเกิดขึ้น
เวลาลากยาวเกือบครึ่งค่อนวันในการผ่าตัดไส้ติ่งแตกที่มีความเสี่ยงเป็นอย่างมาก เดซี่เดินออกมาจากห้องผ่าตัดในสภาพร่างกายที่เหนื่อยล้าสุดจะทน เพราะเพิ่งผ่านการรับศึกหนักเมื่อคืนมา
ร่างบอบบางทรุดนั่งลงบนเก้าอี้ด้วยความหมดแรง ก่อนจะเห็นพยาบาลที่เป็นเพื่อนสนิทเดินเข้ามาหาด้วยความเป็นห่วง
“แกไหวหรือเปล่าเดซี่”
ยื่นน้ำสะอาดให้คุณหมอคนสวยทาน พร้อมพยุงร่างเล็กเข้าไปนั่งพักในห้องตรวจส่วนตัว ‘น้ำขิง’ มองเพื่อนสาวด้วยความเห็นใจ เธอได้ยินบุคลากรในโรงพยาบาลต่างพากันพูดอย่างหนาหูว่าแฟนหนุ่มของคนตรงหน้าอย่างหมอภีมแอบพาชู้ไปนอนที่คอนโด
และชู้ที่ว่าไม่ใช่ใครอื่นไกลแต่เป็นเพื่อนสนิท
“แกโอเคไหม”
“เหนื่อยนิดหน่อย”
“ไม่ใช่ร่างกาย แต่เป็นสภาพจิตใจ”
“สองคนนั้นเป็นยังไงบ้าง” เอ่ยถามไม่ใช่เพราะเป็นห่วง ทว่าอยากจะรู้ผลของการกระทำคนที่กล้าทรยศหักหลังความไว้ใจของเธอ
“ถูกผู้อำนวยการเรียกพบ ท่านก็คงไล่ออก”
น้ำขิงพูดด้วยความโกรธเคืองไม่แพ้กัน ต่อหน้าเพื่อนสาวอย่างนีน่าแกล้งทำตัวใสซื่ออ่อนต่อโลก แต่ลับหลังกลับถือมีดจ้วงแทงข้างหลังเพื่อนมาโดยตลอด แต่สองคนนั้นคงคิดผิดมหันต์เมื่อแอบคบชู้ลับหลังลูกสาวเจ้าของโรงพยาบาล
“คุณท่านเป็นยังไงบ้าง” พอนึกถึงเจ้าของโรงพยาบาลก็อดไม่ได้ที่จะเอ่ยถาม
“อาการดีขึ้นแล้ว”
“ไม่นานฉันเชื่อว่าคุณท่านจะต้องหายดี”
“ขอบใจมากนะน้ำขิง”
เดซี่เริ่มที่จะผ่อนคลายความเหนื่อยล้าก็รีบเปลี่ยนชุดเพื่อเตรียมกลับไปพักผ่อนที่คอนโดส่วนตัว โบกมือลาเพื่อนสนิทเล็กน้อยก่อนจะเดินไปขึ้นรถ
หลายวันล่วงเลยผ่านไป และก็เป็นหลายวันที่ลูคัสยังไม่สามารถให้คำตอบของความรู้สึกตัวเองได้เสียที มาเฟียหนุ่มนั่งครุ่นคิดอยู่บนโซฟาหลังไล่ตะเพิดสาวสวยออกไปจากห้องเมื่อไม่มีอารมณ์จะปลดปล่อยอะไรทั้งสิ้น
อุตส่าห์เลือกคนที่หน้าตาจัดว่าใกล้เคียง รูปร่างอวบอิ่มไปทุกสัดส่วนถึงกระนั้นมันกลับไม่ใช่ มันไม่เหมือนสาวสวยคนนั้นเลยแม้แต่น้อย
“ที่กูสั่งไปได้หรือยัง”
“ได้แล้วครับ”
มาร์ตินปาดเหงื่อหลังต้องมารองรับอารมณ์ที่รุนแรงของเจ้านายในรอบหลายสัปดาห์ เขาหาข้อมูลของผู้หญิงคนนั้นเลือดตาแทบกระเด็นกว่าจะพบตัวตนของเธอ
“นี่ครับตัวการที่ทำให้นกเขาของนายไม่ขันมาหลายอาทิตย์”
แกล้งพูดเย้าแหย่มาเฟียทรงอิทธิพลที่ทำให้ชายหนุ่มต้องวุ่นไปกับการหาผู้หญิงมาระบายความใคร่ ทว่าก็ไม่มีใครผ่านสักคน
“เป็นหมอเหรอ”
“ใช่ครับ”
“ทำไมชีวิตกูต้องมาวนเวียนกับหมอด้วยวะ”
“ผมคิดว่ามันเป็นแรงดึงดูดครับ เราฆ่าคน เขารักษาคน ดูสิครับมันเข้ากันจะตาย”
“พูดได้ดี”
“ขอบคุณครับ” ยิ้มน้อยยิ้มใหญ่เมื่อนานๆ ครั้งเจ้านายจะเอ่ยชมแบบนี้
“แต่ทีหลังไม่ต้องเสือกพูด”
อ้าว!
มาร์ตินหุบรอยยิ้มแทบไม่ทันหลังได้รับคำด่าทอ เขาไม่อยากจะกวนอารมณ์มาเฟียหนุ่มให้เสียไปมากกว่านี้จึงเดินเลี่ยงออกมา
ลูคัสจ้องมองผู้หญิงในภาพถ่าย รอยยิ้มหวานยังปรากฏอยู่ในความคิดของเขาตลอดมา อยากจะลิ้มลองความหวานล้ำจากตัวเธออีกสักครั้งเหลือเกิน
เท้าเรียวของเดซี่เดินออกมาจากซูเปอร์มาเก็ตข้างคอนโด หมอสาวเลือกซื้อของสดไปทำอาหารบนห้อง คิ้วสวยขมวดเข้าด้วยกันหลังกดรหัสผ่านห้องแล้วพบกับเหล่าชายฉกรรจ์มากมายอยู่ด้านใน
ใบหน้าสวยตื่นตกใจรีบขยับถอยห่าง ทว่าร่างบอบบางกลับชนกับคนตัวโตด้านหลัง เหลือบสายตาเห็นอาวุธปืนก็ขวัญผวา ได้แต่นึกสงสัยว่าคอนโดของเธอไร้ความปลอดภัยขนาดนี้เลยหรือ
“จำผมได้ไหมครับคุณหมอคนสวย”
น้ำเสียงเข้มพูดขึ้นเรียกความสนใจให้เจ้าของห้องหันไปมองร่างสูงที่นั่งอยู่บนโซฟา หญิงสาวจำใบหน้าหล่อคมคายนั้นได้เป็นอย่างดี
ผู้ชายคนแรกที่พรากความบริสุทธิ์ไปจากเธอ!
“คุณต้องการอะไร”
“ต้องการคุณ ผมอยากได้คุณ”
ลูคัสไม่อ้อมค้อมพูดอย่างตรงไปตรงมา เพียงได้เห็นสีหน้าตื่นกลัวก็นึกอยากจะแกล้งสาวเจ้าให้ร้องไห้แล้วค่อยจูบปลอบเสียเหลือเกิน
“ออกไปจากห้องฉันก่อนที่ตำรวจจะมาลากตัวพวกคุณออกไป!”
“หึ ถ้าผมกลัวตำรวจคิดว่าจะกล้าถือวิสาสะเข้ามาในห้องของคุณหมอเดซี่ไหมครับ”
เดซี่ตกใจไม่ใช่น้อยที่คนตรงหน้ารู้ชื่อและที่อยู่ของเธอทุกอย่าง แถมยังบุกรุกเข้ามาอย่างอุกอาจ
“ผมอยากคุยกับคุณ มานั่งคุยกันหน่อยไหม”
ใบหน้าหล่อเหยียดยิ้มเจ้าเล่ห์ ก่อนจะตบหน้าตักของตัวเองเชิญชวนสาวสวยมานั่ง เห็นสายตารังเกียจจากเธอก็หัวเราะออกมาเบาๆ อย่างชอบใจ
ถูกใจจริงๆ ผู้หญิงหยิ่งใส่!
ร่างสูงลุกขึ้นยืนเต็มความสูง ค่อยๆ สาวเท้าเข้ามาหาหญิงสาว รวบคนเนื้อตัวนุ่มนิ่มเข้าสู่อ้อมกอดพร้อมวางเธอนั่งลงบนหน้าตัก
“ปล่อย!”
“อย่าดิ้นสิครับ”
“บอกให้ปล่อยไง”
“อ่าห์ดิ้นก็ดิ้น ดิ้นเยอะๆ เลยครับ อื้อ...”
คนตัวเล็กกรีดร้องในใจเมื่อได้ยินชายหนุ่มร้องครางออกมาอย่างน่ารังเกียจ เธอสัมผัสได้ถึงของแข็งที่แตะสัมผัสบั้นท้ายไม่หยุดก็เลือกที่จะหยุดดิ้นอย่างช่วยไม่ได้
ไอ้โรคจิต!
“หยุดทำไมครับคนสวย ผมยังไม่แตกเลย”
แม่เจ้าโว้ย!
แค่ได้กอดสาวเจ้า สูดดมกลิ่นกายหอมกรุ่นก็ทำเอาเลือดสูบฉีดจนร้อนรุ่ม โดยเฉพาะเจ้าลูกชายที่สงบมานานหลายอาทิตย์กลับแข็งขึนจนดันเป้ากางเกงออกมาอย่างน่าแปลกประหลาด
“ขอร้องนะ อย่าทำอะไรฉันเลย”
“เสียงอ้อนโคตรน่ารัก” ถ้าเปลี่ยนเป็นเสียงครางได้ก็คงจะดี
“ต้องการอะไรคะ”
“เมื่อกี้ผมบอกแล้วนะครับว่าต้องการคุณ”
“เราไม่ควรมายุ่งเกี่ยวกันด้วยซ้ำ”
“ผมเสียใจนะครับที่ได้ยินเมียตัวเองพูดแบบนี้”
หมอสาวต้องหันขวับไปมองอย่างเอาเรื่องหลังได้ยินแบบนั้น เธอรู้สึกโกรธเคืองคนที่มายัดเยียดสถานะให้เหลือเกิน
“ฉันไม่ใช่เมียคุณ”
“เราเอากันแล้วนะ แตกตั้งหลายครั้งด้วย”
“หยุดพูดเรื่องสกปรกแบบนี้สักที”
ตั้งแต่เกิดมาเดซี่ไม่เคยพบเจอใครหน้ามึนได้เท่าชายหนุ่มเจ้าของหน้าตักมาก่อน เขาหยาบคายทั้งการกระทำและคำพูดจนคนตัวเล็กรับไม่ได้
“มาเป็นเมียผมไหมครับคุณหมอ”
ลูคัสถามย้ำอีกครั้ง เพียงแค่สาวเจ้าตกลงปลงใจเขาพร้อมจะดูแลปูเสื่อเธออย่างดี เลี้ยงดูให้สุขสบายดีกว่าทำงานเป็นหมองกๆ ให้เหนื่อย
“ไม่!”
“อย่าเพิ่งรีบตัดสินใจสิครับ ผมให้เวลาคุณคิดทบทวนสามวันแล้วจะมาเอาคำตอบ”
มาเฟียหนุ่มยิ้มหวานส่งมอบให้หญิงสาว โน้มใบหน้าหอมแก้มเนียนนุ่มเอาไว้เป็นหลักประกัน ก่อนจะแกล้งปัดป่ายมือโดนหน้าอกอย่างจาบจ้วง
“นมใหญ่ดีจังครับ ผมติดใจมากเลยจะบอกไว้ให้”
“ไอ้บ้า!”
“อยากบอกให้รู้ว่าคุณเป็นคนเดียวที่ผมกล้าให้ด่าแบบนี้ หากคนอื่นมีหวังโดนเป่าหัวไปแล้ว”
ริมฝีปากกระซิบขู่ข้างใบหูเล็ก อดไม่ได้ที่จะกัดติ่งหูสวยเพื่อแกล้งเย้าแหย่ให้คุณหมอสาวตกใจกลัวจนขนลุกซู่
เดซี่ตัวสั่นไปทั้งตัวด้วยความหวาดหวั่น เธอรีบลุกหน้าตักของชายหนุ่มหลังเขายอมคลายมือที่กอดรั้งเอาไว้แน่น ร่างบอบบางถอยห่างจนชิดผนังห้อง
“ผมให้เวลาสามวันนะครับคุณหมอเดซี่ อย่าคิดหนีเพราะคุณหนีผมไม่พ้นแน่นอน”
- ผู้เขียน
