บท3ความต้องการ
1756 คำ
ลูคัสนอนหลับตาพริ้มด้วยรอยยิ้มที่ยังคงประดับบนใบหน้าหล่อ เมื่อคืนเขาสุขสมแทบกระอัก ความต้องการในกายเอาแต่เรียกร้องคนบนเตียงซ้ำๆ
หญิงสาวปริศนาเสมือนแม่มดเจ้าเสน่ห์ที่ยั่วยวนอย่างไร้เดียงสา ความบริสุทธิ์ของเธอยิ่งกินเท่าไหร่ก็ไม่อิ่มเสียที ทว่ามันกลับอยากลิ้มลองความหวานล้ำแสนเร่าร้อนไม่มีหยุด
ร่างสูงเปลือยเปล่านอนคว่ำหน้า มือหนาควานไปมาบนเตียงนอนเพื่อรั้งร่างบอบบางเนื้อตัวหอมกรุ่นเข้ามาในอ้อมกอด ความคิดอยากจะทำกิจกรรมรักในช่วงเช้าอีกรอบปรากฏขึ้นมา ก่อนที่ดวงตาจะรีบเปิดออกเมื่อพบแต่ความว่างเปล่า
“ไปไหนวะ”
รีบยันกายลุกขึ้นอย่างรวดเร็วพร้อมใช้มือเสยผมที่ยุ่งเหยิงด้วยความหัวเสีย รอยยับของผ้าห่มปรากฏจุดสีแดงจางๆ บ่งบอกว่าเมื่อคืนสาวสวยเนื้อตัวแสนนุ่มนิ่มได้ตกเป็นของเขาโดยสมบูรณ์ แถมครั้งแรกของเธอมาเฟียหนุ่มไม่ได้ทะนุถนอมหรือออมแรงเลยแม้แต่น้อย
ลูคัสขมวดคิ้วขึ้นเป็นปมเมื่อในหัวมีแต่ภาพร่วมรักของสองเราเต็มไปหมด ใบหน้าสวยแดงระเรื่อที่ครางอยู่ใต้ร่างยังคงตราตรึง เรือนร่างขาวเนียนไปทุกสัดส่วนรวมไปถึงหน้าอกหน้าใจอวบอิ่มที่ล้นทะลักมือใหญ่ อีกทั้งบั้นท้ายงามงอนที่กระทบหน้าขาเมื่อโดนกระแทกเข้าใส่ทำเอาเลือดในกายสูบฉีดขึ้นมาเสียอย่างนั้น
แม่งเอ๊ย!
ชายหนุ่มลุกขึ้นจากเตียงพร้อมกระชากผ้าขนหนูมาห่มกายท่อนล่างไว้ลวกๆ ทันทีที่เดินออกมาก็เห็นมือขวาคนสนิทยืนฉีกยิ้มกว้างส่งให้อย่างล้อเลียนหลังเห็นเนื้อตัวของเขาเต็มไปด้วยรอยขีดข่วนจนแดงก่ำไปทั้งตัว
“ผู้หญิงคนนั้นไปไหน”
“เธอกลับไปแล้วครับ”
มาร์ตินเอ่ยตอบด้วยความอารมณ์ดี เห็นจากสภาพของหญิงสาวที่แบกร่างกายตัวเองออกจากคอนโดก็นึกสงสารไม่ใช่น้อย เพียงแค่นั้นพวกเขาเหล่าบอดี้การ์ดต่างลงมติว่าคนนี้คงจะถูกใจเจ้านายเหลือเกิน
“ไอ้โง่! พวกมึงปล่อยให้เธอกลับไปได้ยังไง” ช่วงเวลานี้เธอควรต้องนอนครางระหมใต้ร่างของเขา
“ก็ปกตินายเอาแค่ครั้งเดียวจบตลอด”
ลูคัสสบถคำหยาบคายออกมาด้วยความไม่สบอารมณ์ ทว่าไม่อาจจะปฏิเสธคำพูดของลูกน้องตรงหน้าได้ มาเฟียหนุ่มไม่เคยนอนกับผู้หญิงคนไหนซ้ำและมักจะไล่พวกเธอเหล่านั้นกลับแทบจะในทันทีที่เสร็จสม
“มึงไปสืบมาว่าผู้หญิงคนนั้นคือใคร”
“นายไม่เสร็จเหรอครับ เดี๋ยวผมหาผู้หญิงคนอื่นมาให้” เข้าไปทั้งคืนยังไม่เสร็จ สภาพสาวสวยคนนั้นก็แทบจะล้มทั้งยืน
มาราธอนอะไรขนาดนั้น!
“ไปทำตามที่กูสั่ง”
“ตกลงเอาผู้หญิงไหมครับ” ถามย้ำอีกครั้ง
“รีบไปหามา!”
ความต้องการที่เหมือนจะไม่สงบลงทำเอาร่างสูงทรุดนั่งลงบนโซฟาด้วยความหัวเสีย หลายวันมานี้เขาวุ่นอยู่กับงานและปัญหาที่ถาโถมเข้ามาทำให้ห่างหายจากการปลดปล่อยหาความสุขจากผู้หญิง และนี่คงเป็นเหตุผลที่รู้สึกไม่อิ่มจากกิจกรรมรักเร่าร้อนเมื่อคืน
ใช้เวลาไม่นานสาวสวยหุ่นเซ็กซี่ก็เดินเข้ามาด้วยท่าทีมีจริตมารยา มือเรียวปลดชุดเดรสให้หล่นตกพื้นโชว์เรือนร่างเปลือยเปล่าก่อนจะขยับเข้ามาใกล้แล้วทรุดนั่งลงระหว่างขา
ความต้องการที่ร้อนรุ่มเหมือนจะมอดไหม้ดับลงอย่างคนหมดอารมณ์ แม้ผู้หญิงตรงหน้าจะสวยจัดขนาดไหนก็ไม่สามารถเทียบคนตัวเล็กเมื่อคืนได้เลย นิ้วชี้เชยคางคนตรงหน้าขึ้นมา เขาเหมือนคนบ้าที่เอาแต่คิดถึงใบหน้าหวานของสาวเจ้าคนนั้น
“ออกไป”
แล้วชายหนุ่มจะมีกะจิตกะใจเอาใครลง...
“แต่หนูยังไม่ได้ช่วยท่านเลยนะคะ”
ร่างบอบบางใช้มือลูบแผ่วเบาอย่างยั่วยวนผ่านผ้าขนหนูที่ปกปิดแก่นกายใหญ่เอาไว้หมิ่นเหม่ เพียงแต่เจ้าสิ่งนั้นกลับสงบลงไม่พร้อมผงาดอย่างก่อนหน้านี้
มือหนากระชากเส้นผมยาวแน่นจนใบหน้าสวยแหงนหน้าขึ้นด้วยความเจ็บกับการกระทำแสนดิบเถื่อน ก่อนจะถูกผลักจนกระเด็นออกห่างกระแทกผนังด้วยความโกรธกร้าวไม่แม้จะใช้สายตาหันมาแยแส
“ทำไมออกมา”
มาร์ตินที่ยืนอยู่หน้าห้องต้องเอ่ยถามด้วยความสงสัยเมื่อเด็กที่เขาหามาปรนเปรอเจ้านายเดินคอตกออกมา ระยะเวลาผ่านไปไม่ถึงสิบห้านาทีด้วยซ้ำอย่าว่าแต่น้ำแตกเลย เสียงครางก็ยังไม่แม้จะได้ยิน
เดซี่เดินออกมาจากห้องน้ำอย่างยากลำบาก ภาพความทรงจำเมื่อคืนไหลย้อนเข้ามาในสมองเป็นฉากๆ ครั้งแรกของเธอเรียกได้ว่าเจอดีเข้าจริงๆ ชายหนุ่มปริศนาคนนั้นไม่แม้จะทะนุถนอมหรือปลอบโยนเลยแม้แต่น้อย
เขาดุยิ่งกว่าอะไรดี พละกำยำที่มีมากโขทำเอาหมอสาวส่ายหน้าไปมากับความผิดพลาดในชีวิต ขนาดเธอเสร็จไปหลายรอบหนุ่มหล่อยังคงสะกิดและถาโถมเข้าใส่ตลอดทั้งคืน
“อย่างกับโดนรุมโทรม”
ดวงตาคู่สวยสำรวจเนื้อตัวขาวเนียนที่ในตอนนี้เต็มไปด้วยรอยจ้ำแดงระเรื่อ ริมฝีปากบวมช้ำผ่านการจูบที่เน้นหนักและดุดัน ถึงกระนั้นคนตัวเล็กก็ต้องฝืนสังขารของตัวเองไปจัดการแต่งตัวแต่งหน้าเพื่อเตรียมไปพบคุณหญิงบัวงามและลูกชาย
วันหยุดที่แสนน่าเบื่อในรอบสัปดาห์ของเดซี่เมื่อแหงนใบหน้ามองภัตตาคารร้านอาหารหรูเบื้องหน้า ไม่ทันจะได้ก้าวเดินเข้าไปเหล่าพนักงานก็รีบเข้ามาทักทายพร้อมพาไปยังห้องอาหารวีไอพีแบบไพรเวท
ชายฉกรรจ์เกือบสามสิบคนยืนคุ้มกันความปลอดภัยอย่างแน่นหนาสมกับเป็นมาเฟียทรงอิทธิพลที่คุมอำนาจมากมายไว้ในมือ ก่อนจะเปิดประตูผายมือเชิญเธอเข้าไปด้านใน
“คุณป้ารอนานไหมคะ”
“ไม่นานจ้ะ ป้ากับแม่ของหนูเพิ่งจะมาถึง”
คนตัวเล็กทรุดนั่งข้างๆ มารดาที่ยกยิ้มกว้างให้กับเธอ ไม่ต้องบอกก็รู้ว่าก่อนหน้านี้หญิงวัยกลางคนทั้งสองคงคุยกันถูกคอหลังไม่ได้เจอกันนานหลายปี
“ทำงานเหนื่อยเหรอลูก”
‘คุณหญิงเด่นจันทร์’ กอบกุมใบหน้าที่เหนื่อยล้าของลูกสาวเอาไว้แน่น มองเห็นใต้ตาปรากฏรอยคล้ำจางๆ เสมือนเมื่อคืนไม่ได้ผ่านการนอนมาก็อดเป็นห่วงไม่ได้
“นิดหน่อยค่ะแม่ ช่วงนี้คนไข้เยอะ”
“พ่อเขาถามหาหนูด้วยนะเดซี่”
คนตัวเล็กระบายรอยยิ้มหวานออกมาด้วยความดีใจที่ได้ยินแบบนั้น ระยะเวลาสามวันที่ยุ่งอยู่กับงานทำให้ไม่ได้เข้าไปเยี่ยมผู้เป็นบิดาทำเอาหัวใจดวงน้อยๆ เป็นประกายขึ้นมาด้วยความหวัง
“หนูขอโทษด้วยนะคะที่ช่วงนี้ไม่ได้เข้าไปหาพ่อเลย”
“ไม่เป็นไรจ้ะ แม่เข้าใจ”
เด่นจันทร์รั้งร่างบอบบางของลูกสาวมากอดเพื่อส่งมอบความอบอุ่น ลูกสาวของเธอเป็นหมอฝีมือดีของโรงพยาบาลย่อมงานรัดตัวเป็นธรรมดา ยิ่งในช่วงนี้มีปัญหาถาโถมเข้ามาก็เพิ่มความวุ่นวายเข้าไปอีก
“เด่นเดี๋ยวฉันขอตัวออกไปคุยโทรศัพท์ก่อนนะ”
“ตามสบายเลย”
คุณหญิงบัวงามเริ่มกระวนกระวายเมื่อลูกชายยังไม่โผล่หน้ามาให้เห็นหลังเลยเวลานัดดูตัวมาแล้ว มือเรียวรีบต่อสายหาอย่างไวเพื่อเร่งรัดให้เจ้าตัวดีมาที่นี่
อีกฝั่งคอนโดที่มาเฟียหนุ่มนอนอาลัยตายอยากอยู่บนเตียง เสียงเรียกเข้าจากโทรศัพท์ทำใบหน้าหล่อบึ้งตึงเมื่อรับรู้ได้ทันทีว่าใครติดต่อเข้ามา
“ครับแม่”
(อยู่ที่ไหนไอ้ลูกเวร)
คำทักทายแรกที่พูดคุยของวันทำเอาร่างสูงลุกขึ้นจากเตียงอีกครั้งพร้อมยิ้มกริ่มหลังจากคาดเดาความไม่สบอารมณ์ของมารดาผู้บังเกิดเกล้า
“คอนโดครับ”
(รีบมาหาแม่เดี๋ยวนี้ลูคัส)
“ผมไม่ว่าง” โกหกหน้าตายตอบ ถึงว่างชายหนุ่มก็ไม่มีวันไปอย่างแน่นอน
(ไม่ว่างอะไรของแก มัวแต่กกผู้หญิงอยู่ล่ะสิ) เสียงเค้นถามอย่างจับผิด
“ผมบอกแล้วไงว่าไม่ดูตัวอะไรทั้งนั้น แม่เลิกยัดเยียดผู้หญิงที่ไหนก็ไม่รู้ให้ผมสักที”
ลูคัสเอ่ยตอบกลับอย่างหัวเสียไม่ใช่น้อยเมื่อความอิสระสำราญในชีวิตใกล้จะสิ้นสุดลง เท้ายาวก้าวเข้าไปในครัวพร้อมใช้มือหนาหยิบแซนด์วิชในจานทาน เป็นจังหวะเดียวที่มือขวาคนสนิทถือชุดสูทสั่งตัดดูดีเข้ามายืนรอ ปรายสายตาคาดโทษใส่มันไปเล็กน้อย
วุ่นวายไม่เข้าเรื่อง!
(แล้วคิดว่าฉันจะยอมให้แกไปนอนกับผู้หญิงไม่ซ้ำหน้าอย่างนั้นเหรอ)
“แค่ไปคลายเครียดและที่สำคัญผมป้องกันทุกครั้ง”
(พอๆ ฉันไม่ฟังคำแก้ตัวอะไรทั้งนั้นรีบ...)
ไม่ทันจะให้เจ้าของบทสนทนาในปลายสายพูดจบร่างสูงก็รีบตัดสายมารดาทิ้งทันทีพร้อมโยนโทรศัพท์ลงบนโซฟาด้วยความนึกรำคาญใจ ก่อนจะเห็นคนตรงหน้ายืนทำหน้าโง่ๆ ใส่
“นายไม่ไปแบบนี้ คุณหญิงต้องโกรธมากแน่ๆ”
“โกรธไปสิ กูรำคาญจะตายอยู่แล้ว”
มาร์ตินเหลือบมองเจ้านายที่นรกแทบจะกินหัวอยู่รอมร่อเมื่อพูดถึงคนเป็นมารดาแบบนั้น แถมศึกหนักก็ต้องมาตกที่เขาเพราะถูกไหว้วานให้พาตัวมาเฟียหนุ่มไปดูตัวให้ได้
“ไปเถอะครับ”
“ตกลงมึงหรือกูใครเป็นเจ้านายกันแน่”
“ผมไม่กล้าหรอกครับ”
“งั้นก็หุบปากสักที!”
“แต่คุณหญิงรักนายมากนะครับ ผมว่าคงหาผู้หญิงสวยๆ มาให้อย่างแน่นอน”
มือขวาคนสนิทยังคงไม่ละความพยายามเสี่ยงตายพูดขึ้นมาอีกครั้ง เขาเคยได้ยินว่าผู้หญิงที่กำลังจะก้าวเข้ามาเป็นว่าที่นายหญิงมีดีกรีเป็นถึงหมอโรงพยาบาลดัง หน้าตาไม่เคยเห็นทว่าคงไม่ขี้ริ้วขี้เหร่จนรับไม่ได้
“ถ้าสวยจนกูต้องเหลียวหลัง ยอมกราบแนบตีนแม่กูเลย!”
ลูคัสท้าพนันด้วยความมั่นใจว่าหญิงสาวคนนั้นไม่ได้ดีเด่อะไรตามที่ได้ยินมา อย่าว่าแต่แต่งงานด้วยกันแค่ให้ไปดูหน้าคาตาเขาก็ไม่มีทางไปให้เสียเวลา
- ผู้เขียน
