“เฟื่องลดาค่ะ เรียกเฟื่องเฉยๆ ก็ได้”
แสนจะเกรงใจก้มศีรษะให้เล็กน้อยเมื่อเขาเปิดประตูให้ตนเองเดินออกก่อน ลมเย็นๆ พัดมาปะทะใบหน้า จากจุดนี้ถือว่าไกลแต่ยังได้ยินเสียงเด็กๆ ร้องขายของ เสียงเพลง เสียงดนตรีต่างๆ นานา บรรยากาศคึกคักชวนให้นึกถึงสมัยเรียนปริญญาตรีเพราะหล่อนเองก็เคยมาช่วยเพื่อนในสาขาขายของเหมือนน้องๆ ในวันนี้
“คุณเฟื่องเป็นศิษย์เก่าที่นี่ใช่ไหมครับ” เขาถามพลางเดินเคียงกันลงบันไดมายังลานกว้างหน้าห้องสมุด
“ใช่ค่ะ เรียนจบมาได้ประมาณสามปีแล้ว แล้วอาจารย์บอลจบจากที่นี่หรือเปล่าคะ”
“เปล่าครับผมจบจากที่อื่นแต่มาบรรจุที่นี่ แล้วก็ได้ทุนจากมหา’ลัยไปเรียนต่อที่ฝรั่งเศส ก็เพิ่งจะกลับมาวันเดียวกับที่เคยบอกว่าเจอคุณ”
“ดีจังเลยค่ะ เอ่อ… เราแยกกันตรงนี้เลยก็ได้นะคะเผื่อคุณบอลจะมีธุระ เฟื่องอยากเข้าไปเดินดูบรรยากาศด้านในสักหน่อย”
“ไปสิครับ ไปด้วยกัน ผมนัดลูกศิษย์ไว้เขาขายนมปั่นยูนิคอร์นที่เป
