ตอนที่ 7

1101 คำ

‘ฮือๆ พ่อแผนบ้า… พ่อแผนใจร้าย… ’ ชมพู่ตีโพยตีพายอยู่ลำพัง ตัดพ้อพ่อผัวด้วยความน้อยใจว่าอันที่จริงคนที่ควรจะได้รองรับอารมณ์อารมณ์พิศวาสสุดเร่าร้อนของพ่อสามีก็คือ ‘หล่อน’ สะใภ้อารมณ์เปลี่ยวที่อยู่ร่วมชายคา ไม่ใช่ป้ามะลิที่อยู่ไกล แต่กลับได้หยิบชิ้นปลามันไปครอบครองแบบนี้ “พ่อแผนจ๋า… หนูอยากโดนพ่อแผนเอา… หนูอยากเป็นเมียพ่อแผนเหลือเกิน” แม่ลูกอ่อนยังคงร้องครางครวญอยู่ในห้องนอนของตัวเองด้วยอารมณ์ที่บอกไม่ถูก ความละอายในสิ่งที่คิด ที่ปรารถนา ทำให้ชมพู่ต้องเอื้อมมือมาจับภาพถ่ายของสามีในกรอบรูปที่วางไว้บนหัวเตียง คว่ำลงด้วยความรู้สึกละอาย เพราะว่าตอนนี้ใจของหล่อนไม่ได้คิดถึง ‘ชายผู้เป็นสามี’ แต่กลับคิดถึง ‘พ่อสามี’ โหยหาคนที่หล่อนไม่อาจแตะต้องเขาได้ ทั้งที่อยู่ห่างกันแค่ฝาผนังกั้น ‘พี่รุจน์… ฉันขอโทษ’ ชมพู่พึมพำถึงสามี วันนี้หล่อนรู้สึกเกลียดตัวเองขึ้นมาอย่างบอกไม่ถูก… แค่คิดรักคนเป็น ‘พ่อ’ ก็เท่ากับทำผิดต่อคนเป็นผัว… ซึ่งก็คือลูกชายของเขา ชมพู่นอนกระสับกระส่าย หล่อนพลิกไปพลิกมา ผุดลุกผุดนั่งอยู่ครู่สั้นๆ ก่อนจะทิ้งกายลงนอนบนเตียงอีกครั้งภายในห้องนอนของตัวเอง ทั้งที่ใจยังสั่นระทึก วันนี้หล่อนรู้ซึ้งกับตัวเองแล้วว่าอาการที่เรียกว่าใจแตกป่นปี้เพราะแอบดูพ่อสามีเอากับกิ๊กนั้นเป็นอย่างไร อาการที่เคยได้ยินคนพูดกันว่า ‘แอบดูจนน้ำเดิน’ นั้นเป็นอย่างไร วันนี้นี้ชมพู่ได้รู้ซึ้งแล้วว่าอารมณ์ ‘อยาก’ ที่ไม่ได้รับการตอบสนองนั้นมันทรมานเพียงใด ในเวลาต่อมา ตอนเช้าตรู่ มะลิพร้อมด้วยกระเป๋าเสื้อผ้าใบเล็ก เดินลงมารอแผนที่หน้าบ้าน ใกล้กับรถกระบะสีดำคันใหญ่ จอดอยู่ในโรงจอดรถ มะลิรอให้แผนขับรถไปส่งหล่อนกลับบ้านที่อยู่อีกอำเภอไม่ไกลกันนัก “ป้ามะลิจะกลับแล้วหรือคะ” ชมพู่ที่กำลังยืนตากผ้าอ้อมอยู่ที่ราวตากผ้าข้างรั้วบ้าน ร้องทักทายสาวใหญ่คู่ขาพ่อสามี “จ้ะ… ” มะลิตอบเขินๆ ด้วยรู้ว่าชมพู่รู้ความลับทุกอย่างระหว่างหล่อนกับแผน “ทำไมป้ามะลิไม่ย้ายมาอยู่กับพ่อแผนล่ะคะ” ชมพู่ถามไม่อ้อม จู่ๆ อารมณ์หึงหวงพ่อผัวก็ผุดวาบเข้ามาในหัวของหล่อน “ถ้าเลือกได้ป้าอยากให้เป็นแบบนั้นเหมือนกัน แต่… คงเป็นไปไม่ได้” ไม่ทันที่จะอธิบายต่อไปว่าเป็นเพราะเหตุใด ร่างสูงใหญ่ของแผนก็เดินออกมาจากหน้าบ้าน พาป้ามะลิขึ้นรถแล้วขับออกไปท่ามกลางสายตาของชมพู่ที่มองอย่างนึกอิจฉา ซึ่งชมพู่มารู้ในภายหลัง ว่าเมื่อคืนป้ามะลิมาทิ้งทวนส่งท้ายสัมพันธ์สวาทลับๆ กับแผน เพราะว่าหล่อนกำลังจะย้ายไปอยู่เชียงใหม่ อีกสัปดาห์ต่อมา ตอนเย็น ภายหลังเลิกงานมาจากไร่อ้อย จู่ๆ เหตุการณ์บางอย่างที่แผนกลับมาพบเข้าโดยบังเอิญ ก็ทำให้เขาแสดงอารมณ์กับสะใภ้อย่างเหลืออด เมื่อเห็นว่าชมพู่กำลังยืนคุยอยู่กับบุรุษไปรษณีย์ที่มาส่งของ “ชมพู่… ” แผนเรียก เสียงห้วนดุบอกให้คนถูกเรียกรู้ตัวว่าเขากำลังไม่พอใจอะไรสักอย่าง “คะ… ” ชมพู่หันมาสบตาพ่อผัว “คุยอะไรกันนานจัง… นี่ถ้าพ่อมาช้ากว่านี้คงได้เสียเป็นเมียผัวกันไปแล้วมั้ง” แผนกระแทกเสียงให้รู้ว่าไม่ชอบ “โถ… หึงสะใภ้หรือคะคุณพ่อผัว” ชมพู่กล่าวยิ้มๆ รู้สึกดีใจที่ได้เห็นอาการหึงหวงของแผน “ใช่… หึงแทนลูกชาย” แผนกล่าว “แน่ใจนะคะ… ว่าพ่อแผนหึงแทนลูกชาย ไม่ใช่หึงเอง” คำพูดประโยคนี้ของสะใภ้ ทิ่มแทงใจดำของพ่อผัวอย่างแรง เพราะว่าแผนย่อมรู้ดีกว่าใคร ว่าเขาแอบตกหลุมรักสะใภ้คนนี้เข้าอย่างจัง แผนเลี่ยงที่จะตอบคำถามของชมพู่ เขาเดินเข้ามาคว้าเบียร์ในตู้เย็นออกมานั่งดื่มอยู่ที่ชานบ้าน ใช้เบียร์ดับอารมณ์ใคร่และอารมณ์โกรธที่คุกรุ่นขึ้นมาทุกครั้งที่ได้เห็นสะใภ้คุยกับชายอื่น หึง… แผนดื่มอยู่จนค่ำ นั่งมองผืนฟ้าพร่างดาว ทอดอารมณ์ไปกับค่ำคืนอันเงียบสงัด กระทั่งเสียงของชมพู่ที่ดังขึ้นจากทางด้านหลัง ช่วยฉุดเขาออกจากอาการใจลอย “กำลังคิดถึงใครอยู่คะพ่อแผน” ชมพู่เดินเข้ามาใกล้ แผนหันมาตามเสียงเรียกและนึกตอบในใจว่ากำลังคิดถึงคนถามนี่แหละ “ดึกแล้ว… หนูยังไม่นอนอีกหรือ” เขาถาม สายตาปะทะเข้ากับทรวงอกอวบใหญ่ของสะใภ้ มองเม็ดหัวนมเป็นทรงสวยเสียดสีอยู่ภายใต้เสื้อคอกระเช้าบางๆ น้ำนมแม่ลูกอ่อนเปียกชื้นเป็นวงคราบขาวอยู่ที่ยอดอกทั้งสองข้างจนเห็นได้ชัด ยิ่งทำให้แผนใจเต้น “หนูนอนไม่หลับค่ะ… ” สะใภ้ตอบ “เป็นอะไรรึ” “ปวดนมค่ะ… คืนนี้นมคัดมาก” ชมพู่กล่าวพลางแอ่นอก เพื่อให้สองเต้าขยับยกขึ้นมาอวดความอวบใหญ่ สิ่งที่เห็นทำเอาพ่อสามีใจสูดหายใจลึก รีบท่องยุบหนอพองหนออยู่ในใจ แต่ดวงตาก็เบิกโพลงมองทรวงอกของสะใภ้ แผนชอบผู้หญิงผิวขาว นมใหญ่ และชมพู่ก็มีทุกอย่างตามที่เขาจินตนาการเอาไว้ว่าจะเจอผู้หญิงแบบนี้สักวัน “พ่อแผนจ๋า… ช่วยหนูได้ไหมจ๊ะ” สะใภ้แม่ลูกอ่อนร้องขอเสียงแผ่ว แววตาออดอ้อนเหลือเกิน “ช่วย… เอ่อ… จะให้พ่อช่วยยังไง” เสียงของแผนสั่น หัวคิ้วชิดเข้าหากัน รีบถามทั้งที่ก็พอจะเดาได้ ด้วยรู้ว่าสิ่งที่เขากลัว… จะต้องเกิดขึ้นสักวัน แผนรู้มาตั้งแต่แรก ว่าตัวเขากับสะใภ้แสนสวยคนนี้มีเคมีบางอย่างที่ตรงกัน เพียงแค่มองตากันก็รู้ เหมือนผีเห็นผี อยู่ที่ว่าใครจะอดทนได้นานกว่ากัน “ช่วยดูดนมให้หน่อยนะคะ… ถ้าไม่ดูดน้ำนมออกเสียบ้าง คืนนี้หนูคงปวดจนนอนไม่หลับ” ชมพู่กล่าวพลางเลิกชายเสื้อคอกระเช้าขึ้นมากองไว้เหนือสองเต้าอวบคัด “ห๊ะ… ” แผนตะลึง “นะคะ… ” ชมพู่แอ่นเต้านมอวบคัดเข้ามาใกล้ “โอ้ว… แม่คุณเอ๊ย”

อ่านฟรีสำหรับผู้ใช้งานใหม่

สแกนเพื่อดาวน์โหลดแอป

App Store Google Play

Facebookexpand_more