บทที่ 05 ข่าวฉาวหน้าหนึ่ง
1617 คำ
ก็อก ๆ
"ยัยฝนมาเปิดประตูเดี๋ยวนี้!"
ก็อก ๆ
"ยัยฝน…"
"มาแล้ว ๆ" ฉันรีบวิ่งไปเปิดประตูอีกคนที่ระรัวเคาะห้องแต่เช้าตรู่ น้ำเสียงเจ๊คิมลั่นไปทั่วห้อง จนฉันต้องรีบลนลานไปเปิดประตูมีหวังปล่อยไว้แบบนี้ฉันคิดว่าข้างห้องต้องออกมาด่าแน่
"อะไรเนี่ย ฉันใกล้เสร็จแล้ว ยังไม่ถึงเวลางานเลยนะเจ๊" ฉันคิดว่าตัวเองไม่ได้สายถึงขั้นเจ๊คิมต้องรีบร้อน ทันทีที่ประตูถูกเปิดออก มือบางก็ถูกคว้าดันเข้าไปในห้อง โดยที่เจ้าของการกระทำดันให้ฉันนั่งลงบนเตียงนอนแล้วมองหน้าอย่างจริงจัง
"อะไรของเจ๊ ต้องรีบไปทำงานไม่ใช่เหรอ?" ฉันเลิกคิ้วถามด้วยความไม่เข้าใจ เป็นอะไรไปฉันงงไปหมดแล้ว
"ฉันยกเลิกงานของวันนี้หมดแล้ว"
"หะ หื้อ ยกเลิก…ยกเลิกทำไม?"
"นี่แกไม่ดูอะไรบ้างเลยหรือไง!" อยู่ ๆ เจ๊คิมก็ขึ้นเสียงใส่ฉัน ก่อนที่จะกลอกตาใส่แล้วเอื้อมหยิบโทรศัพท์ของตนยื่นมาให้ฉันดู
"อะไรคะ?"
"หล่อนดูแล้วอธิบายกับฉันมา" ฉันก้มลงไปดูในโทรศัพท์ที่เป็นปัญหา ทันทีที่เห็นพาดหัวข่าวดวงตาก็เบิกโพลงอ้าปากหวออย่างไม่น่าเชื่อ
'ข่าวด่วน ดาราสาวฉายานักกวาดรางวัลแอบพาหนุ่มเข้าคอนโดกลางดึก' พร้อมกับแนบรูปภาพแผ่นหลังของฉันกับชายอีกคนที่เดินอยู่ข้างกายไม่เพียงแต่ตอนเดินเข้าคอนโด แต่ยังมีภาพตอนที่ฉันถูกชายหนุ่มประคองร่างซบอกกันออกจากผับเห็นใบหน้าฉันอย่างชัดเจน ทว่าไม่เห็นหน้าคนข้างกายที่ตกเป็นข่าวด้วยกัน ซึ่งใช่…เขาคนนั้นคือเฮียวอร์ม คนที่พาฉันมาส่งเมื่อคืน
"มันไม่ใช่แบบนั้นนะเจ๊…" ฉันเงยหน้าขึ้นอธิบายผู้จัดการส่วนตัว มันจริงที่ฉันเดินเข้าคอนโดพร้อมเขา ถึงเราจะไม่ได้เดินกันชิดมาก แต่ภาพตอนที่ถูกประคองที่หน้าผับก็เหมือนเป็นรูปยืนยันว่าเราสองคนรู้จักกัน
"รูปนี้ถูกถ่ายเมื่อไหร่" เจ๊คิมมี่ถามเสียงเข้ม
"มะ เมื่อคืน…" ฉันพูดจบก็ก้มหน้าลง เพราะปกติไปไหนมาไหนฉันจะรายงานผู้จัดการตลอด เพื่อได้รับคำอนุมัติจากผู้จัดการก่อน แต่เหตุเมื่อคืนมันเกิดความจำเป็นที่ยัยลิลินขอร้องให้ไป ถ้าฉันโทรขอแน่นอนว่ายังไงฉันก็ไม่ได้ไปแน่ แต่ก็ไม่คิดว่าเพียงแค่ขัดคำสั่งครั้งเดียวแล้วจะเกิดเรื่องแบบนี้ได้
"ในเมื่อมันเกิดขึ้นแล้วจะทำอะไรได้ล่ะ แต่ฉันขอถามอย่างนึง คนนี้เป็นใคร?" เจ๊คิมมี่ชี้ไปที่ผู้ชายข้างกายในรูป เขาถูกถ่ายแค่ครึ่งหน้าจึงดูออกไม่ชัดว่าใคร
"หมอประจำตัวของฉัน เมื่อคืนเขาเป็นคนมาช่วยฉันแล้วโรคกระเพาะก็ดันมากำเริบ เขาแค่ประคองฉันมาส่งเท่านั้นเองเจ๊…"
"ฉันเชื่อหล่อน ไม่ต้องร้อง" ร่างบางถูกอีกคนดันให้เข้ามากอด เจ๊คิมที่ตอนแรกต้องดุแต่กลับเป็นคนเข้าใจฉันที่สุด ฉันไม่เคยมีข่าวฉาวเรื่องรักใคร่กับใครเลยสักครั้ง ครองโสดไม่สุงสิงกับใครมาตลอด แต่ทำไมครั้งนี้ถึงมีข่าวหลุดออกมาได้ แล้วเฮียวอร์มจะเป็นยังไงบ้าง…
"แบบนี้หมอประจำตัวฉันจะถูกขุดประวัติหรือเปล่า" ฉันผละออกจากอ้อมกอดของเจ๊คิมมี่เพื่อถามต่อ เฮียวอร์มเป็นคนรักสงบ มีความเป็นส่วนตัวสูงมาก และเหมือนว่าจะไม่ชอบเรื่องการเข้าสังคมมากที่สุดเมื่อเทียบกับพี่น้องของเขา ฉันไม่อยากให้เรื่องของฉันไปส่งผลให้เขาเลย รู้สึกผิดเป็นบ้า เขาคงรู้สึกคิดผิดมากที่เมื่อคืนยื่นมือมาช่วยฉันไว้
"ฉันก็พูดไม่ได้ นักข่าวเดี๋ยวนี้เก่งจะตาย ไม่งั้นคงไม่มีรูปหลุดแกออกมาหรอก"
"ฉันเป็นห่วงเขาจังเจ๊…"
"ฮัลโหลลูกสาว ห่วงตัวเองก่อนไหมคะ อีกไม่นานนักข่าวก็แห่กันมาแล้ว" เจ๊คิมดีดนิ้วเรียกสติฉันที่มัวแต่เป็นห่วงอีกคนที่ตกเป็นข่าว แต่นั้นเพราะฉันเป็นคนในวงการ ยังพอมีทางรับมืออยู่บ้าง แต่เขาไม่ใช่…เขาเป็นแค่หมอที่ค่อนข้างเนิร์ด วัน ๆ เขาคงไม่ได้สนใจเรื่องของวงการบันเทิง แบบนี้เขาก็ต้องตกที่นั่งลำบากมากว่าฉัน
"เราจะเอายังไงดี…" ฉันเม้มปากแน่นอย่างวิตก แน่นอนว่าการตกเป็นข่าวครั้งนี้ส่งผลต่อฉันในหลาย ๆ ด้าน ทั้งด้านงานละครที่ใกล้จะลงจอ ไหนจะอีเวนต์คู่กับพระเอกนั้นอีก พรีเซนเตอร์โฆษณาที่เพิ่งจะรับ เยอะแยะไปหมด คราวนี้ฉันคงหมดชื่อเสียงสินะ…
"เราแค่บอกความจริง หล่อนไม่ได้ทำอะไรผิดนี่…"
"จะมีคนเชื่อเราเหรอ?" ฉันเอ่ยด้วยความไม่มั่นใจ ไม่รู้สิ…ฉันคิดว่าในรูปมันทำให้คิดไปทางอื่นไม่ได้แล้ว
"มันไม่มีทางเลือกอื่นแล้ว หรือแกอยากบอกออกไปว่ากำลังคบกับหมอนี่อยู่?"
"บ้าเหรอ ฉันกับเขาเราไม่ได้สนิทกันด้วยซ้ำ"
"งั้นก็วิธีนี่แหละ เดี๋ยวฉันจะโทรบอกต้นสังกัดให้จัดแถลงข่าว แกก็ไม่ต้องเครียดไป ทำใจให้สบาย"
"อื้ม" เจ๊คิมหยัดตัวขึ้นหมายจะออกไปโทรหาต้นสังกัดอย่างที่บอก แต่ก็ต้องชะงักเมื่อได้ยินสายเรียกเข้าโทรศัพท์ของฉันก่อน
ครืดดดดดดดดด
"นักข่าวหรือเปล่า?" เจ๊คิมมี่ชะโงกหน้ามามองหน้าจอมือถือ ทว่าฉันส่ายหน้าอย่างไม่สู้ดี เพราะคนที่โทรเข้ามาดันน่ากลัวกว่านักข่าวเสียอีก
"เจ๊อยู่เป็นเพื่อนฉันก่อน" ฉันดึงเจ๊คิมมี่ให้ลงมานั่งที่เดิม ก่อนที่จะสูดหายใจเข้าลึก ๆ แล้วค่อย ๆ แตะหน้าจอเพื่อรับโทรศัพท์จากปลายสาย
"ค่ะปาป๊า…" ใช่…พ่อฉันเอง ป๊าพร้อมคนที่ใจดีที่สุด และน่ากลัวที่สุดเช่นกัน
(อยู่ไหน?) แค่คำสั้น ๆ ทว่าทำเอาฉันขนลุกซู่ไปหมดทั้งตัว น้ำเสียงที่ทุ้มเข้มและเย็นชากว่าทุกครั้ง เดาได้ไม่ยากว่าปาป๊าคงรู้เรื่องหมดแล้ว
"ยะ อยู่คอนโดค่ะ" ฉันตอบเสียงสั่น พยายามให้นิ่งที่สุดเท่าที่จะทำได้
(กลับมาหาป๊าที่บ้าน เดี๋ยวนี้)
ติ๊ด.
ไม่ทันที่ฉันจะอ้าปากเป็นคำตอบปลายสายก็ถูกตัดลง มีเพียงแค่เสียงลมหายใจแรงของฉันและเจ๊คิมมี่ที่กำลังมองหน้ากันอย่างรู้ชะตาตัวเอง
@คฤหาสน์ตระกูลPP
"หมายความว่ายังไง?" หนังสือพิมพ์หน้าข่าวบันเทิงถูกแผ่วางต่อหน้าฉันด้วยฝีมือของคนเป็นพ่อ ฉันชะโงกมองแค่แวบเดียวก็ยกยิ้มแหย่ ๆ ก็คงจะหนีไม่พ้นข่าวร้อนของฉันที่ขึ้นหน้าหนึ่งอยู่ตอนนี้ ดังใหญ่ทุกช่องทางแล้ว
"ไม่ยักรู้นะเนี่ย ปาป๊าของหนูจะอ่านข่าวบันเทิงด้วย" ฉันพยายามพูดเล่นเช่นเคย แต่สิ่งที่ได้กลับมาคือดวงตาอันเข้มดุของป๊าพร้อม มองมาที่ฉันด้วยเสียงที่ยิงมาในโสตประสาทว่าไม่เล่นด้วย จนฉันต้องหันไปขอความช่วยเหลือจากคนเป็นแม่
"รีบอธิบายปาป๊าสิลูก อย่าเพิ่งเล่นตอนนี้" หม่ามี้น้ำฟ้าส่ายหัวเป็นประวิง เพื่อพยายามบอกว่าเธอเองก็ช่วยฉันไม่ได้ ในตอนนี้พ่อฉันโมโหจนแม้แต่หม่ามี้ที่คลั่งรักสุดชีวิตก็ห้ามไว้ไม่ได้
"คะ คือมันไม่ได้เป็นเหมือนในข่าวเลยนะคะ คือว่า…"
"ไม่ได้เป็นแบบนั้น แล้วทำไมถึงได้มีข่าวแบบนี้ได้ อธิบายมาน้ำฝน"
"มันแค่มุมกล้องไงคะปาป๊า เมื่อคืนหนูก็แค่โรคกระเพาะกำเริบแล้วมีคนช่วย ก็แค่นั้นเอง"
"แล้วลูกก็ไว้ใจให้มันไปส่งถึงห้องเลยหรือไง ลูกอยู่ในฐานะไหนน้ำฝน ทำไมถึงได้ปล่อยตัวแบบนี้"
"ก็หนูไม่รู้นี่หนา…" ฉันตอบเสียงอ่อนลง จนคนเป็นแม่พูดขึ้นต่อ
"ไม่รู้ว่าเชื่อใจเขาได้หรือเปล่าเหรอคะ?"
"ไม่รู้ว่าจะตกเป็นข่าว"
"น้ำฝน!" พ่อกับแม่เรียกชื่อฉันออกมาพร้อมกัน ทำเอาฉันและเจ๊คิมมี่ที่นั่งข้าง ๆ สะดุ้งตัวโหยง ฉันพูดอะไรผิดไป ก็ฉันไม่รู้จริง ๆ นี่…
"คุณพ่อคุณแม่ไม่ต้องห่วงนะคะ หนูจะจัดการแถลงข่าวบอกความจริง น้องไม่เคยมีข่าวฉาวในด้านนี้ หนูคิดว่าทุกคนจะเชื่อในตัวน้องค่ะ" เจ๊คิมมี่พูดขึ้นเสริม กุมมือฉันไว้แน่น แน่นอนว่าเจ๊บอบบางของฉันก็กลัวอยู่ไม่ต่างกัน
"แค่คิด แต่ก็ยังไม่มั่นใจ"
"ปาป๊าขา…มันไม่มีอะไรเลยนะคะ" ฉันเอ่ยกับคนที่ยังอารมณ์ร้อนไม่เลิก แต่ยิ่งพูดก็เหมือนยิ่งจุดไฟใส่ตัวเอง ป๊าพร้อมหันมาจ้องหน้าฉันเขม็ง
"ไม่มีอะไรได้ยังไง ลูกมีข่าวฉาวกับผู้ชายนะน้ำฝน หรือมันเป็นแฟนลูก?"
"ไปกันใหญ่แล้ว" ฉันรีบพูดห้ามคนที่คิดเตลิด วัน ๆ ก็ทำแต่งาน ฉันจะแอบไปมีแฟนได้ยังไงข้อนี้ฉันคิดว่าป๊าฉันต้องรู้ดีสิ…
"ถ้าไม่ใช่แฟน แล้วมันเป็นใคร?"
"ผมเองครับ"
- ผู้เขียน
