ประกาศสงคราม
2495 คำ
สิ่งที่กวินได้ยินทำให้เขาอึ่งไปสิ่งที่มันขึ้นมาในมโนภาพของเขาคือเรื่องบนตียงกับหญิงสาวที่อยู่ตรงหน้าเขารู้สึกชอบเธอก็จริงแต่ไม่ได้คิดถึงขนาดนั้นกวินสะบัดหน้าเพื่อไล่สิ่งที่เขาคิดอยู่
“จะบ้าหรือไง?เราไม่เคยเป็นแฟนกันจะแต่งงานได้ยังง?..คุณจะไปแก้แค้นแม่ผมเหรอ?..ไม่มีทางผมไม่ทำตามที่คุณบอกหรอก”
“ฉันแค่จะแต่งกับคุณแค่ในนามเฉยๆไม่ได้แต่งจริงเราจะไม่มีความสำพันธุ์กันเมื่อไรที่ชั้นพิสูจน์ได้ว่าแม่คุณผิดจริงชั้นจะหย่ากับคุณและออกมาจากบ้านคุณทันทีชั้นไม่เอาเรื่องแม่คุณหรอกเพราะคงทำไม่ได้แต่แค่อยากพิสูจน์ว่าสิ่งที่ชั้นคิดมันคือเรื่องจริง”
อัยลดาแค่พูดโกหกหลอกให้กวินตายใจและยอมแต่งงานกับเธอ คนอย่างอัยลดาไม่มีวันให้อภัยคนที่เป็นต้นเหตุให้อันดาพี่สาวของเธอต้องเสียชีวิตเป็นแน่
“ก็ได้ผมจะยอมแต่งงานกับคุณ...แต่มีข้อแม้ว่าถ้าคุณพิสูจน์ได้ว่าแม่ผมเป็นคนผิดผมจะยอมหย่าให้คุณแต่โดยดีแต่ทว่าแม่ผมไม่ผิดผมจะไม่หย่าแล้วคุณจะต้องเป็นเมียของผมจริงๆทั้งนิตินัยและพฤตินัยเอาไม่เอาในเมื่อคุณอยากดึงผมเข้ามาในเกมส์ของคุณผมก็ขอตั้งกติกาเพื่อความยุติธรรมของผมบ้าง”
“ก็ได้แต่ระหว่างที่ชั้นยังพิสูจน์ไม่ได้คุณห้ามล่วงเกินชั้นเด็ดขาด”
“คุณแต่งงานกับผมแล้วเลิกกับผมไม่กลัวจะกรายเป็นหม้ายเหรอ?”
“ไม่กลัวเพราะชั้นไม่เคยคิดที่จะมีแฟนและแต่งงานกับใครอยู่แล้วคุณคนแรก”
“ปลื้มใจมากมีเมียแต่ยุ่งกันไม่ได้เหมือนเห็นอาหารที่ชอบวางอยู่ตรงหน้าแต่กินไม่ได้อาหารตาทรมานใจแต่งงานกันแล้วก็ต้องนอนด้วยกันไม่งั้นก็ผิดสังเกตุแน่”
“ชั้นไม่ได้สวยขนาดนั้นหรอกอย่าโอเวอร์..งั้นตกลงตามนี้แยกย้ายหลังงานศพพี่สาวชั้นชั้นจะเข้าบ้านคุณทันที”
อัยลดาเดินจากไป กวินครุ่นคิดอย่างหนักว่าเกมส์เล่นผัวเมียที่อัยลดาสร้างขึ้นมามันจะทำให้เขามีปัญหาภายหลังหรือเปล่านะและถ้าหากว่าแม่ของเขาทำจริงขึ้นมาตัวเขาเองจะรับได้หรือไม่กับสิ่งที่แม่ได้ทำลงไปรอยร้าวระหว่างแม่กับกวีพี่ชายของเขาได้เกิดขึ้นแน่แต่ลึกๆในใจของกวินก็ยังเชื่อใจแม่ของเขาอยู่
“ไม่มีทางแม่ไม่ได้ทำ...เธออัยลดาเธอเสร็จชั้นแน่ในเมื่อเธอจะพิสูจน์ว่าแม่ชั้นผิดชั้นก็จะพิสูจน์เหมือนกันว่าแม่ชั้นไม่ผิดเตรียมตัวเตรียมใจเป็นเมียชั้นแล้วกัน”
หลังจากงานศพผ่านไปแล้วข้อตกลงระหว่างอัยลดาและกวินก็ได้เกิดขึ้นจริงกวินได้พาอัยลดาเข้าบ้านทันที
“กวินทำแบบนี้ได้ยังไง?เอามันเข้ามาทำไม?”
“อัยลดาเป็นเมียผมครับแม่”
“เป็นตอนไหน?..แกไม่เคยคบกับมันเป็นแฟนแล้วจะเป็นเมียได้ยังไง?นี่แกคิดจะจับลูกชายขั้นอีกคนหนึ่งเหรอ?พี่แกตายไปแล้วไม่มีช่องทางสูบเงินจากบ้านชั้นเลยมาอ่อยลูกชั้นสินะถ้าแกเอานังนี่เป็นเมียชั้นจะตัดแกอออกจากหุ้นบริษัท”
“ไม่ได้หรอกครับแม่เพราะถ้ากวินไม่อยู่ช่วยผมาริษัทแย่แน่เพราะตั้งแต่ที่พ่อเสียไปหุ้นบริษัทก็ตกลงไปเยอะช่วงนี้กำลังจะดีหากคนภายนอกรู้ว่าบ้านเรามีปัญหาผมคนเดียวบริหารไม่ไหวหรอกครับแม่..เขารักกันก็ช่างเขาสิแม่ดีซะอีกอัยลดาจะได้ช่วยดูและไอดินเพราะตอนนี้ไอดินยังทำใจไม่ด้ร้องไห้หาอันดาทุกวันมีอัยลดามาไอดินคงดีขึ้น”
คุณหญิงต้องยอมทำตามความประสงค์ของลูกชายเพราะเห็นแก่บริษัทแตใจใจก็ได้คิดที่จะกำจัดอัยลดาอยู่ตลอดเวลา
“ชั้นกำจัดพี่แกไปคนหนึ่งแล้วแกอยากตายอีกคนก็ได้ชั้นจะสงเคราะห์ให้อีพวกปลิงคิดว่าชั้นไม่รู้เหรอว่าจะมาปอกลอกเงินของชั้นเดี๋ยวแกจะได้รู้ว่านรกมันเป็นยังไง?”
เพียงแค่วันแรกอัยลดาก็ได้เจอกับคำดูถูกเหยียดหยามจากแม่สามีกำมะลอของเธอเสียแล้วอัยลดาไม่อยากจะคิดเลยว่าอันดาจะต้องเจอกับอะไรบ้างอันดาไม่สู้คนไม่ชอบการปะทะ
“พี่อันดาคงทนอะไรมาเยอะคอยดูเถอะคุณแม่...อัยจะทำให้แม่ได้ลงนรกเหมือนที่พี่อันตาต่อตาฟันต่อฟัน”
อัยลดาลงมากินข่าวเย็นพร้อมกันกับทุกคนสงครามระหว่างแม่สามีและลูกสะใภ้ได้เกิดขึ้นแล้ว
“บ้านเธอทำอาชีพอะไร?...”
“พ่อแม่ทำไร่ทำสวนค่ะ”
“คงจนน่ะลำบากแย่เลยถึงดั้นด้นขึ้นมาหาผัวถึงในกรุงเทพฯหวังจะจับผู้ชายรวยๆเพื่อหวังให้ตัวเองสบายพี่ตายไปแล้วคงลำบากมากเพราะหาช่องทางสูบเงินจากบ้านชั้นไม่ได้เลยเอาตัวเข้าแลกกับลูกชายคนเล็กของชั้นซึ่งโง่ไม่ต่างจากพี่ชายมันเลยเคยห้ามก็ไม่ฟังจะเอานังนั่นเป็นเมียให้ได้”
“จริงๆแล้วอัยก็มีอาชีพอยู่ที่กรุงเทพฯอยู่นะคะคุณแม่ไม่ต้องทำอะไรมากเลยแค่นั่งๆนอนๆก็ได้ตังค์แล้วได้เยอะด้วยคุณแม่อยากรู้ไหมคะว่าอัยทำอาชีพอะไร?”
“ทุเรศพูดออกมาได้ไม่อายปาก...ระดับปัญญาอย่างเธอมีแค่อาชีพเดียวแหละที่คิดได้มั่วผู้ชายมาเป็นร้อยเป็นพันคนแล้วมั๊งชั้นไม่ชอบพี่แกแต่นังนั่นก็ยังดีกว่าที่ยังอุตส่าเรียนจนจบปริญญาตรีแต่แกคงสิ้นคิดกว่าเยอะ”
“แม่ไม่ว่าอัยมากไปเหรอ?ปกติแม่ไม่ได้เป็นคนแบบนี้นี่ครับ”
“ก็เพราะน้องชายแกไปคว้าเอาผู้หญิงเน่าเหม็นนี่มาเป็นเมียชั้นจะไม่ทนอีกต่อไปกินกันไปเถอะชั้นกินไม่ลงจะอ๊วก”
“ตายแล้วคุณแม่แพ้ท้องเหรอคะอายุก็ห้าสิบกว่าแล้วนะคะอย่าไปกินของอ่อนๆจำพวกพืชเขียวๆน่ะมันจะทำให้ท้องใส้ปั่นป่วนได้อัยมั่วยังได้ตังค์แต่ว่าใครบางคนมีแต่เสียนะคะ”
“แกพูดอะไร?”
คุณหญิรุ่งฤดีรีบเดินหนีเหมือนวัวสันหลังหวะเรื่องนี้ไม่มีทางที่อัยลดาหรือใครๆจะรู้ได้มีเพียงเธอเท่านั้นที่รู้ถึงแม้ว่าคุณหญิงจะมีอายุมากแล้วแต่เธอยังมีความต้องการเรื่องบนเตียงอยู่มากจนต้องเข้าสถานบริการผู้ชายหนุ่มๆเพราะก่อนที่อัยลดาจะเข้ามาอยู่กับกวินเธอได้สืบค้นหาช่องโหว่ที่จะเล่นงานแม่สามีตัวแสบของอันดาให้ได้และก็ได้เจอกับความลับอันนี้เข้าจนได้โดยบังเอิญ เมื่อรับประทานอาหารเย็นเสร็จแล้วทุกคนต่างแยกย้ายเข้าห้อง อัยลดาไปเล่นกับไอดินก่อนที่จะเข้าห้องเธอกับกวิน
“น้าอัยจะมาเป็นแฟนอาวินเหรอ?..ครับดีจังดินชอบดินจะได้มีเพื่อนเล่นสองคนบางทีอาวินไม่ว่างจะได้เล่นกับน้าอัยแทนดินเหงาคิดถึงแม่จัง...แม่อยู่บนสวรรค์แล้วจะเห็นดินไหมครับ?”
“เห็นสิแม่อันมองดูดินอยู่ตลอดเวลาอย่าร้องไห้ให้แม่เห็นอีกนะแม่อันจะเสียใจมากมีน้าอัยอยู่ดินไม่ต้องเหงาแล้วนะ”
“น้าอัยจะไม่ทิ้งดินไปเหมือนแม่ใช่ไหม?”
“แม่ไม่ได้ทิ้งดินไปนะแต่เมื่อคนเราถึงเวลาสิ้นอายุขัยเราก็ต้องตายจากกันไป”
“นี่คุณดินไม่เข้าใจที่คุณพูดหรอกเดี๋ยวก็จะมีคำถามต่อไปอีกยาวคุณคงต้องหาเหตุผลมาบอกแกอีกเยอะคืนนี้คงไม่ได้นอนหรอก”
“อ้าว...คุณก็ไปนอนสิคืนนี้ชั้นจะนอนห้องดิน”
“ไม่ได้คุณพึ่งมาอยู่ใหม่ๆมาแยกห้องนอนแบบนี้ไม่กลัวใครจะสงสัยบ้างเหรอวันนี้คุณพูดอะไรกับแม่ผมแม่ถึงได้กลัวขนาดนั้นมันหมายความว่าอะไรอะไรอ่อนๆเขียวๆนั่น”
“ชั้นก็พูดไปเรื่อยแหละอย่าสนใจเลยแม่คุณก็เล่นสงครามประสาทกับชั้นก่อนชั้นก็แค่เอาคืน”
“คุณก็ใช่ย่อยปากคอเราะร้ายไม่เบา..ไปนอนดึกแล้งไอดินต้องนอนพรุ่งนี้แกจะไปโรงเรียนแต่เช้าคุณก็ต้องทำงานไม่ใช่เหรอ?”
“น้าอัยไปนอนเถอะครับดินนอนคนเดียวได้อาวินอยากจู๋จี๋กับน้าอัยแล้วดินรู้”
“ไปเอาคำนี้มาจากไหน?น่ะใครบอก”
“เพื่อนที่โรงเรียนพูดให้ฟังพ่อแม่บังคบให้แยกห้องนอนเพราะพ่อแม่อยากจู๋จี๋กัน”
“ไม่ใช่นะ..น้าไม่ได้จู๋จี๋...”
“ไปเถอะ...ไปจู๋จี๋กันได้เวลาแล้วดินจะได้นอน”
“นี่คุณจะให้ไอดินเข้าใจแบบนั้นไม่ได้นะเขาเข้าใจคำว่าจู๋จี๋แค่ไหนชั้นอยากรู้เกิดเพื่อนพูดอะไรที่มันไม่ดีอีกเขาจะจำแล้วมาพูดนะ”
“ช่างเขาเถอะเขาไม่เข้าใจคำว่าจู๋จี๋หรอกน่าปะเราไปนอนกันเถอะจะไปดีๆหรือจะให้อุ้มไปผมง่วงแล้วนะ”
“อาวินอุ้มน้าอัยให้ดูหน่อยอยากเห็นว่าอาวินแข็งแรงแค่ไหน?”
“ว๊าย...!...ไอ้คนบ้า ปล่อยลงเลยนะเดี๋ยวแม่คุณมาเห็นชั้นก็จะโดนว่าอีกยิ่งมองชั้นไม่ดีอยู่ด้วย”
“อาวินอุ้มน้าอัยไปถึงห้องเลยนะครับเหมือนรูปแต่งงานของพ่อกับแม่น่ะพ่อก็เคยอุ้มแม่แบบนี้”
กวินอุ้มอัยลดาออกมาจากห้องของไอดินมาเจอกับคุณหญิงร่มฤดีพอดี
“ประเจิดประเจ้ออยากทำไมไม่ไปทำกันในห้องให้มิดชิดไม่รู้จักอายเด็กบ้างไอดินจะเอาเป็นเยี่ยงอย่าง”
“ที่รักขา...อัย..อยากแล้วค่ะ..เนี่แทบจะทนไม่ไหวกว่าจะถึงห้องเราจัดมันตรงนี้เลยไหมคะ..อืม...จู๊บ...”
อัยลดาซึ่งยังอยู่บนอ้อมแขนของกวินอยู่ได้ทำท่าออดอ้อนและยั่วยวนเขาต่อหน้าแม่สามีเพื่อเล่นสงครามประสาท กวินกลัวการปะทะรีบวิ่งพาอัยลดาเข้าห้องทันทีแต่ก็ยังได้ยินเสียงคุณหญิงร่มฤดีตะโกนด่าตามหลังมา
“ทุเรศ...ไร้ราคาต่ำตมสถุล....”
“ปัง...นี่คุณคราวหน้าคราวหลังห้ามทำแบบนี้อีกนะ”
“ทำไม?คุณไม่พอใจที่ชั้นยั่วโมโหแม่คุณเหรอ?แม่คุณไม่เป็นอะไรง่ายๆหรอกแข็งแรงจะตายลีลาไม่ธรรมดาชั้นเห็นมาแล้ว”
“คุณพูดอะไรไม่เข้าใจ..ที่ผมไม่อยากให้คุณทำเพราะว่า...เพราะว่าผมกลัวจะอดใจไม่ไหวต่างหากเพราะเมื่อคุณยั่วโมโหแม่ผมแต่เหมือนคุณยัวยวนผมไปด้วยผมผู้ชายนะจะอดใจไม่ไหว”
ดวงตาคู่สวยของกวินมองหน้าอัยลดานิ่งอยู่ครู่ใหญ่อัยลดารีบหลบทันทีไม่ใช่แค่เพียงกวินที่รู้สึกแต่เมื่อเธอได้เพ่งพิศมองหน้ากวินชัดๆใบหน้าคมสันรับกับจมูกโด่งได้รูปดวงตาเป็นประกายทำให้หัวใจของญิงสาวเกิดความหวั่นไหว
“ปล่อยค่ะ...ปล่อยฉันลงได้แล้วคุณไม่เมื่อยเหรอ?”
“ว่าแล้วทำไมปวดแขนจัง...นอนเถอะ”
“คุณนอนไปก่อนเลยชั้นจะอาบน้ำก่อน”
อัยลดาอาบน้ำพรางคิดถึงสิ่งที่เกิดขึ้นในหัวใจของเธอที่มีต่อกวินเพียงแค่วันแรกหัวใจก็หวั่นไหวขนาดนี้ซึ่งเธอไม่เคยรู้สึกแบบนี้กับใครมาก่อนเลย อัยลดาอาบน้ำเสร็จแล้วก็ออกมาจากห้องน้ำ กวินหลับไปแล้วอยู่บนเตียงอัยลดาสวมชุดนอนอย่างแน่นหนาเธอเอาผ้าไปห่มให้กวินพร้อมกับมองหน้าเขาอยู่นิ่งนาน
“หลับแล้วน่ารักจัง...ไม่ได้ชั้นจะมาหลงรักเขาไม่ได้....”
อัยลดามานอนหลับอยู่บนโซฟาปลายเตียงนอนแทนที่จะขึ้นไปนอนบนเตียงกับเขาไม่ใช่เพราะกลัวเขาจะปลุกปล้ำเธอหรอกแต่เพราะกลัวใจตัวเองว่าถ้าหากเขาเผลอปล้ำเธอ..เธออาจจะเผลอใจยอมเขาอย่างง่ายดาย เสียงนาฬิกาปลุกจากโทรศัพท์มือถือของเธอดังขึ้นกวินไม่อยู่ในห้องแล้วแต่ว่าเธอตกใจเมื่อเห็นตัวเองมานอนบนเตียงแทนที่จะอยู่บนโซฟาอัยลดาไม่เห็นความผิดปกติทางร่างกายแต่อย่างใดเธอจึงอาบน้ำแล้วรีบลงไปให้ทันไปส่งหลานชายอันเป็นที่รัก
“ตื่นก็สายมีอย่างที่ไหนเมียตื่นทีหลังผัวคนเป็นเมีต้องดูแลผัวให้ดีไม่ใช่มาตื่นทีหลังแบบนี้พ่อแม่เธอไม่ได้อบรมการเป็นเมียที่ดีเหรอหรือว่าสอนแต่เรื่องอย่างว่าอย่างเดียวไว้จับผู้ชาย”
“ใช่ค่ะคุณแม่...แล้วเมื่อคืนอัยก็ทำงานหนักเสียด้วย คุณกวินแรงไม่ถอยเลยผลัดกันขึ้นบนลงล่างยันเช้าอัยเพลี๊ยะเพลียค่ะอัยทำให้ลูกชายคุณแม่มีความสุขเท่ากับว่าทำหน้าที่เมียที่ดีแล้วไม่ใช่เหรอคะ?”
“อี...อี...”
“อย่านะคะคุณหญิงอย่าเรียกคนอื่นอีแบบนี้สิคะใครได้ยินเข้าตำแหน่งคุณหญิงจะด่างพร้อยได้นะคะ”
“อ้าว...แม่...อัย กวินกับไอดินล่ะ”
“ไปส่งไอดินไปโรงเรียนแล้วก็...เลยไปทำงานเลยมีเมียก็ไม่ได้ช่วยอะไรผัวเลยตื่นก็สายเชอะชั้นอิ่มแล้วเห็นหน้าแล้วกินไม่ลง”
อัยลดามองหน้าแม่สามีอย่างครุ่นคิดว่าร้ายขนาดนี้เธอจะต้องเจออะไรบ้างและจะทำอย่างไรที่จะรู้ได้ว่าแม่สามีเอาอะไรให้ให้อันดาพี่สาวของเธอดื่มมันต้องมีหลักฐานสักอย่างแน่อัยลดาต้องการจะเอาเรื่องให้ถึงที่สุดหากแม้นว่าเธอพิสูจน์ได้ว่าแม่สามีทำอะไรไว้กับพี่สาวของเธออัยลดาทำงานฟรีแลนด์เธอทำงานอยู่บ้านได้แต่นานๆก็ต้องออกไปดูงานต่างจังหวัดบ้างเป็นบางครั้ง หากมีบริษัทใหญ่ๆจ้างให้เธอออกแบบให้ นี่จึงเป็นโอกาศที่จะหาหลักฐานที่บ้านหลังนี้แต่แม่สามีก็อยู่บ้านตลอดเวลาอัยลดาคิดไม่ออกว่าจะทำยังไงให้แม่สามีออกจากบ้านได้
- ผู้เขียน
