พายุอารมณ์ได้พัดผ่านไปทั้งคู่อิ่มเอมกับรสรักรสสวาทที่ทั้งคู่ได้มอบให้แก่กันจนล้นแทบจะสำลักความสุขความสัมพันลับนี้ไม่ได้พึ่งเกิด...แต่มันมีมาตั้งแต่อันดายังมีชีวิตอยู่กวีก็รู้สึกผิดต่อภรรยาอยู่ไม่น้อยเพราะความใกล้ชิดและอารมณ์พาเตลิดไปจิตราใช้เสน่เล่ห์เหลี่ยมมารยายั่วยวนเพื่อหวังที่จะครอบครองกวีชายที่เธอหลงรักตั้งแต่แรกเห็นและรวยมหาศาล...เมื่อจิตใจมนุษย์ขาดซึ่งความรู้สึกผิดชอบชั่วดีแล้วอะไรก็ทำได้
“หิวจังเลย....”
“งั้นก็ไปหาอะไรกินกันสิคะเราออกไปกินข้างนอกกันเถอะรู้สึกว่าวันนี้คนที่บ้านบอสจะเยอะดูวุ่นวาย”
“ไม่ได้หิวข้าวน่ะสิ....” สายตาบ่งบอกถึงความต้องการเรื่องอย่างว่า
“พึ่งผ่านมาได้แป๊บเดียวเองนี่คะจะ.......อีกแล้วเหรอ? กินข้าวก่อนเถอะค่ะคืนนี้เราอยู่ด้วยกันทั้งคืนนี่นาบอสไปค้างที่คอนโดตาก็ได้ที่นี่เหมือนจะม่สะดวก”
“ไม่ได้หรอก...ไม่อยู่บ้านหลายวันแล้วสงสารไอดินคุณก็พักอยู่นี่แหละบ้านผ
