ฉันปรายตามองเขา แต่รู้ป่ะว่าพ่อหนุ่มเนิร์ดแค่ภายนอกคนนั้นเป็นยังไง เขาไม่สนใจเลยค่ะ สายตาที่อยู่หลังแว่นกำลังมองไปบนเวที
ฉันจึงหันไปคุยกับภรรยาประธานบริษัทเกรย์ไทม์ต่อและยิ้มกว้างๆประหนึ่งดีใจอย่างยิ่งที่จะได้เจอกับลูกชายมหาเศรษฐี
"สำหรับเกรย์ไทม์อลินว่างเสมอค่ะ ขอบคุณที่เอ็นดูอลินนะคะ"
"จริงๆแล้วอยากได้เป็นสะใภ้เลยค่ะหนูอลิน ถ้าอลินไม่รังเกียจนะ" ฉันเบิกตาโตแล้วย้ำให้พี่พิชญ์ได้ยินด้วยเสียงตื่นเต้น
"อยากได้หนูเป็นสะใภ้เลยเหรอคะ? ถ้าคิดแบบนั้นหนูรู้สึกเป็นเกียรติมากๆเลยค่ะ"
"ไว้จบงานนี้เราหาเวลาทานข้าวกันนะ"
"ได้เลยค่ะ"
ฉันรู้ว่าที่ทำอยู่มันไม่เป็นผลอะไรเลย เพราะพี่พิชญ์ไม่สนใจจะมองด้วยซ้ำ เขานั่งนิ่งและไม่คุยกับใคร จนการแสดงจบลง คุณเกรย์ขึ้นไปพูดเกี่ยวกับโครงการบนเวที มัดหมี่ก็เชิญฉันไปมอบช่อดอกไม้แสดงความยินดีกับคุณเกรย์
ช่วงนี้แหละคือฉากโปรโมทที่แท้จริง แม้แต่พี่พิชญ์เองยังยกมื
