หอยทากน้อยกับวันสิ้นโลก

ตอนที่ 9 ติดอยู่บนเกาะ

ตอนที่ 9

ติดอยู่บนเกาะ

หลังจากหอยทากน้อยทำภารกิจเสร็จแล้ว ร่างเล็กก็พุ่งทะยานตามหาซอมบี้ที่เดินหายไป ใช้เวลาไม่นานในที่สุดก็เจอร่างโงนเงนเจ้าปัญหา แต่สิ่งที่ดึงดูดสายตาของหอยทากน้อยมากที่สุดคงเป็นถุงขนมที่อีกฝ่ายถืออยู่

“ขนมนี่นา!!” หอยทากน้อยเบิกตากว้าง พุ่งเข้าไปดมรอบ ๆ อย่างตื่นเต้น

ซอมบี้ถือถุงขนมสีสดใส เมื่อเห็นท่าทีดีใจของหอยทากตัวจิ๋วภายในใจก็รู้สึกแปลก ๆ มันพึงพอใจที่เห็นเจ้าของร่างเล็กมีความสุข

ในความทรงจำส่วนลึกที่เลือนราง มันจำได้ว่ามนุษย์มักแลกเปลี่ยนเป็นของแทนใจ

มันให้ขนม แสดงว่าหอยทากน้อยเป็นของมันแล้ว และขนมนี้ก็เป็นของแทนใจ

หอยทากน้อยเดินวนถุงขนมที่ถูกวางไว้กับพื้นด้วยท่าทีตื่นเต้น โดยไม่รับรู้ถึงความคิดของซอมบี้เลย

“นายเอามาให้เราเหรอ” หอยทากน้อยช้อนตามอง ซอมบี้ไม่ตอบ แต่ดันถุงขนมมาให้ร่างเล็ก

“ให้เราสินะ! ขอบใจมากนะ!” หอยทากน้อยดีใจจนน้ำตาคลอ ตั้งมั่นกับตัวเองว่าหลังจากนี้จะปฏิบัติต่อซอมบี้หน้าโง่ให้ดีที่สุด

เริ่มด้วยการเลิกเรียกอีกฝ่ายว่าซอมบี้หน้าโง่

หอยทากน้อยกลับไปเอากระเป๋าขนมด้วยท่าทีมีความสุข หลังจากนั้นก็กระโดดขึ้นไปบนตำแหน่งที่คุ้นเคย เดินตรงออกไปนอกเมืองเพื่อกลับฐานทัพหลัก

“กลับบ้านกันเลยยย!” หอยทากน้อยชูแขนทั้งสองเป็นสัญญาณให้เริ่มเดินทาง ใช้เวลาหลายชั่วโมงในที่สุดก็เจอกับตั๊กแตนตัวยักษ์

ขามาหอยทากน้อยไม่เจออุปสรรคอะไรเลย แต่ไม่ใช่กับขากลับ ตั๊กแตนกระโดดมาไม่ไกลก็พบกับนกฝูงใหญ่

พวกมันคือนกพิราบกลายพันธุ์ ตัวมีขนาดเท่ากับลูกฟุตบอล พวกมันมีกันประมาณ 50 ตัว

แม้ว่ามันจะมีขนาดเล็กเมื่อเทียบกับตั๊กแตนกลายพันธุ์ แต่พวกมันมีจำนวนเยอะมาก การหลีกเลี่ยงไม่สามารถทำได้ทั้งหมด

“เดี๋ยวเราจัดการเอง” ตั๊กแตนยักษ์ยังคงตั้งหน้าตั้งตากระโดดหลบถ้าหากมีนกพิราบตัวไหนหลุดเข้ามา หอยทากน้อยก็จัดการกระโดดถีบพวกมันเรียงตัว

“อะ!! ซอมบี้!!” หอยทากน้อยเบิกตากว้างเมื่อเห็นว่ามีนกพิราบตัวใหญ่โฉบเอาซอมบี้ที่อยู่ด้านหลังไปอย่างรวดเร็ว หอยทากน้อยเสียจังหวะทำให้นกตัวยักษ์โจมตี และหอบเอาร่างเล็กขึ้นไปบนฟ้า

หอยทากน้อยมองร่างของซอมบี้ที่หายไปบนท้องฟ้า ร่างของเขาเองก็ถูกนกอีกตัวจับไว้เหมือนกัน ถ้าหากเป็นปกติหอยทากน้อยคงสามารถจัดการนกได้แบบไม่มีปัญหา แต่เขากลัวว่าถ้าหากถูกโยนไปด้านล่างจะตามหาตัวซอมบี้ไม่เจอ อย่างน้อยตอนนี้เขาก็ต้องตามนกพวกนี้ไปก่อน

หอยทากน้อยมองวิวมุมสูง นกพิราบกลุ่มนี้พาเขาไปยังภูเขาหินที่อยู่บนเกาะกลางทะเล เมื่อมาถึงก็เจอรังนกมากมาย บางรังมีไข่นกอยู่ด้วย ร่างเล็กถูกโยนลงบนรังที่มีลูกนก 3 ตัวกำลังส่งเสียงร้อง

เหล่าลูกนกต่างแย่งกันกินเหยื่อที่แม่หามา แต่ก่อนที่จะได้จิกกิน ร่างเล็กนั้นก็หายไปอย่างรวดเร็วสร้างความมึนงงให้แก่นกน้อยทั้ง 3 หอยทากน้อยพุ่งทะยานไปหาซอมบี้ที่นั่งหน้ามึนอยู่ไม่ไกล

“หนีกันเถอะ!” หอยทากน้อยไม่สนใจซอมบี้ที่ทำหน้ามึนงง จัดการยกร่างแล้วพุ่งทะยานออกไปอย่างรวดเร็วสร้างแรงลมจนเหล่านกพิราบส่งเสียงร้องโวยวาย แต่พวกมันไม่ได้รับรู้เลยว่าเหยื่อทั้งสองหายไปแล้ว

หอยทากน้อยวางร่างใหญ่ของซอมบี้ไว้ที่ชายหาด ด้วยระยะทางที่ห่างจากภูเขาหินเขามั่นใจว่าพวกนกน่าจะไม่ตามมาแล้ว

ซอมบี้ยังคงนั่งทำหน้าอึนโดยที่ไม่รู้ตัวเลยว่าเมื่อกี้เพิ่งผ่านเหตุการณ์ที่เสี่ยงเป็นเสี่ยงตายถึงชีวิต

แม้ว่าความจริงซอมบี้จะตายไปแล้วครั้งหนึ่งก็เถอะ

“ไม่ได้การแล้ว แบบนี้ต้องทำให้นายเก่งขึ้นเหมือนตอนที่เจอมนุษย์ให้ได้” ตอนที่เจอมนุษย์ ซอมบี้เก่งกาจมีทั้งความเร็วและพละกำลัง บางทีนั่นคงจะเป็นพลังที่หลับใหลอยู่ และมันปะทุออกมาเมื่ออารมณ์พุ่งขึ้นสูงสุด หอยทากน้อยคิดว่าพลังนั้นมันสามารถพัฒนาได้

ระหว่างที่หอยทากน้อยกำลังเคร่งเครียดว่าจะช่วยซอมบี้ยังไง สายตาก็เหลือบไปเห็นก้อนหินสีดำแปลกประหลาด ดวงตากลมโตเบิกกว้าง

“นั่นมันก้อนหินประหลาดแสนอร่อย!” หอยทากน้อยวิ่งเข้าไปหาหินสีดำโดยมีร่างโงนเงนของซอมบี้เดินตามมาด้วย

หอยทากน้อยไม่รู้ว่าหินก้อนนี้คืออะไร รู้เพียงว่ามันอร่อยยิ่งกว่าขนมทุกชิ้นที่เคยกิน

“อะ!?” หอยทากน้อยเอียงคออย่างมึนงง เพราะว่าเขาไม่สามารถกัดหินสีดำก้อนนี้ได้

ซอมบี้รู้สึกไม่พอใจแม้ว่าใบหน้าจะนิ่งอึนเหมือนเดิม เขารู้สึกไม่ชอบใจหินสีดำปริศนาตรงหน้า เมื่อกี้ที่หอยทากน้อยกัดเขาได้ยินเสียงดังแกรบ ไม่รู้ว่าฟันเล็ก ๆ จะแตกไหม ยิ่งเห็นใบหน้าเล็ก ๆ ฉายแววความผิดหวังยิ่งรู้สึกไม่พอใจ

“ทำไมล่ะ” หอยทากน้อยไม่เข้าใจว่าทำไมเขาถึงไม่สามารถกินหินก้อนนี้ได้ ทั้งที่มันก็เป็นสีดำเหมือนกับหินก้อนเก่าของเขาทุกประการ

สุดท้ายเมื่อไม่สามารถกินได้หอยทากน้อยก็ให้ซอมบี้อุ้มหินก้อนนั้นไว้ ไม่ลืมเอาเชือกมัดไว้รอบเอวด้วยกันซอมบี้ทำร่วงจนหล่นหายระหว่างทาง ตอนนี้กินไม่ได้ ไม่ได้หมายความว่าในอนาคตจะกินไม่ได้!

ซอมบี้รู้สึกแปลก ๆ เมื่ออุ้มหินสีดำ ความร้อนค่อย ๆ ซึมเข้ามาภายในร่างกาย มันไหลซึมเข้ามาเชื่องช้า

“แล้วจะกลับยังไง” หอยทากน้อยเอียงคอโดยที่ไม่รับรู้ถึงความผิดปกติของซอมบี้

หอยทากน้อยมีพละกำลังและแข็งแกร่งก็จริง แต่ไม่สามารถบินได้ระยะทางระหว่างเกาะไปดินแดนมนุษย์ไกลหลายสิบกิโลเมตร นอกจากว่ายน้ำไปแล้วหอยทากน้อยนึกไม่ออกเลยว่าจะไปยังไง ยิ่งมีซอมบี้ไปด้วยยิ่งคิดไม่ออก

ซอมบี้นั่งลงด้านข้างช้อนร่างเล็กมาวางไว้บนหัว เขาไม่ชอบเห็นหอยทากน้อยทำหน้าไม่มีความสุข

หอยทากน้อยเบิกตากว้างเมื่อเห็นว่าซอมบี้เดินตรงไปทางทะเล หรือความจริงแล้วซอมบี้สามารถว่ายน้ำได้!?

เมื่อระดับน้ำสูงขึ้นซอมบี้ก็พยายามทำท่าว่ายน้ำ แต่ก็ไม่สำเร็จสุดท้ายซอมบี้ก็จมลงไปในน้ำ

ซอมบี้หน้าหงอย สุดท้ายเขาก็ถูกร่างเล็กลากขึ้นมาบนชายหาด