หอยทากน้อยกับวันสิ้นโลก

ตอนที่ 4 อาณาเขตของหอยทากน้อย

ตอนที่ 4

อาณาเขตของหอยทากน้อย

เมื่อรถหยุดเคลื่อนที่ดวงตากลมโตก็ลืมขึ้นอย่างช้า ๆ ประตูรถเปิดออก มนุษย์ทั้งสองเดินลงรถ หอยทากน้อยมองไปรอบ ๆ ไม่ไกลเป็นบ้านสองชั้น รอบข้างไม่มีบ้านหลังอื่น หอยทากน้อยชะโงกดู เมื่อเห็นว่ามนุษย์ทั้งสองเดินไปทางอื่นก็เผยรอยยิ้ม ดวงตาเป็นประกายหันกลับมามองกระเป๋าที่เต็มไปด้วยกลิ่นหอมหวาน เมื่อเปิดกระเป๋าออกก็เห็นถุงขนมหลากสี

หอยทากน้อยตื่นเต้นมาก มือเล็กหยิบขึ้นมาดมอย่างมีความสุข ตอนแรกคิดว่าจะเอาไปไม่เยอะ แต่ของในกระเป๋าเยอะเกินไปแถมดูน่าอร่อยทั้งหมด

หอยทากน้อยเลือกไม่ได้...ถ้าเลือกไม่ได้ก็เอาไปทั้งหมด!

หอยทากน้อยมองซ้ายขวาเมื่อไม่เห็นมนุษย์ก็ยกกระเป๋าขึ้น กระเป๋าใหญ่มากเมื่อเทียบกับขนาดตัวของหอยทากน้อย แต่ถึงอย่างนั้นก็ไม่เป็นปัญหา ร่างเล็กยกกระเป๋าขึ้นกระโดดลงจากรถ หันซ้ายขวาอีกทีก่อนจะพุ่งทะยานออกไป

“พี่เห็นไหมครับ” ข้าวเจ้าพูดกับพี่ชาย ขณะที่สายตายังคงมองตำแหน่งหนึ่งอย่างตกใจ

“เห็น” ต้นข้าวตอบน้องชาย เขาเห็นเต็มตาว่ามีบางอย่างยกกระเป๋าเขา ร่างนั้นเล็กมากสูงแค่เข่าเขาเอง เหมือนมนุษย์ตัวจิ๋วแต่มีหนวดสองเส้นบนหัว และมีกระดองเหมือนหอยทาก

“สัตว์วิวัฒนาการใช่ไหมครับ กระเป๋านั่นมีพวกขนมอยู่” ข้าวเจ้าพูดขณะที่เดินมาสำรวจของในรถ อาหารหลายอย่างยังคงอยู่ มีเพียงกระเป๋าที่ใส่ขนมหายไป

ต้นข้าวขมวดคิ้วอย่างแปลกใจ เขาไม่เคยเห็นสัตว์วิวัฒนาการที่ไม่ทำร้ายมนุษย์ แม้ว่ารูปร่างจะเล็กแถมยังดูน่ารักเหมือนตุ๊กตา แต่เขาไม่ลืมว่าถูกร่างเล็ก ๆ นั้นกระโดดถีบจนกระอักเลือด

“ดีแล้วที่มันเอาไปแค่ขนม ถ้ามันต้องการทำร้ายจริง ๆ พวกเราคงรอดกลับไปยาก” ข้าวเจ้าพยักหน้าเห็นด้วย

“ครับ งั้นเรากลับฐานกันเถอะ”

ขนม! หอมมาก!

หอยทากน้อยเดินวนขนมห่อใหญ่ด้วยความตื่นเต้น หลังจากลังเลว่าจะกินห่อไหนก่อนดี ในที่สุดหอยทากน้อยก็เลือกเป็นขนมห่อสีแดง มันทำมาจากช็อกโกแลตส่งกลิ่นหอม

“อะ!” หอยทากน้อยเบิกตากว้างเพราะใช้แรงฉีกมากเกินไป ห่อขนมถูกฉีกอย่างแรงทำให้ขนมที่อยู่ด้านในกระจายตัวออกมาเทกระจาดไปตามพื้นหญ้า

หอยทากน้อยตกใจ บอกกับตัวเองว่าครั้งหน้าจะใช้แรงน้อยกว่านี้ ห่อขนมถูกโยนทิ้ง ร่างเล็กหยิบขนมชิ้นใหญ่พอ ๆ กับตัวเองขึ้นมากัดกิน

“อ่าาา” ความอร่อยทำให้หอยทากน้อยมีความสุขจนกลิ้งไปกับพื้น ในมือยังคงถือขนมไว้ และกัดกินมันด้วยท่าทีมีความสุข

น่าอิจฉามนุษย์ที่มีของอร่อยแบบนี้จริง ๆ

ด้วยขนาดชิ้นขนมที่ใหญ่มากทำให้หอยทากน้อยใช้เวลาหลายนาทีกว่าจะกินพวกมันจนหมด ท้องนุ่มนิ่มยื่นออกมา มือเล็กลูบเบา ๆ ด้วยความอิ่ม

นอกจากสตรอว์เบอร์รีแล้ว หอยทากน้อยนับให้มันเป็นของที่ชอบที่สุด หลังจากอิ่มหอยทากน้อยมองหาที่ซ่อนขนม กลิ่นหอมหวานพวกนี้ต้องเรียกสัตว์วิวัฒนาการตัวอื่นมาแน่นอน แม้ว่าหอยทากน้อยจะใจดี แต่หอยทากน้อยไม่อยากแบ่งของอร่อยให้ใคร

ร่างเล็กเดินวนหาที่เก็บสมบัติ ในที่สุดก็เห็นโพรงต้นไม้มันใหญ่จนหอยทากน้อยและกระเป๋าเข้าไปได้แถมรอบ ๆ ยังมีพุ่มไม้ช่วยปิดด้วย หอยทากน้อยยกกระเป๋าเข้าไปด้านในสุด มองผลงานตัวเองอย่างมีความสุข

หอยทากน้อยหมอบตัวลงกับหญ้าเมื่อได้ยินเสียงจากไม่ไกล ไม่นานก็เห็นหนอนสีเขียวตัวใหญ่ มันมีขนาดพอ ๆ กับเพื่อนไส้เดือน แต่ตัวสั้นกว่า หอยทากน้อยไม่รอช้า ทักทายอย่างเป็นมิตร

หนอนตัวยักษ์ไม่สนใจ กัดกินหญ้าอย่างมีความสุข หอยทากน้อยเปลี่ยนมานอนหมอบมองเพื่อนสีเขียวกินหญ้าด้วยท่าทีอร่อย

หอยทากน้อยอยากอวดว่าขนมที่ได้มาอร่อยกว่าหญ้า แต่ก็ไม่กล้าพูด เพราะกลัวว่าเพื่อนตัวเขียวจะมาแย่ง ใบหน้าอ้วนกลมยู่เมื่อรู้ตัวว่าตัวเองกำลังกลายเป็นหอยทากนิสัยไม่ดี

ถ้าขี้หวงจะไม่มีเพื่อน แต่เพื่อนตัวเขียวดูเหมือนจะชอบหญ้ามากกว่า หอยทากน้อยไม่ได้หวง แต่กลัวว่าถ้าเอาขนมมาให้ เพื่อนตัวเขียวจะไม่กิน

เมื่อหาเหตุผลให้ตัวเองได้แล้วร่างเล็กก็ยิ้มกว้าง หัวเราะเอิ๊กอ๊ากอย่างมีความสุข

หอยทากน้อยนอนหมอบดูเพื่อนตัวเขียวกินหญ้าอย่างมีความสุข ระหว่างนั้นเรื่องไม่คาดฝันก็เกิดขึ้น นกเหยี่ยวตัวยักษ์บินมาอย่างรวดเร็ว หอยทากน้อยตั้งท่ารับ แต่นกยักษ์กลับไม่ได้สนใจ มันพุ่งเข้าไปหาเพื่อนตัวเขียว

“อ่า!!”

หอยทากน้อยตกใจ แต่มันไม่ทันแล้ว กรงเล็บแหลมคมกระชากร่างยาวจนเลือดและเครื่องในกระจาย หลังจากนั้นมันก็โยนเข้าปากตัวเอง สุดท้ายก็บินจากไป

หอยทากน้อยมองเลือดเพื่อนด้วยความเศร้าใจ เพื่อนตัวเขียวถูกกินจนไม่เหลือซาก เหลือแค่เลือดไว้ให้ดูต่างหน้า

หอยทากน้อยถอนหายใจกลับไปนอนกับกระเป๋าอย่างหดหู่ โลกใบนี้ช่างน่ากลัว ไม่รู้ว่าเขาจะตายตอนไหน สุนัขก็ดี นกยักษ์ก็ดี ไม่รู้ว่าวันไหนพวกมันจะไล่ล่าเขา

หอยทากน้อยลืมไปแล้วว่าก่อนหน้านี้ตัวเองสามารถจัดการพวกมันได้แบบสบาย ๆ

เช้าวันใหม่ หอยทากน้อยฉลองด้วยขนมชิ้นใหญ่ วันนี้หอยทากน้อยตั้งใจหาแหล่งอาหารแห่งใหม่ ขนมควรเก็บเอาไว้ค่อยทยอยกิน ก่อนออกจากฐานทัพหอยทากน้อยยกหินก้อนใหญ่มาปิดปากทางเข้าไว้ เพื่อให้แน่ใจว่าจะไม่มีสัตว์ตัวไหนขโมยขนมแสนอร่อยไปได้

การหาแหล่งอาหารไม่ใช่เรื่องง่าย ทุ่งหญ้ากว้างไกลสุดลูกตา ขาเล็กวิ่งไปรอบ ๆ ตอนแรกหอยทากน้อยตั้งใจหาอย่างเต็มที่ แต่พอได้วิ่งก็เริ่มสนุก เขามีความสุขกับการวิ่งมาก วิ่งเร็วจนกลัวว่าขาสั้น ๆ จะหลุดออก

หอยทากน้อยวิ่งมาจนถึงทุ่งข้าวโพดขนาดใหญ่ ดวงตากลมโตเบิกกว้าง ร่างเล็กกระโดดขึ้นไปเกาะฝักข้าวโพด ฉีกเปลือกมันออกเผยให้เห็นเม็ดสีเหลืองเรียงราย

“ง่ำ! อ่า!” อร่อย! ดวงตากลมโตเป็นประกาย แม้ว่าจะอร่อยไม่เท่าสตรอว์เบอร์รี แต่มันก็อร่อยมาก ๆ แก้มกลมขยับตามแรงเคี้ยวขณะที่มองรอบ ๆ ไปด้วย

หอยทากน้อยตัดสินใจแล้ว! เขาจะย้ายฐานทัพมาอยู่ที่ทุ่งข้าวโพดแห่งนี้!

หลังจากนี้ทุ่งข้าวโพดเป็นของเขา! ถ้าหากมีสัตว์วิวัฒนาการตัวไหนเข้ามาจะต้องถูกหอยทากน้อยคัดเลือกก่อน ถ้าเป็นสัตว์วิวัฒนาการนิสัยไม่ดีจะไล่ออก แต่ถ้านิสัยดีจะพิจารณา

หอยทากน้อยได้สร้างอาณาเขตของตัวเองเป็นที่เรียบร้อย โดยที่ไม่รู้เลยว่าในอนาคตที่แห่งนี้จะเป็นสถานที่ที่มนุษย์หวาดกลัวมากที่สุด

###

หอยทากน้อย?: สถานที่นี้เป็นของเรา เราจองแล้ว!!