EP01 หญิงสาวผู้อาภัพ
1366 คำ
ย้อนกลับไปก่อนวันแต่งงานหนึ่งอาทิตย์
"ทำหน้าให้มันดีๆหน่อยสิลูก อาทิตย์หน้าก็วันมงคลของลูกแล้วนะ เห็นไหมพนักงานต่างจับจ้องมองหมดแล้ว เดี๋ยวเขาก็รู้หรอกว่าไม่ได้เต็มใจแต่งงาน" เสียงของคุณหญิงไพลินเอ่ยบอกลูกสาวของตนอย่างโอลิเวียร์พี่กำลังนั่งตีหน้าเศร้าอยู่ข้างกายหลังจากที่รู้ว่าจะต้องแต่งงานในอีกไม่ช้า วันนี้เธอจึงพามาเข้าคอร์สเจ้าสาวนี่แหละ แต่ถ้าว่าเจ้าตัวก็เอาแต่ทำหน้าราวกับจะร้องไห้ยังไงยังงั้น
"มันก็จริงนี่คะคุณแม่ ลิเวียร์ไม่ได้อยากแต่งงานตั้งแต่แรกอยู่แล้ว ทุกอย่างที่กำลังเกิดขึ้นมันเพราะคุณพ่อต่างหากที่บังคับลิเวียร์แต่งงาน เจ้าบ่าวเป็นใครก็ไม่รู้ไม่เคยเห็นหน้าไม่เคยรู้จักกันมาก่อนจะให้ไปอยู่ด้วยกันได้ยังไงคะ" เมื่อได้ทีเธอก็รีบเอ่ยความในใจออกมาในขณะที่น้ำตาคลอ การแต่งงานครั้งนี้เธอไม่ได้เต็มใจที่จะแต่งงานเลยด้วยซ้ำ ทุกอย่างมันก็แค่ผลประโยชน์ทางธุรกิจ หรือจะเรียกว่าการคลุมถุงชนนั่นแหละ ถ้าเป็นไปได้เธออยากเกิดมาเป็นแค่คนธรรมดาที่ไม่ต้องแบกรับหน้าที่อะไรสักอย่าง
"ลูกเงียบไปเลยนะ ไว้คุยกันที่บ้าน อย่ามาคุยอะไรที่ตรงนี้เด็ดขาด อย่าหาว่าแม่ไม่เตือน แม่อุตส่าห์พูดดีด้วย ถ้าป๊าแกได้ยิน แกจะถูกมากกว่าที่ฉันดุแน่" น้ำเสียงเริ่มเปลี่ยนไปเมื่อลูกสาวพูดจาไม่เข้าหูตั้งแต่เช้า
"ก็มันความจริงนี่คะคุณแม่ ยังไงคุณแม่ก็หนีความจริงไม่ได้หรอกว่าเรื่องที่เกิดขึ้นตอนนี้มันเพราะเรื่องผลประโยชน์ทางธุรกิจ ไม่ใช่ว่าหนูจะไม่รู้นะคะว่าเงินที่เราใช้อยู่ทุกวันนี้ ส่วนหนึ่งเป็นเพราะตระกูลนั้นหนุนเราอยู่ เพราะเหตุผลนี่ไงคะแม่ถึงตอบแทนพวกเขาด้วยการส่งลูกสาวตัวเองไปอยู่ใต้อาณัติเขา"
"แกนี่มันโง่จริงๆ เลยนะ นี่แกใช่ลูกสาวฉันจริงๆหรือเปล่าเนี่ยหรือว่าฉันเก็บแกมาเลี้ยง ไม่เห็นเหมือนพวกพี่ๆ แกเลยสักคน ไม่ได้ดั่งใจสักอย่าง แค่เกิดมาเป็นผู้หญิงฉันก็เหนื่อยใจจะแย่แล้ว แทนที่จะใช้ความเป็นผู้หญิงและมารยาทำให้เฟรเดอริกเขาตกหลุมรักและเอ็นดู รักแกเทิดทูนแกจนแทบจะถวายหัว ถ้าเป็นผู้หญิงคนอื่นป่านนี้คงไปถึงไหนต่อไหนกันแล้ว แต่นี่อะไร ไม่เอาสักอย่าง ทั้งที่ฉันเลือกอนาคตไว้ให้แกดีหมดทุกอย่าง หื้ยย พูดแล้วฉันหล่ะของขึ้น!" ไพลินเอ่ยเสียงแข็งใส่ลูกสาวอย่างไม่พอใจที่ลูกสาวเอาแต่ปฏิเสธและคิดไม่เป็น เอาแต่ทำตามความฝันปัญญาอ่อนแบบนั้นเมื่อไหร่จะรวยสักที
"ชีวิตเราตอนนี้ก็มีกินกันแทบใช้ทั้งชาติก็ไม่หมดแล้วนะคะ" จริงอยู่ที่พวกเขาหนุนบ้านเธอ ความจริงแล้วครอบครัวของเธอก็มีกินมีใช้อยู่จนไม่รู้จะเก็บไปไว้ที่ไหน แต่ก็ไม่เข้าใจว่าจะเก็บอะไรนักหนาทั้งที่ชาตินี้ก็ใช้ตังค์ไม่หมด
"จะลองมองดูรอบๆ ตัวแกบ้าง ตั้งแต่ประกาศข่าวเรื่องการนัดหมายและการแต่งงานออกไป ผู้หญิงหลายคนต่างก็อิจฉาแกอยากเป็นเจ้าสาวของเฟรเดอริกกันทั้งนั้น แต่นี่อะไร แกอยากวิ่งหนี!?" ไพลินเอ่ยออกมาอย่างไม่เข้าใจและพยายามเกลี้ยกล่อมให้ลูกสาวคิดดีๆ ก่อนที่จะพูดอะไรออกมาและให้นึกถึงประโยชน์ภายภาคหน้า
"งั้นลิเวียร์ขอถามอะไรแม่หน่อยได้ไหมคะ?" เธอสูดหายใจลึกๆ ก่อนจะเอ่ยถามมารดาในขณะที่จ้องมองใบหน้าของท่านด้วยสีหน้าที่จริงจังในสิ่งที่กำลังจะพูดออกไป
"อะไร?" ไพลินขมวดคิ้วมองหน้าลูกสาวด้วยความสงสัย ลูกสาวของตนจะเอ่ยประโยคที่ไม่เข้าหูอะไรมาอีกล่ะ
"ตั้งแต่แม่รู้ว่าลิเวียร์เป็นผู้หญิง แม่เคยรักเคยห่วงใยลิเวียร์เหมือนที่ห่วงใยพวกพี่ๆเขาไหมคะ?"
ทันทีที่เธอเอ่ยประโยคคำถามออกไป มารดาของเธอก็หยุดชะงักนิ่งไปในทันที ใบหน้าของท่านเปลี่ยนไปและเหมือนกำลังคิดอะไรบางอย่างอยู่ในใจเงียบๆ เธอเห็นแบบนี้เธอก็พอจะรู้คำตอบแล้วแหละ เธอจึงไม่อยากจะรู้แล้วเหมือนกัน จะรู้ไปให้ใจเจ็บ รู้ไปให้เสียใจเสียความรู้สึกไปทำไมล่ะเนาะ
แต่ทว่าท่านก็เอ่ยออกมา..
"แกไม่ต้องอยากรู้หรอก แกรู้แค่ว่าฉันหวังดีกับแกและปูทางอนาคตไว้ให้แกได้มากที่สุดก็เท่านี้แหละ อยู่ที่แกจะเลือกทำตามที่ฉันสั่งหรือทำตามความฝันบ้าๆ ปัญญาอ่อนของแกก็เลือกเอา" ไพลินเอ่ยจบแล้วเดินหนีออกไปจากห้องรับรอง เธอแค่ไม่อยากเห็นหน้าที่เฝ้าสร้อยของลูกสาวเพียงเท่านั้น
มันทำให้หัวอกของคนเป็นแม่เจ็บจี๊ดขึ้นมา ใครล่ะจะไม่รักลูกตัวเอง แต่ถ้าให้เลือกความรักกับสิ่งที่ควรทำ เธอก็ควรเลือกอย่างหลังมากกว่า ที่เธอไม่พูดไม่ใช่ว่าเธอไม่รัก แต่เธอแค่ไม่อยากให้ลูกสาวของเธออ่อนแอเพียงเท่านั้น เธอไม่อยากให้ลิเวียร์ผูกพันผูกติดกับคำว่ารักจากเธอ เธอฝึกฝนลิเวียร์ตั้งแต่อายุน้อย ลิเวียร์เป็นผู้หญิงและเป็นสิ่งที่ตระกูลไม่ต้องการตั้งแต่แรก แต่ถ้าว่าก็ทำอะไรไม่ได้เพราะลิเวียร์เป็นลูกสาวในสายเลือด ลูกสาวของเธอใช้ชีวิตคนเดียวที่ต่างประเทศตั้งแต่อายุ 15 มีแค่พี่เลี้ยง 1 คน ห่างจากครอบครัวและพวกพี่ชายไปนานหลายสิบปี สุดท้ายก็กลับมาได้ไม่นาน สามีของเธอก็สั่งให้แต่งงานออกไป ลูกสาวมักไม่เป็นที่ต้องการมากเท่ากับลูกชาย เธอเกิดมาในตระกูลนักธุรกิจ เธอเป็นลูกครึ่งไทยอังกฤษ แต่งงานกับสามีชาวจีน ฮ่องกง แน่นอนว่าวัฒนธรรมที่นั่นหลากหลาย และที่สำคัญลูกสาวมักไม่เป็นที่ต้องการมากเท่าไหร่ ลิเวียร์เองก็เป็นลูกครึ่งและมีเสี้ยวจีนเหมือนกัน
หลังจากที่เธอคลอดพี่ชายของลิเวียร์ เพียงไม่นานเธอก็ตั้งท้องลูกคนสุดท้ายซึ่งทุกคนต่างก็ลุ้นให้เป็นผู้ชายทั้งหมด แต่พอวันนั้นเธอคลอดแล้วลูกออกมาเป็นผู้หญิง แน่นอนว่าทั้งตระกูลกลับผิดหวัง โดยเฉพาะพ่อแม่สามีของเธอที่เปลี่ยนไปกับเธออย่างชัดเจน จากพี่เอาอกเอาใจต่างๆ กลับรู้สึกไม่ชอบใจที่เธอให้กำเนิดลูกสาว แต่จะให้เธอทำยังไงได้ล่ะ เธอต้องเลือกสิ่งที่ดีที่สุดอยู่แล้ว ตัวเองก็ต้องทำเป็นเหมือนไม่สนใจ เอาอกเอาใจแค่ลูกชาย แต่ทว่าหัวอกคนเป็นแม่ก็เจ็บปวดอยู่เหมือนกันที่ไม่สามารถออกโรงปกป้องลูกสาวตัวเองได้อย่างเต็มที่ ไม่สามารถแสดงความรักได้อย่างเต็มที่อย่างที่พ่อแม่คนอื่นเขาทำกัน
หลังจากมารดาออกไป เธอก็ร้องไห้ออกมาด้วยความเสียใจอย่างไม่สามารถกลั้นได้ เธอแค่อยากได้ความรักบ้าง อยากได้คำพูดดีๆ อยากได้คำพูดปลอบใจเหมือนพี่ชายที่ได้รับ ไม่ใช่เพียงแค่คำสั่งให้ทำนั่นทำนี่ตามที่ต้องการ เธอเองก็เป็นคนมีหัวใจเหมือนกัน ทำไมใครๆ ต่างไม่รักและไม่สนใจเธอเลย เธอผิดอะไรนักหนา มีเพียงแค่เธอเป็นผู้หญิงนั้นเหรอเธอถึงไม่เป็นที่ต้องการ
แม้กระทั่งว่าที่สามีที่ไม่ยินยอมที่จะแต่งงานกับเธอเลยด้วยซ้ำ เรื่องนี้ไม่ใช่ว่าเธอไม่รู้ เธอได้ยินบิดาพูดคุยเรื่องแต่งงานมาเหมือนกัน ก็พอจะดูออกว่าทางนั้นก็ไม่ได้ยินดีที่จะได้เธอไปเป็นภรรยา นี่สินะชีวิตอาภัพของเธอ ที่ใครๆ ต่างก็ไม่ต้องการ...
- ผู้เขียน
