รักร้ายผู้ชายสีดำ

บ้านใหญ่

Jennie Talk

"วันเกิดคุณย่าท่านอยากให้ลูกไปด้วย"

มือที่กำลังจะรวบช้อนหยุดชะงักเพราะประโยคที่พ่อเอ่ยออกมา ใจฉันต่อต้านคนเป็นย่าอย่างรุนแรงมาตั้งแต่ไหนแต่ไร เพราะเรื่องในอดีตที่ท่านขัดขวางความรักของพ่อและแม่

...อันที่จริง ผู้หญิงคนนั้นฉันไม่อยากเรียกเธอว่าย่าด้วยซ้ำ

มันกระดากปากเกินไป

"เจนไม่ว่าง"

แน่นอนว่าฉันโกหก วันนั้นฉันว่างมากทั้งวันไม่มีนัดกับใครทั้งสิ้น แต่เมื่อไหร่ที่ฉันต้องการให้มันไม่ว่าง ฉันก็สามารถทำมันได้

....แค่นัดหนุ่มๆสักคนไปกินข้าวดูหนัง ก็คงไม่ต้องว่างแล้ว

แม่นั่งกินข้าวเงียบๆ ทำเหมือนไม่สนใจบทสนทนาของเราสองพ่อลูก แต่เชื่อเถอะว่าในใจลึกๆของแม่ก็ไม่ต้องการให้ฉันไปที่นั่น ท่านรู้ดีว่าบ้านนั้นไม่ได้ต้องการเราสองคน

...สำหรับพวกเขาเราเป็นแค่ส่วนเกิน

แต่อย่างน้อยๆสำหรับพ่อพวกเราก็เป็นคนสำคัญที่สุด

...แค่เท่านี้ฉันก็ไม่ต้องการอะไรแล้ว

"ที่รักช่วยพูดกับลูกหน่อยสิครับ"

เมื่อเกลี้ยกล่อมฉันไม่ได้จึงหันไปอ้อนแม่แทน ฉันรู้ว่าพ่อพยายามที่จะเชื่อมความสัมพันธ์ระหว่างฉันกับบ้านนั้นมากแค่ไหน แต่เชื่อเถอะว่ามันเปล่าประโยชน์ และที่ผู้หญิงคนนั้นต้องการให้ฉันไปที่นั่นแน่นอนว่ามันต้องมีอะไรแอบแฝง

...คิดจะใช้ประโยชน์จากฉันมันไม่ง่ายหรอก

นอกจากฉันแล้วฝั่งนั้นก็ไม่มีหลานสาวเลยสักคนเดียว และได้ยินมาว่างานวันเกิดท่านทุกนี้ มีพวกคนรวยและไฮโซมาร่วมงานมากมาย ให้เดาก็คงคงไม่พ้นจะจับคู่ให้ฉันตามเคย

...พอดีไม่ใช่ครั้งแรกที่ท่านพยายามทำดีกับฉันเพื่อสิ่งนี้

อีกอย่างฉันกินข้าวไม่ได้กินหญ้าและไม่ได้โง่พอจนดูไม่ออกว่าใครจริงใจหรือไม่จริงใจกับฉัน

"เราแล้วแต่ลูก"

แม่เอ่ยเสียงเบาก่อนจะเรียกแม่บ้านให้มาเก็บโต๊ะ บ้านเรามีแม่บ้าน2คน คนสวนอีก2และคนขับรถอีก1 แต่อย่าเข้าใจผิดว่าพวกเขาเป็นคนของพ่อเชียวล่ะ อันที่จริงแม่เลิกรับเงินจากพ่อมาตั้งแต่ฉันอายุ5ขวบแล้ว

ครอบครัวแม่ฉันไม่ใช่คนไม่มีอันจะกินอะไรขนาดนั้น แม้จะร่ำรวยติดอันดับของจังหวัด แต่มันก็ไม่มากพอที่จะทำให้ผู้หญิงคนนั้นยอมรับแม่ได้ ต่างจากแม่ฮอร์สที่เป็นลูกสาวนักธุรกิจใหญ่ แน่นอนว่ารายนั้นภาษีดีกว่าจนได้แต่งงานกับพ่อ

...แต่สุดท้ายก็ได้แต่ตัว ส่วนหัวใจพ่อก็ยังเป็นของแม่เหมือนเดิม ไม่เคยเปลี่ยน

ที่ผ่านมาพ่อก็พยายามทำทุกวิถีทางเพื่อจะหย่ากับผู้หญิงคนนั้น ทั้งเสนอเงินทอง ทั้งขอหย่าดีๆ เคยถึงขั้นจะฟ้องหย่าด้วยซ้ำ แต่สุดท้ายย่าก็เป็นคนขัดขวางตลอด

...ฉันถึงได้เกลียดขี้หน้าท่านไงล่ะ

ถ้าไม่เห็นแก่พ่อ ฉันไม่ยอมทนมาถึงทุกวันนี้และไม่สนด้วยซ้ำว่าจะถูกมองว่าก้าวร้าวยังไง ใครที่มันรังแกแม่ ฉันไม่เคยไว้หน้าสักคน

"ที่รัก แต่แม่เราอยากเจอลูกนะ"

"อย่าหาว่าเรางี่เง่าเลยนะ แต่ยี่สิบกว่าปีที่ผ่านมาแม่นายไม่เคยอยากเจอลูกเราเลย แล้วทำไมจู่ๆถึงอยากจะเจอ"

แม่สงสัย ฉันเองก็สงสัย รายนั้นแสดงออกมาตลอดว่าไม่ต้องการหลานคนนี้ แล้วจู่ๆจะมาขอเจอ คิดว่าฉันจะโง่ไปที่นั่นมั๊ยล่ะ

...อีกอย่างเลยนะ ฉันไม่ค่อยอยากเจอหน้าไอ้สารเลวฮอร์สสักเท่าไหร่ด้วย

"ยังไม่หายโกรธแม่เราหรอ?"

"เรารักนายนะ แต่เราคงรักแม่นายไม่ลง นายก็รู้ว่าแม่นายทำอะไรไว้กับเราบ้าง"

พ่อหลุบตาลงก่อนจะมองแม่ด้วยแววตารู้สึกผิด พ่อไม่ใช่คนอ่อนแอแต่ก็ไม่ใช่คนแข็งกระด้าง ที่ผ่านมาพ่อปกป้องเราสองคนเป็นอย่างดี ถึงพ่อจะเอาชนะทุกคนบนโลกใบนี้ได้ แต่มีผู้หญิงอยู่คนนึงที่พ่อไม่สามารถเอาชนะได้...นั่นก็คือย่า

ผู้หญิงคนนั้นเป็นคนงี่เง่าเอาแต่ใจ ลูกชายทุกคนของท่านไม่เคยมีใครสมหวังกับคนที่ตัวเองรักสักคน พ่อฉันก็เช่นกัน

"งั้นก็ไม่เป็นไร พ่อเข้าใจ"

ฉันพยักหน้าก่อนจะลุกจากเก้าอี้และเดินขึ้นมาชั้นสองของบ้าน ฉันอยู่ที่นี่มาตั้งแต่เกิด บ้านที่เป็นของขวัญชิ้นสุดท้ายจากตาและยายที่มอบให้แม่ บ้านสองชั้นหลังใหญ่ มีบริเวณกว้างขวาง อยู่ใจกลางกรุงเทพฯ มีสระว่ายน้ำ มีต้นไม้ราคาแพงประดับรอบรั้ว เฟอร์นิเจอร์ทุกชิ้นนำเข้าจากต่างประเทศ แม่ฉันร่ำรวยขนาดนี้ยังไม่เป็นที่ยอมรับของบ้านนั้นเลย

ไม่รู้ว่าผู้หญิงคนนั้นจะโลภไปถึงไหน ทั้งๆที่ตัวเองก็รวยอยู่แล้วแท้ๆ ยังจะอยากได้ลูกสะใภ้รวยๆไปทำไมอีก จับลูกชายตัวเองคลุมถุงชนเพื่อเส้นทางธุรกิจ น่าเหลือเชื่อไปเลย แม้แต่กับสายเลือดตัวเองก็ยังจ้องจะหาผลประโยชน์จนได้

...ผู้หญิงคนนั้นเป็นแม่มดชัดๆ!

ฉันหยิบโทรศัพท์ที่วางอยู่บนเตียงมาเปิดดูเมื่อได้ยินเสียงข้อความเข้า รูปถ่ายฉันและแบล็คสองสามรูปบนเตียงถูกส่งเข้ามา ไม่ต้องบอกก็รู้ว่านี่เป็นฝีมือใคร

...ไอ้น้องชายสารเลวไงล่ะ!

ตั้งแต่เกิดมาไม่เคยเจอใครร้ายกาจขนาดนี้มาก่อน ถึงแม้ว่าเราสองคนจะเป็นลูกคนละแม่ แต่อย่างน้อยๆก็มีสายเลือดของพ่อเหมือนกัน

...ถ้าพ่อรู้ว่ามันทำอะไรไว้กับฉันคงเลือดขึ้นหน้าแน่

น้องชายมอมเหล้าพี่สาวให้ไปนอนกับเพื่อนตัวเอง ความสัมพันธ์ของพวกเรามันวิเศษไปแล้วใช่ไหมล่ะ หึ!

น้องชายที่แสนดีกับพี่สาวที่แสนอบอุ่นมันก็แค่ภาพลวงที่เราสร้างไว้เพื่อตบตาพ่อเท่านั้น แต่ใครจะไปรู้ว่าตัวตนที่แท้จริงของพวกเรามันก็ไม่ต่างจากปีศาจร้ายที่เวลาพ่อเผลอก็พร้อมที่จะฆ่ากันให้ตายไปข้างนึง

...น้อยคนที่จะกล้ามีปัญหากับฮอร์ส และฉันก็เป็นคนส่วนน้อยที่ว่า

...มันร้ายมาฉันก็แค่ร้ายกลับ ต่อให้ไม่ชนะฉันก็จะไม่เคยแพ้ให้มัน!

========

คนพี่ก็ร้ายคนน้องก็เลวไรงี้ 55555

ที่ผ่านมาไรท์ไม่เคยทำ E-book มาก่อนก็เลยอยากลองทำเรื่องนี้เป็นเรื่องแรกดู ซึ่งไรท์อยากจะขอความเห็นจากรีดว่าควรทำดีมั๊ย แล้วไรท์ควรจะวางขายที่ไหนระหว่าง MEB กับ FICTIONLOG