NAGULAT ako nang maaninag ko ang hugis-apoy na marka sa kanyang kanang pisngi. Pareho kami, Maharlika kami mula sa Kaharian ng Apoy. Posible kayang iisa ang dugong dumadaloy sa aming mga ugat? Pero bakit nasa panig siya ng kalaban? May mga tanong pa ako sa aking isipan pero hindi ko naman ito masasagot. Isa lang ang sigurado, kalaban siya.
"Isa kang Maharlika..." sabi ko sa kanya habang nakikipagtagisan ng lakas sa kanya. Nagliyab at sumiklab din ang apoy sa mga kamao namin.
Nakita ko ang pagngisi niya.
"Wala akong alam..." mahina niyang tugon at bigla na lang lumabas mula sa katawan niya ang isang napakatinding itim na aura. Tila nanggigil siya at mas tumaas ang kanyang lakas. Unti-unti akong napaatras at unti-unti ring nilamon ng itim niyang apoy ang maputi kong apoy.
"Shi! Shi! Shi!
