“ใครบอกว่าริสาจะยอมแพ้ค่ะ ริสาขอถอยมาตั้งหลักสักพักแล้วจะกลับไปลุยใหม่ คราวนี้จะเอาให้อีนังรดาหนีซมซานออกจากไร่แทบไม่ทันตั้งตัวเลยล่ะค่ะ”
ริสาเอ่ยด้วยความโกรธแค้น ดวงตาลุกวาวแข็งกร้าวเกลียดชังคนที่มาแย่งคนรักของเธอไป นิ้วเรียวยาวที่ถือหนังสือพิมพ์อยู่พลิกเปิดไปเรื่อยๆ จนมาถึงหน้าบันเทิง เมื่อได้อ่านหัวข้อข่าวรอยยิ้มสะใจปรากฏขึ้นบนใบหน้าจากนั้นก็อ่านข่าวดังๆ ให้บิดาฟังด้วย
“รดา ดาราสาวเจ้าบทบาทหายตัวไปอย่างลึกลับนานร่วมเดือน” ริสายิ้มสะใจเงยหน้าขึ้นมองบิดาก่อนจะเอ่ยเสียงเย็น
“คุณพ่อคะ อีกไม่กี่วันอีนังแม่เลี้ยงรดาต้องกระเด็นไปจากไร่ธิปรกแน่”
“แม่เลี้ยงของธิปรกมาเกี่ยวอะไรกับข่าวที่ลูกอ่านเมื่อสักครู่ละ” พ่อเลี้ยงธีรพลขมวดคิ้วเอ่ยถามด้วยความสงสัย
“ก็อีนังแม่เลี้ยงรดากับอีนังรดาเป็นคนๆ เดียวกัน” ริสาเอ่ยบอกดวงตาแข็งกร้าวขึ้น “ริสาอยากรู้นักว่ามันจะทำหน้ายังไง ถ้าต้องขึ้นหน้าหนึ่งเพราะ
