บทที่ 6 รอยยิ้มบาดใจ
1647 คำ
ฉันยังจำเสียงพี่วิศวะคนที่มีเรื่องกับฉันเมื่อตอนเที่ยงได้ ไม่รู้ว่าชอบเดินมาที่คณะฉันทำไมนักหนา เจอตอนเที่ยงว่าซวยแล้ว ยังต้องมาเจอตอนที่ฉันกำลังรีบไปรับน้อง ผู้ชายอะไรปากเสียชอบเรียกฉันว่ายัยเตี้ย ผู้หญิงอย่างฉันไม่เรียกว่าเตี้ย เรียกว่าตัวเล็กน่ารักสเปคสาวในฝันของผู้ชายส่วนใหญ่ ถ้าไม่ติดว่าฉันต้องรีบเดินไปให้ทันรับน้อง ฉันคงฟาดฟันกับรุ่นพี่คนนั้นให้รู้แล้วรู้รอดไป เดินมาคณะฉันบ่อยๆคงมาอ่อยสาวๆสินะ คิดว่าตัวเองหล่อตายจนผู้หญิงต้องวิ่งเข้าหา ก็ยอมรับแหละว่าหล่อมาก แต่ผู้หญิงอย่างฉันไม่สนใจคนหล่อไม่มีวันวิ่งเข้าหาด้วย ไม่รู้ว่าพี่เขาเดินตามฉันมาหรือรีบไปหาสาวๆตัวเองฉันเลิกให้ความสนใจคนไม่สำคัญมองผ่านเหมือนผู้ชายหล่อหลายคนที่เข้ามาจีบ
"พี่สองคนนั้นยังไม่ไปไหนเลยคงตามมาเฝ้าสาวหรือไม่ก็มาอ่อยเหยื่อ" เมษาแอบกระซิบคุยกับฉัน ฉันแอบมองพี่สองคนนั้นก็เห็นยืนเก็กหน้าหล่อและโปรยยิ้มอ่อยไปทั่ว
"แกอย่าไปสนใจมองให้เสียลูกกะตาเลย มองข้างหน้าดีกว่าเดี๋ยวโดนรุ่นพี่เล่นงานเอาได้" ฉันรู้สึกเหมือนถูกรุ่นพี่มองด้วยความไม่พอใจเท่าไหร่ฉันรีบเตือนยัยเมษา ฉันเห็นสาวๆคนอื่นๆพากันมองและส่งยิ้มไปให้พี่สองคนนั้นตลอดไม่เว้นแม้กระทั่งรุ่นพี่ว๊ากที่เป็นผู้หญิงที่หันไปมองและส่งยิ้มหวานให้ เห็นแล้วหมั่นไส้ไอ้พี่ขี้เก็กหล่อ ไหนจะรุ่นพี่สาวในคณะฉันก็พลอยเป็นไปด้วยเอาแต่พูดคุยถึงพี่สองนั้นจนน่ารำคาญ ไม่เห็นจะมีดีตรงไหนนอกจากหล่อมาก เจ้าชู้ทั้งกลุ่ม พอกิจกรรมใกล้เสร็จฉันยังแอบดูสองคนนั้นว่าไปหรือยัง เพราะเสียงผู้หญิงยังพูดถึงไม่หยุด ฉันหันไปเจอรุ่นพี่สาขาที่เป็นดาวคณะปีสองเดินเข้าไปหาพี่คนนั้น ถ้าจำไม่ผิดน้ำใสมันบอกพี่เขาชื่อไนท์กี้ พี่เหมยยื่นโทรศัพท์ไปให้คนที่ชื่อไนท์กี้เหมือนกดเบอร์ให้กัน แล้วพี่เหมยก็เดินไปอีกทาง ส่วนพี่ไนท์กี้นั่นก็เดินออกไปพร้อมเพื่อนของเขาถ้าจำไม่ผิดพี่คนนั้นน่าจะชื่อดีเดย์ เมษาดูจะไม่ชอบพี่เขาเอามากๆ
"พวกแกสองคนมองอะไรกัน หรือกำลังแอบมองหนุ่ม เห็นนะว่ามองพี่ไนท์กี้กับพี่ดีเดย์" เสียงน้ำใสพูดขึ้นมาทำลายความเงียบ และเรียกสติฉันกลับมาให้สนใจรุ่นพี่ที่กำลังพูดอยู่ข้างหน้า คงไม่ใช่มีแค่ฉันมองพี่สองคนนั้น ฉันชำเรืองดูเมษาที่เหมือนได้สติและหันกลับไปมองรุ่นพี่ที่กำลังพูดอยู่ข้างหน้า มันคงแอบมองพี่ดีเดย์อยู่เหมือนกันมันแสยะยิ้มแปลกๆ
"เปล่า/เปล่า" พวกฉันปฏิเสธเสียงสูง น้ำใสมันยิ้มขึ้นที่มุมปากเหมือนไม่เชื่อที่ฉันสองคนปฏิเสธ ฉันสองคนใช้ความเงียบเข้าข่มน้ำใสเพื่อไม่ให้ทำหน้าล้อเลียน เป็นอีกครั้งที่ฉันกับเมษาใจตรงกัน น้ำใสมองฉันกับ
เมษาสลับไปสลับมาเหมือนจ้องจับผิดแล้วให้พวกฉันสองคนหลุดออกมาเอง ที่ฉันมองไม่ใช่อะไรแค่อยากรู้ว่าพี่สองคนนั้นมาที่นี่ทำไม ตอนนี้ได้คำตอบแล้วว่ามาหาแฟน คงเป็นแฟนกันกับพี่เหมย ถึงแม้พวกเขาจะเดินไปคนละทางอาจจะมานัดกันก็ได้ ฉันเลิกสนใจเรื่องของพี่ไนท์กี้ไม่อยากคิดและใส่ใจให้มันรกสมองเปล่าๆ เขาจะทำอะไรก็เรื่องของเขาต่างคนต่างอยู่ แล้วการรับน้องอันยาวนานก็จบสิ้นลงสักที ร่างกายมันเหนื่อยล้าจนไม่มีแรงขยับตัวมันปวดร้าวเข้าไปในกระดูกก็ว่าได้
"เหนื่อยเป็นบ้าเลยอะพวกแก" เสียงน้ำใสมันบ่นหลังจากที่พวกรุ่นพี่ปีสองปีสามปล่อยให้น้องๆแยกย้ายกันไปพักผ่อน พรุ่งนี้เป็นวันรับน้องวันสุดท้าย จะมีการเฉลยพี่รหัสและมีการคัดเลือกตัวแทนเพื่อไปประกวดดาวเดือนของคณะ เรื่องนี้ฉันไม่เอาด้วยแน่นอนเพราะไม่อยากเป็นจุดสนใจและไม่ชอบทำกิจกรรมพวกนี้
"เรากลับกันเลยไหมฉันคิดถึงเตียงที่ห้องเต็มที" เสียงเนือยๆของเมษาไม่บอกก็รู้ว่าคงไม่ไหว
"อืม ฉันอยากแช่น้ำในอ่างพร้อมกลิ่นหอมๆเพื่อคลายเหนื่อย คิดถึงห้องคิดถึงอ่าง คิดถึงเตียง" ฉันแทบจะลากขาตัวเดินไม่ไหว เราสามคนมองหน้าอย่างคนรู้ใจกันและแยกย้ายกันไปขึ้นรถ
"อันดาวันนี้พี่ไนท์กี้มาคณะเราอีกแล้ว แกว่าพี่เขามีแฟนอยู่คณะนี้หรือเปล่าเห็นพี่เขามาบ่อยๆ หรือว่าจะเป็นพี่เหมยเมื่อวานฉันเห็นพวกพี่เขาคุยกันด้วย" น้ำใสมันถามขณะที่เราต่อแถวสั่งข้าว ช่วงนี้เห็นพี่เขามากินข้าวที่คณะฉันบ่อย คงมาอ่อยสาวอีกตามเคย เหมือนพี่เขากำลังมองหาใครสักคน ฉันก็ยืนมองจนกระทั่งพี่ไนท์กี้กับฉับสบตากันเต็มๆฉันหลบตาไม่พ้น พี่ไนท์กี้ส่งยิ้มมาให้และเดินตรงมาทางฉัน หวังว่าพี่คงไม่เดินมาหาฉันหรอกนะ เดี๋ยวจะหาว่าฉันสนใจเขาอีก ถึงแม้รอยยิ้มของพี่เขาจะสะกดสายตาให้ตึงอยู่ที่เขา ฉันรีบเก็บอาการไม่ให้สั่นไหวกับรอยยิ้มนั้น
"เตี้ยเธอกินอะไรสั่งให้พี่บ้างสิ พี่อยากกินเหมือนของเธอดูน่ากินดีนะ" พี่ไนท์กี้เดินมาหยุดอยู่ตรงหน้าแล้วพูดกับฉัน สายตาพี่เขาที่สำรวจฉันเหมือนจะไม่ได้พูดเรื่องข้าวเพราะสายตาของพี่เขามันแพรวพราวจนฉันอดคิดไม่ได้ว่าพี่เขากำลังพูดเรื่องทะลึ่งกับฉัน สายตาดูหื่นๆ
"พี่ช่วยเรียกชื่ออันดาให้มันถูกด้วยค่ะไม่ชื่อยัยเตี้ย อีกอย่างเรารู้จักกันด้วยกันเหรอคะทำไมอันดาต้องสั่งให้พี่อยากกินก็สั่งเอาเองสิคะ" พี่ไนท์กี้ยืนมองหน้าฉันแล้วยิ้มมุมปาก สายตาที่มองมาที่ฉันไม่รู้ว่าคิดอะไรดูมันมีลูกเล่นเหลี่ยมจัดจนฉันเริ่มหวั่นใจ เหมือนกำลังถูกใจอะไรบางอย่าง หรือฉันพลาดท่าอะไรให้พี่เขาหรือเปล่า
"เธอแนะนำตัวบอกชื่อพี่แล้วนี่ งั้นพี่แนะนำตัวบ้างพี่ชื่อไนท์กี้ บอกชื่อกันแล้วทีนี้เรารู้จักกันแล้วใช่ไหม งั้นสั่งข้าวให้พี่ด้วยพี่เอาแบบเตี้ย" ฉันทำหน้าเหวอคงพลาดท่าแนะนำชื่อตัวเองให้พี่ไนท์กี้รู้ด้วยความเคยชิน ฉันอยากตบปากตัวเองที่ปากไวแนะนำตัว พี่ไนท์กี้ทำตัวซึนเกินไปหรือเปล่า ที่ฉันพูดไปอย่างนั้นเพราะไม่อยากรู้จัก ไม่อยากคุยด้วยยังจะทำหน้ามึนมาแนะนำตัวเองอีก และที่สำคัญยังเรียกฉันเตี้ยเหมือนเดิมอีกต่างหาก ฉันแสดงสีหน้าไม่พอใจและโมโหกับคำเรียกนั้น
"ก็บอกแล้วไงคะว่าชื่ออันดา อันดาค่ะเรียกให้ถูกด้วย" ฉันโมโหจนควันออกหูแหวใส่พี่ไนท์กี้เสียงดัง ความโมโหทำให้ฉันไม่มีสติควบคุมตัวเอง คนอะไรกวนมากรอยยิ้มนั้นยังกวนเหมือนหน้าอีกต่างหาก
"หึ หึ เวลาเตี้ยโมโหน่ารักเป็นบ้าเลยแก้มป่องจนน่ากัด พี่โคตรชอบ ไม่กวนแล้วก็ได้สั่งข้าวให้พี่ด้วย หิวจนไส้กิ่วอุตส่าห์รีบมากลัวมากินข้าวกับเธอไม่ทัน" ฉันเริ่มเหนื่อยใจในความอึนความซึนของพี่เขา ที่ฉันแสดงออกให้เห็นมันไม่ชัดเจนพอหรือไงว่าฉันไม่อยากรู้จักและไม่อยากนุ่งไม่ยากคุยกับพี่ไนท์กี้
"พี่จะมายุ่งกับอันดาทำไมคะ ที่แสดงออกเนี่ยพี่ไม่รู้
เหรอคะว่าอันดาคิดกับพี่ยังไง" ฉันพูดตรงๆให้พี่ไนท์กี้รู้ไม่ฉันไม่ชอบพี่ไนท์กี้ และไม่อยากมาให้มายุ่งวายกับฉัน นอกจากจะไม่สนใจคำพูดฉัน พี่ไนท์กี้ยังส่งรอยยิ้มบาดใจที่มีอนุภาพทำลายล้างรุนแรงออกมาจนสาวๆที่อยู่รอบข้างส่งเสียงวี๊ดว๊ายดังก้องไปทั่วโรงอาหารจนมันน่ารำคาญ
"พี่รู้ว่าเราชอบพี่อยากได้พี่เป็นแฟนมาก อันดาคงเขินมากเลยกลบเกลื่อนความรู้สึก พี่เข้าใจความรู้สึกเราเพราะสาวๆทุกคนก็อยากได้พี่เป็นแฟนทั้งนั้น แต่พี่จะเก็บตำแหน่งนั้นไว้ให้อันดานะ" ฉันอยากจะร้องกรี๊ดดังๆกับความมั่นหน้าของพี่ไนท์กี้ที่มั่นใจในความหล่อของตัวเองเต็มประดา สาวคนอื่นอาจคิดอย่างนั้นแต่มันไม่ใช่กับฉัน ฉันมองหน้าพี่ไนท์กี้ด้วยความหัวเสีย แต่พี่ไนท์กี้กับทำตรงกันข้ามยิ้มล้อเลียนฉันเหมือนผู้ชนะ ฉันอยากจะบ้าตายกับความมั่นหน้ากับ รอยยิ้มบาดใจนั้นมันยั่วโมโหจนฉันอยากระเบิดมันออกมา
- ผู้เขียน
