"ไอ้ไนท์กี้มึงรอกูด้วยดิวะ" เสียงของไอ้ดีเดย์ที่มันตะโกนเรียกผมเสียงดัง พร้อมกับเสียงฝีเท้าหนักๆตามมาติดๆ
"ทางใครทางมันดิวะกูมีเรื่องที่ต้องเคลียร์กันสองคน" น้ำเสียงหงุดหงิดของผมที่พูดแดกดันได้ดีเดย์มันไปที่มันเดินตีคู่มากับผม
"กูแค่จะไปที่เดียวกับมึงไปจัดการคนของกูก็เท่านั้น เจอคนของกูเมื่อไหร่ทางใครทางมัน" ไอ้ดีเดย์มันพูดว่าคนของมันเต็มปากเต็มคำคงไปไหนไม่รอดอีกคน ถ้าเดาไม่ผิดมันคงโดนทิ้งเหมือนกับผมเราสองคนหัวอกเดียวกัน ผมสังเกตุจากท่าทางรีบร้อนหน้าตึงๆของมัน ทำไมคนหล่อๆเพียบพร้อมทุกอย่างผมต้องโดนผู้หญิงตัวเล็กๆทิ้งได้ยังไงไม่รู้ ผมเดินมาถึงตึกเรียนที่เป็นเป้าหมายสุดท้ายของผม พร้อมกับมองหายัยแสบที่กล้าปล่อยผมทิ้งไว้ในห้องคนเดียว ปกติผมจะเป็นฝ่ายทิ้งสาวๆไปมากกว่าหรือไม่ก็เป็นฝ่ายออกปากบอกให้สาวๆพวกนั้นออกไปจากห้องโดยไม่สนใจสายตาที่มองตาละห้อยและขอนอนด้วยจนถึงเช้า การมาถึงคณะที่มีสาวๆเป็น
