ฉันค่อยๆขยับตัวและลืมตาขึ้นมาอย่างช้าๆ ร่างกายของฉันรู้สึกปวดร้าวอย่างไรไม่รู้ เหมือนกับว่ามันถูกใช้งานมาอย่างหนักหน่วง หรือเป็นเพราะว่าเมื่อฉันจะดื่มหนักมากไปหน่อย สายตาของฉันค่อยๆปรับตัวรับกับแสงที่มันแยงเข้าตา ภาพที่พร่ามัวเมื่อสักครู่หายไปกลายเป็นภาพชัดเจนที่ฉันไม่คุ้นกับสภาพของห้องที่เป็นสีเทาหม่น ฉันขยี้ตาแรงๆเพื่อทดสอบว่าฉันไม่ได้ตาฝาด เพราะมันไม่ใช่ห้องนอนที่คอนโดของฉันที่เป็นสีขาวตกแต่งบางส่วนเป็นสีชมพู หรือว่าจะเป็นห้องนอนของน้ำใส มันไม่น่าจะใช่น้ำใสไม่ใช่ผู้หญิงที่จะชอบโทนสีเทา ฉันรีบสำรวจรอบๆห้อง ฉันหันมากลับมาเจอคนที่นอนอยู่บนเตียงข้างๆฉัน
"บ้า... ต้องบ้าไปแล้วแน่ๆพี่ไนท์กี้มานอนอยู่บนเตียงกับฉันตั้งแต่ตอนไหน มาได้ยังไง หรือฉันโดนฉุดมาตอนเมา ปวดหัว คิดอะไรไม่ออกจำอะไรไม่ได้เลย" ฉันอุทานออกมาพร้อมกับอ้าปากค้างดวงตาเบิกโพลง จะไม่ให้ฉันตกใจช็อกได้ยังไงสภาพพี่ไนท์กี้ที่ไม่สวมใส่เ
