“ทำไมรีบกลับล่ะลูก....รึว่าหนูเป็นห่วงน้อง คินไม่เคยมีน้องนี่นะ”
“เขาโตแล้วครับคุณยาย.....ผมจะห่วงเขาทำไม ที่อยากกลับเพราะมาอยู่ที่นี่หลายวันแล้ว”
“เหตุผลนี้ฟังไม่ค่อยขึ้น.....เอาเถอะ.....กลับไปก็ดี พ่อเขาคงคิดถึงหนูแย่แล้ว”
“พ่อเขามีคนดูแล....ถ้าคิดถึงผมก็คงหลังจากคิดถึงคนใกล้ตัว กว่าจะมาถึงผมก็คงเป็นฝุ่นหมดแล้ว”
พิมมาดาดึงหลานชายเข้ามกอด แต่หญิงสูงวัยความสูงอยู่แค่อกชายหนุ่มจึงกลายเป็นว่าตัวเองถูกกอดแทน
“เด็กอะไรช่างดื้อนัก.....ปากแข็ง ใจแข็ง คนแบบหนูต้องพบกับน้ำ น้ำทะเลกร่อนหินจนพัง หนูก็เหมือนกัน ทำเป็นใจแข็ง วันหนึ่งหนูต้องคิดถึงคำของยาย”
ชายหนุ่มได้แต่ยิ้มออดอ้อน เขาจะบอกความจริงกับยายได้อย่างไรว่าเขาไม่ได้รู้สึกต่อมุจลินทร์เพียงแค่น้องสาว แม้กฎเกณฑ์ทางสังคมเป็นสิ่งล้อมกรอบตัวเขาและเ
