“ไม่เจอกันตั้ง2วัน นายดูโทรมลงไปมากเลยนะเนี่ย” นาราทักทายเพื่อนทันทีที่เห็น
เซนชินมองหน้าเพื่อนที่ก็ไม่ได้มีสภาพต่างกัน นี่ไม่ได้ส่องกระจกมาเลยสินะ แล้วไอ้ท่าเดินเซๆ น่าสงสัยนี่มันอะไร
“แล้วเป็นไงบ้างล่ะนาย เจ้าเห็ดหลงใหลนั่น เอามาทำอะไรกิน”
“เอาไปตากแดดแห้งแล้วเก็บใส่ขวดโหลเรียบร้อย” นาราบอก ตอนมันแห้งสีสวยกว่าตอนสดอีก รู้สึกดีกับของสะสมชิ้นแรก นี่ว่าจะเอาพวกของแปลกๆ กลับมาด้วยอีกมาก แต่สุดท้ายผมก็เปลี่ยนใจเอามาแค่ชิ้นเดียวเพื่อให้ระลึกถึงที่แห่งนั้นเมื่อมองดูมัน
“ว่าแล้วก็อยากกินเจ้าหัวผักนั่นอีก นายน่าจะเอามาด้วย”เซนชินว่า
“เหอะๆ นี่หิวก็รีบไปหาข้าวกินไป๊” ดีนะที่ผมตัดสินใจไม่เอาหัวบีมาปลูก งั้นนายนี่ต้องแอบกินตอนไปเที่ยวบ้านเราแน่ นาราดันเพื่อนให้เดินตรงไปทางโรงอาหาร
“เดี๋ยวสิครับ ชื่ออะไรอะเรา” ขณะที่สองเพื่อนซี้กำลังจะเดินไปจากตรงนั้น เสียงหนึ่งก็เรียกไว้พร้อมเอื้อมมือมาจับรั้ง
