เพลิงร้ายใต้ปีกรัก

ตอนที่ 3

3

‘หยุดได้แล้วยายว่าว’ กันติชาพยายามบังคับให้ตัวเองถอนสายตาจากร่างหนาแกร่งนั่น แต่ทำอย่างไรเธอก็ทำไม่ได้ การเยื้องย่างแต่ละครั้งที่ก้าวแสดงให้เห็นถึงความแข็งแรงของเรือนกายกำยำและทรงพลังที่ทำให้เธอร้อนวูบวาบราวกับโดนไฟเผา

กันติชายิ้มแหยๆ พลางกลืนน้ำลายลงคออย่างฝืดเคือง ขนลุกซู่ เรือนกายสั่นสะท้านไหววูบขึ้นมาอย่างไม่รู้สาเหตุ เมื่อเขาคนนั้นเดินมาหยุดอยู่เบื้องหน้า เท้าเรียวยาวพาร่างโปร่งบางถอยไปด้านหลังเล็กน้อย เพราะรัศมีแห่งอำนาจและความดุร้ายระคนวาบหวามที่แผ่กระจายมา

ดวงตากลมโตเป็นประกายวาววับหลุบลงมองพื้นอย่างไม่สามารถประสานสายตาอันคมกริบที่เหมือนจะมองทะลุเข้าไปถึงในทรวงได้ สิ่งที่เห็นเมื่อครู่ชัดเจนยิ่งขึ้น

‘ทำไมเขาถึงได้ดูดี...ไม่ใช่ ต้องเรียกว่าเฟอร์เฟ็ก สุดยอดที่สุดต่างหากล่ะ’

ใบหน้าออกเค้าสี่เหลี่ยมแข็งแกร่งและคมคร้าม หน้าตารกครึ้มด้วยหนวดและเคราที่ขึ้นเขียวครึ้ม นอกจากจะสร้างความหวาดกลัวให้แล้ว ยังซุกซ่อนอารมณ์บางอย่างเอาไว้อย่างที่คนมองไม่เคยจะรู้มาก่อนว่ามีอยู่

ราชันย์สบถเบาๆ อย่างหงุดหงิดและรำคาญ เมื่อต้องตื่นเพราะเสียงกริ่งที่ดังหนวกหูรบกวนการหลับนอน แล้วก็ต้องมาหงุดหงิดกับท่าทางตื่นกลัวและตระหนกตกใจในดวงตากลมโตของแม่สาวน้อยร่างโปร่งบางอวบอัดด้วยวัยสาวที่ยืนตัวสั่นอยู่เบื้องหน้า

เรือนกายสูงโปร่งในชุดเก่าๆ จะขาดอยู่รอมร่อ กลับยิ่งเน้นความอวบอิ่มของสัดส่วนเรือนกายสาว ที่มีส่วนเว้าส่วนโค้งน่าจับต้อง เพียงแค่ได้เห็นครั้งแรกก็ทำเอาไฟอารมณ์ในกายเขาถึงกับลุกโชนอย่างไม่เคยเป็นมาก่อน เกิดอาการกำหนัดอยากจับยายเด็กน้อยมาอัดฟัดอย่างเร็วไว

‘ยายเด็กน่าฟัดนี่ลูกเต้าเหล่าใคร ถึงได้มายืนยั่วให้เขาอยากจับโยนขึ้นเตียงอยู่ได้’ สายตาคมกริบสีนิลวาววับจับจ้องไปบนใบหน้ารูปหัวใจ พวงแก้มใสเป็นสีชมพูระเรื่อชวนให้กดปลายจมูกลงไปดมดอม

วงหน้าส่วนที่เด่นที่สุดนอกจากดวงตากลมโตเหมือนกับดวงตาของสมันตัวน้อย เปิดเผยความกลัวและอยากรู้อยากเห็นและที่สำคัญคืออยากลอง ก็คงจะเป็นเรียวปากรูปกระจับอวบอิ่มเป็นสีชมพูระเรื่อที่ดูท่าจะหวานหอมน่าลิ้มลอง ที่เขาอยากยื่นมือไปคว้ากายโปร่งบางมาจูบให้หนำใจ

‘บ้าชะมัด’ ราชันย์สบถก่นด่าตัวเองที่ดันเกิดความปรารถนาในตัวยายเด็กสาวท่าทางยังโตไม่เต็มที่และเพิ่งเจอหน้าเพียงครั้งแรกคนนี้มาอยู่เหนืออารมณ์และเหตุผล แต่ช่างแม่งปะไร ยังไงเขาก็ไม่คิดจะสนใจใครอยู่แล้วนี่นา ถ้าอยากได้ก็ต้องได้

‘โทษตัวเองแล้วกันหนูน้อย เธอมายั่วให้ฉันอยากเอง’ เพียงคิดว่าจะได้ลิ้มลองรสชาติสาวน้อยแรกผลิเหมือนกุหลาบแรกแย้มบาน เพราะรู้โดยสัญชาตญาณของนักล่า สาวน้อยตรงหน้าไม่เคยเจอภมรชอนไช ความแข็งแกร่งในเรือนกายที่หลับใหลอยู่ก็ตื่นตัว พร้อมคำสั่งห้ามปล่อยแม่จอมยั่วหลุดรอดมือไปโดยเด็ดขาด

‘ได้ยายเด็กนี่มาครอบครอง เตียงเขาคงได้ร้อนเป็นไฟไม่ต้องหลับต้องนอนกันล่ะ’ รอยยิ้มมาดหมายผุดขึ้นบนมุมหนึ่งของปากหนา ก่อนที่มันจะจางหายไปอย่างรวดเร็ว โดยที่สาวน้อยซึ่งยืนอยู่เบื้องหน้าไม่ทันจะได้เห็น ดวงตาคมกริบมองลงไปตามส่วนอื่นของเรือนกายสาว

‘อื้อฮือ...อวบอิ่มน่าสัมผัสชะมัด’ ทรวงอกอวบอิ่มดุนดันเสื้อยืดกระชับตัวกำลังสะท้อนขึ้นและลงตามการหายใจ ท้ายสุดดวงตาคมดุก็หยุดที่ช่วงขาเรียวยาวที่โผล่พ้นขอบกางเกงยีนนวลเนียนและดูท่าจะนุ่มน่าสัมผัสจริงๆ

เพียงแค่ได้สบสายตาคมดุราวกับพญาเหยี่ยวที่กวาดมองไปทั่วร่าง เหมือนกับกำลังปลดเปลื้องเสื้อผ้าอาภรณ์ออกโยนทิ้งไป กันติชาถึงกับตัวสั่นใจสั่น ขาเรียวพยายามจะก้าวถอยไปด้านหลังอ่อนยวบอย่างที่ไม่เคยเป็นมาก่อน จนต้องยืนอยู่กับที่

‘เธอเป็นบ้าอะไรนี่’

ใช่ว่าจะไม่เคยมีชายใดสนใจ เพราะแถวบ้านมีหนุ่มน้อยหนุ่มใหญ่แวะเวียนมาแจกขนมจีบเป็นประจำ แต่เธอไม่สนใจเอง ผิดกับชายคนนี้ที่เพียงแค่กวาดสายตามองมา หัวใจดวงน้อยๆ ก็สั่นไหวอย่างรุนแรง ร่างกายอ่อนยวบอ่อนระทวยเหมือนเรี่ยวแรงที่มีจะถูกดูดหายไป แต่ก็เหมือนกับมีอะไรดึงรั้งเอาไว้ไม่ให้ถอนสายตาจากบุรุษหนุ่มเจ้าเสน่ห์ชวนหลงใหล อยากถูกเติมไฟ...ปรารถนา

‘อา...ร้อนจังเลย’ ปลายลิ้นเล็กสีชมพูยื่นออกมาไล้เลียริมฝีปากด้วยความกระหายอยากที่ผุดขึ้นมาอย่างไม่ทันรู้ตัว ดวงตามองชายตรงหน้าด้วยความหวาดกลัวกึ่งอยากรู้อยากลอง มือเล็กเรียวเย็นเฉียบด้วยความงุนงงและสงสัย เธอเป็นอะไรกันแน่ ทำไมถึงได้ร้อนวูบวาบเหมือนถูกไฟเผา เกิดอารมณ์อยากกระโดดเข้าหา กดกอดและจุมพิตปากหนาๆ นั่นเร็วๆ

‘หยุด...หยุดได้แล้วยายว่าว หยุดคิดเรื่องบ้าๆ เสียที แกมาทำงาน นะ ไม่ใช่มาให้ปล้ำผู้ชาย’ กันติชาพยายามเตือนและดึงสติตัวเองให้กลับมาสู่ปัจจุบันตรงหน้า แต่ทำอย่างไรเธอก็ยังอดที่จะวาดภาพตัวเองตกอยู่ในอ้อมกอดชายหนุ่มตรงหน้า คลอเคลียแนบชิดและ...จุมพิตอย่างหนักหน่วงถึงใจไม่ได้

“เธอเป็นใคร และมาที่นี่ทำไม”

น้ำเสียงห้วนดุที่ออกจากปากหนาใหญ่ทั้งห้วนดุและแข็งกร้าว ยิ่งทำให้กันติชากลัวจนอยากก้าวถอยหลังแล้ววิ่งหนีกลับบ้านไป แต่พอนึกถึงจำนวนเงินเรือนหมื่นที่จะได้รับ ก็ต้องหักใจข่มความกลัวตอบกลับเขาไปเสียงเบาหวิว จนคนที่ยืนอยู่ด้วยแทบจะไม่ได้ยิน

“มาหา...คุณราชันย์ค่ะ ป้า...จันทร์บอกว่าคุณราชันย์ให้มาพบค่ะ” กันติชาตอบกลับด้วยน้ำเสียงสั่นเทา เพราะต้องการปกปิดความรู้สึกที่พลุ่งพล่านอยู่ในหัวใจและเรือนกาย โดยไม่รู้ว่าคนตรงหน้าคือเจ้าของบ้านที่เธอต้องมารับคำสั่งเรื่องการจัดทำอาหารให้

ยามกลีบปากบางขยับ น้ำเสียงเล็กหวานใสและเซ็กซี่ ยิ่งยั่วไฟปรารถนาในกายราชันย์ให้ลุกโชน ลำคอแห้งผากขึ้นมาอย่างกะทันหัน อยากจะคว้าแขนเรียวลากเข้าบ้านแล้ว...

ชายหนุ่มต้องสงบสติอารมณ์ที่พลุ่งพล่านที่ไหลตามกระแสเลือดเดือดระอุ ดวงตาเข้มดุราวกับตาเสือยามมีโทสะจับจ้องที่ร่างโปร่งบางอย่างราชสีห์จ้องตะครุบเหยื่อ...แสนโอชะ

“มาหาฉันเหรอ...?” ราชันย์ครุ่นคิดอยู่ครู่ใหญ่ ก่อนจะร้องอ๋อในลำคอเมื่อนึกขึ้นได้ วันนี้เขาเป็นคนสั่งการให้ป้าจันทร์นัดใครมาหา

ใบหน้าคร้ามแกร่งผุดรอยยิ้มตรงมุมปากด้านหนึ่ง ความโกรธและหงุดหงิดที่ถูกปลุกจากเตียงนอนกลับกลายเป็นสนุกสนานขึ้นมา

“เธอมาหาฉันเรื่องอะไรล่ะ?” เอ่ยถามทั้งที่รู้อยู่แล้ว พลางกวาดสายตามองสาวตรงหน้าอย่างพินิจพิเคราะห์ พวงแก้มอิ่มเต็มเหมือนจะเห็นเส้นเลือดแดงระเรื่อ ดวงตากลมโตเป็นประกายเศร้าปนหวาน เชิญชวนด้วยความพิศวาสแสนหวานระคนเร่าร้อน จนเขาแทบจะเป็นบ้าตาย เพราะกระหายใคร่อยากลิ้มลองความสาวสด

กันติชาอ้าปากค้าง เมื่อรับรู้ว่าชายหนุ่มนัยน์ตาดุคนนี้คือ...คุณราชันย์ แข้งขาสั่นเทา มือไม้เย็นเฉียบที่เกะกะจนไม่รู้จะเอาไปวางไว้ตรงไหน ในลำคอก็แห้งผาก พูดไม่ออกบอกไม่ถูกขึ้นมาในฉับพลัน

“มา...”

“มา...อะไร” สองมือใหญ่ยกขึ้นสอดไขว้ระหว่างอก แสงแดดจากพระอาทิตย์ที่สาดส่องมา ทำให้เขาร้อนจนเหงื่อแตกซิกไปตามขมับและร่องรูขุมขน แล้วยังจะร้อนด้วยไฟปรารถนาที่มาจากแม่สาวอวบสวย ที่ชวนให้หงุดหงิดงุ่นง่านและรำคาญใจ คงต้องให้ไอเย็นๆ จากเครื่องปรับอากาศช่วยลดอุณหภูมิความร้อนในร่างกายไปเสียบ้าง มือใหญ่ยื่นไปคว้าแขนเล็กเรียวและลากเข้าไปคุยต่อในบ้าน

“โอ๊ย!! คุณทำอะไรนี่ ปล่อยหนูนะคุณ หนูเจ็บ” กันติชาเผลอเรียกตัวเองว่าหนูไปตามถนัดปาก ใบหน้าขาวเหยเก มือเล็กพยายามดึงเอาคีมเหล็กที่คีบแขนไว้ออกไป ไหนจะแรงอันมหาศาลที่ลากจนหัวตุงคว้างไปข้างหน้า อย่างกับเธอเป็นเพียงแค่ปุยนุ่นไร้น้ำหนัก

“เงียบ!” ราชันย์หันไปตะคอกเสียงดังเหมือนสิงโตคำราม ในดวงตาเป็นประกายเกรี้ยวกราดและดุร้ายเหมือนพญาเสือหนุ่มกำลังพิโรธ ลมหายใจหอบแรง เพียงแค่แตะต้องผิวกายเนียนนุ่มไฟปรารถนาที่เขาคิดว่ามันจะมอดดับกลับยิ่งเพิ่มมากขึ้นจนกายปวดร้าวแสนสุดจะทน อย่างที่ไม่คิดสิ่งใดเขาแกร่งกระชากร่างเล็กเข้ามาหาตัว สอดแขนรัดระหว่างเอวเล็กคอดบดเบียดกายใหญ่กับกายโปร่งบางจนแทบชิดไปทั่วสรรพางค์