เรื่องนี้สร้างความยินดีให้ทุกคนในจวนเป็นอย่างมากโดยเฉพาะซ่งหานโจว ตอนแรกที่เขารู้ข่าวนี้ ชายผู้นั้นกระโดดโลดเต้นออกมาอย่างดีใจ ราวกับว่าในอดีตที่ผ่านมา เขาและมารดาบุญธรรมของนางไม่เคยมีเรื่องบาดหมางใจกันมาก่อน
และแน่นอนว่าความสงสัยข้อนี้หลีเริ่นหรานเก็บไว้ในใจ เพราะตอนที่นางมองเห็นรอยยิ้มของมารดา รอยยิ้มที่เต็มไปด้วยความสุขนั้นทำให้นางไม่อยากย้อนกลับไปคิดถึงเรื่องในอดีตของมารดาอีก
“ท่านแม่” หลีเริ่นหรานเดินมาถึงเรือนของมารดา ทุกเช้านางจะมารับมื้อเช้าเป็นเพื่อนมารดาที่นี่ บางคราก็มีซ่งหานโจวและพี่ใหญ่ของนางร่วมด้วย
ส่วนท่านตาและพี่รองของนางนั้น นอกจะพักหลังมานี้จะถูกตามตัวบ่อยขึ้นแล้ว พวกเขาทั้งสองยังหารือเรื่องการทำโรงหมอด้วยกัน รวมไปถึงฝู่เถาหยวนศิษย์คนใหม่ของท่านตาด้วย เรียกได้ว่าทุกคนมีหน้าที่ทำกันหมด ยกเว้นนางเพียงผู้เดียว
“หนี่ว์เอ๋อร์มาแล้ว มา มานั่งข้างแม่เร็ว วันนี้มีของโปรดเจ้า
