ด้านซ่งหานโจวนั้นทั้งตกใจและรู้สึกโกรธแค้นไปพร้อมๆ กัน ที่มีคนอยากลองดีกับเขาถึงขนาดกล้าวางยาพิษมารดาของเขาเช่นนี้
“แล้วเหตุใดจึงเรียกว่าสามใบตาย” หมอผู้นั้นยังไม่หมดข้อกังขา
“เพราะคนที่ถูกพิษชนิดนี้ หากถูกพิษที่ใบ ไม่เกินสามใบคนคนนั้นก็จะตาย แต่หากถูกพิษที่รากจะทำให้สมองมึนงง ความรู้สึกสับสน เลอะเลือนนับว่าร้ายแรงยิ่งนัก” ฝู่เหมาอธิบายเพิ่ม
“อ่อ...เป็นเช่นนี้ นับว่าข้าได้เปิดหูเปิดตาแล้ว” หมอผู้นั้นเอ่ยก่อนจะประสานมือยกขึ้นทำความเคารพฝู่เหมา
“ท่านหมอเกรงใจเกินไปแล้ว” ฝู่เหมาเอ่ย ก่อนจะหันหน้าไปหาซ่งหานโจว ที่ตอนนี้กำลังมีสีหน้าบูดเบี้ยว สองตาเริ่มแดงก่ำด้วยความแค้นเคือง
“หากยารักษามารดาเจ้า ก็ให้คนนำไข่ขาวและนมวัวเข้ามาป้อนนางเถอะ อ่อ...แล้วก็อย่าลืมนำเข็มเงินมาตรวจสอบพิษด้วยล่ะ”
“ขอรับท่านพ่อตา” ซ่งหานโจวสูดลมหายใจเข้าออกก่อนสองสามครั้งเพื่อไล่อารมณ์ขุ่นมัวที่เกิดขึ้น ก่อนจะสั่งให้
