ท่านเจ้าเมืองเหรินเห็นท่าไม่ดีจึงรีบตัดบทเพื่อมิให้เรื่องบานปลาย
“ ข้าขอขอบใจทุกท่านที่มาในวันนี้ ข้านั้นแม้เป็นเจ้าเมือง ก็มิอาจบริหารบ้านเมืองแต่เพียงผู้เดียวได้ ขุนนาง แม่ทัพ ทหารหาญทุกท่านล้วนมีความสำคัญต่อหงโจวไม่น้อยไปกว่ากัน สิ่งใดเล็กน้อยอย่าได้ถือสาหาความกันเลย
ที่ข้าเชิญทุกท่านมาในวันนี้ ขอบอกตามตรงว่ายามนี้คณะทูตเจี้ยนจิงรอเข้าเฝ้าอยู่ และข้าเกรงว่าการเดินทางมาด่วนครั้งนี้คาดว่าคงมีเรื่องสำคัญ อยากให้ทุกท่านร่วมเป็นประจักษ์พยาน หากมีเรื่องใดข้าก็จะใคร่ขอความเห็นของพวกท่านทั้งหลายในการตัดสินใจ ” เมื่อทุกอย่างเข้าที่ ท่านเจ้าเมืองจึงให้คนเรียนเชิญคณะทูตจากเจี้ยนจิงเข้าเฝ้า
“ กระหม่อมทูตตัวแทนจากเจี้ยนจิง ขอคาราวะท่านเจ้าเมือง ” ทูตเจี้ยนจิงกล่าวคำนับอย่างน้อมน้อม
“ ข้าและชาวเมืองหงโจวรู้สึกเป็นเกียรติที่ได้ต้อนรับท่านทูตและคณะเจี้ยนจิง
