เมียเก็บบำเรอรัก

5

เรือนไม้สักสีทองกลางไร่องุ่นถูกดัดแปลง และต่อเติม ให้กลายเป็นเรือนหอ รวมถึงที่อยู่อาศัยของธาวินกับกษมา สามีภรรยาคู่รักคู่ดราม่าแห่งปี ธาวินตั้งใจขยายบ้านออกกว้างมากขึ้นเพื่อต้อนรับสมาชิกในครอบครัวที่เพิ่มมากขึ้นทุกปี และมีทีท่าว่าจะเพิ่มขึ้นอีกไม่จำกัดจำนวน คุณพ่อลูกดกมีความสุขทุกครั้งที่ได้เลี้ยงลูกรักทั้งสามด้วยตัวเอง รวมถึงมอบความรัก ความอบอุ่น ความเอาใจใส่ให้ภรรยาคนสวย ทั้งหมดนี้เขาต้องขอบคุณกษมา ถ้าเมียรักไม่ให้โอกาสได้ปรับปรุงตัว เขาก็คงหมดสภาพ กลายเป็นคนใช้ชีวิตโดยไร้หัวใจ ตรงหน้าเขามีร่างเด็กหญิงฝาแฝดหน้าตาน่ารักน่าเอ็นดู แก้มย้วย ผิวขาว แม้หนูน้อยจะร้องไห้งอแงหนักแค่ไหน ยังไงก็น่ารักมากอยู่ดี

“โอ๋ๆ ไม่ร้องนะจ๊ะ ลูกจ๋า อีกเดี๋ยวคุณแม่ก็มา คุณแม่ไปชงนมแป๊บบบเดียว หนูฝันหนูฝนไม่งอแงนะคะ คนดี คนเก่งของคุณพ่อ”

คุณพ่อลูกสามปลอบประโลมหนูพลอยฝันที่ร้องไห้จ้า พลอย ทำให้น้องสาวอย่างหนูพลอยฝนตกใจร้องตามไปด้วย เด็กแฝดวัยหนึ่งขวบหนึ่งเดือนน่ารักน่าเอ็นดู เป็นส่วนผสมที่ลงตัวระหว่างธาวินกับภรรยาสาวแสนสวย อ้อนอยู่นานกว่ากษมาจะยอมมีลูกเพิ่ม ตอนแรกหวังแค่หนึ่งแต่ฟลุ๊คมาถึงสอง ถูกใจธาวินยิ่งนัก

กษมาเมียรักเหนื่อยตั้งแต่แรกรู้ เขาสงสารแต่ก็รีบโอ๋เอาใจบอกจะช่วยเลี้ยงลูกสุดความสามารถ และช่วงเวลาที่ผ่านมาถือว่าเขาทำได้ดีไม่มีที่ติ ลูกร้องสักคำถึงอยู่ไกลแค่ไหนเขาก็ได้ยิน

นอกจากติดเมียแล้วก็ยังติดลูกทั้งสาม แทบไม่อยากแยกจากไปไหน ขนาดเวลาทำงานยังชอบกวนให้ภรรยาไปด้วยกัน

“อุ๊ย! หนูฝันดูสิคะ น้องฝนยิ้มแล้ว” สองหนูน้อยมองตาแป๋วพร้อมเพรียงกัน คุณพ่อใส่หมวกหมีทำหน้าตาชวนตลกขบขัน เด็กแฝดพอใจแข่งกันยิ้ม คลานเข้ามาหาพร้อมกันอ้อนให้คุณพ่ออุ้ม

“ฮึบบบบบ ดีมาก คนเก่งของคุณพ่อต้องไม่งอแงนะคะ” มือเขารีบจับลูกๆ มานั่งตักกอดไว้คนละแขน ในขณะนั้นกษมาเดินเข้ามาในห้องรับแขก ภรรยาคนงามส่งยิ้มอ่อนหวานมาให้

ธาวินส่งยิ้มให้ภรรยากับลูกชายคนโต กำลังถือของว่างกับน้ำใบเตยมาเสิร์ฟให้ ‘เมืองเหนือ เตชะราช’ เพื่อนสุดแสนจะสนิท

มันแวะมาได้พักใหญ่แล้ว ตั้งใจมาเยี่ยมสองหนูน้อยพร้อมกับซื้อตุ๊กตาของเล่นมากมายมาฝาก แล้วก็มีเรื่องอะไรไม่รู้อยากมาปรึกษาเขา แต่สองหนูน้อยงอแง เขาก็เลยให้มันนั่งรอไปก่อน ดูท่าจะรอนานจนหลับไปแล้วมั้ง ตอนมาถึงหน้าตามันเคร่งเครียดมาก แต่ก็ยังมีน้ำใจบอกให้เขาอยู่กับลูกๆ ก่อน ว่างตอนไหนค่อยปลีกตัวออกมาคุยกัน

เมืองเหนือเป็นหนุ่มมาดเข้ม นิสัยค่อนข้างเสียเพราะทำงานมาตั้งแต่เด็กจึงมีลักษณะภายนอกค่อนข้างเคร่งขรึม มันชอบลูกชายคนโตของเขา แทบอยากขอไปเป็นลูกตัวเอง

น้องวินมีแววโตขึ้นมาแล้วเก่งหาตัวจับได้ยาก ไม่ว่าจะเป็นการเรียน การทำงาน หรือนิสัยที่ใครอยู่ใกล้ก็ต่างต้องหลงรัก

แต่ขอโทษ! นี่ลูกเขา หวงนะเว้ย ไม่ยกให้หรอก

กษมาคุกเข่าลงตรงหน้าสามี อุ้มหนูพลอยฝันมานอนบนตัก จุ๊บแก้มสองหนูน้อยใหญ่เลย ก่อนจะป้อนนมเด็กดื้อจอมป่วน “เล่นซนกับคุณพ่อทั้งวัน ตกบ่ายหมดแรงแล้วใช่ไหมคะ ถึงงอแง”

ปากหนูน้อยดูดนมจากขวดจุ๊บจิ๊บ ยิ้มร่าเริง

สามีภรรยาช่วยกันป้อนนมคนละขวด จับเด็กหญิงทั้งสองนั่งบนตักในท่าเรียบร้อย

“ไม่ใช่นะกั้ง ลูกต่างหากล่ะที่ชวนพี่เล่น”

ธาวินช้อนสายตาขึ้นมาแย้งภรรยาคนสวย ลูกสามแล้วยังสวยไม่สร่าง เผลอไม่ได้ ออกไปเที่ยวนอกบ้านแวะไปเข้าห้องน้ำแป๊บเดียวก็มีหนุ่มแวะมาจีบมาขอเบอร์ซะแล้ว

ไอ้พวกนั้นวอนอวัยวะเบื้องต่ำของเขามาก ดีนะไม่เตะสักเปรี้ยง ให้ตับให้ไตพวกมันแตกกันไปข้าง

“เชื่อดีไหมนะ”

“ดีสิจ๊ะ”

โอ๊ยยย แพ้ สายตาเขาหวานเกินไปแล้ว

ภรรยาสาวหลบสายตาสามีมามองลูกรัก เด็กแฝดกินเก่งมาก คนเป็นพ่อแม่เห็นแล้วชื่นใจที่ลูกโตวันโตคืน มีพัฒนาการที่ดี มีร่างกายแข็งแรงไม่เจ็บไข้ได้ป่วย

อดีตของพวกเขาสองคนไม่ค่อยดีเท่าไหร่นัก แย่อย่างหนักเลยแหละ ดังนั้นทุกวันทุกคืนธาวินจึงชอบแสดงความรักต่อภรรยาไม่มีเขินอาย

“แต่พี่ก็ชอบนะ ลูกทั้งสามของเราน่ารัก น่าเอ็นดู น่ากอด เหมือนกั้ง” อมยิ้มหวานเงยหน้าขึ้นมองภรรยานัยน์ตาระยิบระยับ

“พี่เก้าปากหวานตลอดเลย”

กลั้นยิ้มแล้วนะ แต่สุดท้ายกษมาก็เขินตามสามีอยู่ดี

“แน่นอน ได้ชิมทุกคืนขนาดนี้ถ้าไม่ตอบว่าหวาน มีงอนนะครับ” เขาหัวเราะเสียงสดใส กระซิบเบาๆ หยอกเย้าภรรยาคนงาม ไม่ให้ลูกได้ยิน “พี่รักลูกๆ ของเราทุกคน แล้วก็รักกั้งมากที่สุดในโลกเลย”

“รู้แล้วค่ะ กั้งฟังจนจำได้ขึ้นใจแล้ว ขอบคุณนะคะสำหรับความรักที่พี่เก้ามีให้กั้งเสมอมา กั้งเองก็รักพี่เก้ามากไม่แพ้กัน”

“พี่เองก็ขอบคุณกั้งเหมือนกันนะ”

“ค่ะ”

ดวงตาคือหน้าต่างของหัวใจ สามีภรรยาต่างมองตากันมองลึกเข้าไปในดวงใจ รักมากขนาดนี้ ไม่มีใครมาแยกได้หรอก ควรจะชินต่อถ้อยคำหวานหู แต่ได้ยินทีไรกษมาก็อดเขินไม่ได้ สามีหล่อน ชอบพูดชอบทำตาหวานใส่ไม่เลือกเวลา ไม่เลือกสถานที่เอาซะเลย เพื่อนนั่งอยู่ในห้องนี้ทนโท่ก็ไม่อายซะบ้าง หล่อนเขินแก้มแดงกลัวเขาจะพูดอะไรให้วางตัวไม่ถูกอีกจึงหันไปหาลูกชายคนโต

“น้องวิน มาช่วยคุณพ่อป้อนนมน้องฝนนะครับ คุณพ่อจะได้คุยกับพ่อเหนือ พ่อเหนือมานั่งรอนานแล้ว”

เขางีบไปได้สิบตื่นแล้วมั้ง

พี่ใหญ่ของบ้านขยับเข้ามาตามคำสั่งของคุณแม่ รวดเร็วราวกับรอฟังคำพูดนี้มาตลอด “ครับคุณแม่ น้องวินช่วยครับคุณพ่อ”

เด็กชายเข้ามานั่งข้างบิดา รับน้องสาวมานอนตักทะนุถนอม น้องฝนส่งยิ้มให้และเอื้อมมือมาจับหน้าพี่ชายแสนดี น้องวินรักน้องทั้งสองสุดหัวใจ จับปลายนิ้วเล็กมาจุ๊บ ป้อนนมให้น้องกิน

ธาวินเอื้อมมือมาลูบศีรษะลูก เอ็นดูที่น้องวินเป็นเด็กดีเสมอต้นเสมอปลาย ดีจนนึกอยากขอบคุณกษมาที่เลี้ยงลูกเขาไร้ที่ติ หากให้เขาเลี้ยงเองแต่แรกคงพังไม่เป็นท่า

“คุณพ่อไปคุยกับพ่อเหนือแป๊บเดียว เดี๋ยวจะกลับมาช่วยนะครับ น้องวินจะได้วาดรูปต่อ”

“คุยนานๆ ก็ได้ครับคุณพ่อ รูปของน้องวินวาดเสร็จแล้ว”

เด็กชายตัวน้อยมีความสามารถพิเศษ สามารถวาดรูปได้หลากหลาย ความสามารถนี้ได้มาจากการสอนของคุณตาชัยวัฒน์ ธาวินช่วยสานต่อให้โดยการจ้างครูสอนพิเศษ มาสอนที่บ้านเพื่อเพิ่มทักษะ จนตอนนี้น้องวินสามารถวาดรูปได้สวยงามมากยิ่งขึ้น

น้องวินบอกว่าโตขึ้นจะช่วยธุรกิจที่บ้าน ส่วนการวาดรูปเก็บไว้เป็นงานอดิเรก ฟังลูกเขาพูดสิ น่ารักขนาดนี้ แล้วเขาจะไปไหนรอด หลงลูก แถมยังรักเมียมาก เขาจะทรยศต่อความรักของทุกคนได้ยังไง

“ครับ ลูกชายของคุณพ่อ เก่งที่สุดในโลกเลย” ธาวินหอมหน้าผากลูกชาย เลยผ่านไปยังแก้มนุ่มนิ่มของภรรยาสุดที่รัก หล่อนกลั้นยิ้มสุดความสามารถ เขาเห็นแล้วยิ่งหลงรัก