ตอนที่ 5
1009 คำ
“คุยอะไรกันอยู่จ๊ะ... สงสัยกำลังจีบกันอยู่”
ลั่นทมทำสุ้มเสียงว่ารู้ทัน เดินเข้ามาทรุดร่างลงนั่งพับเพียบบนผืนเสื่อใกล้กับพี่สาว เชิดรีบขยับออกห่างจากราตรี
“งั้นข้าขอตัวก่อน”
ชายหนุ่มบอกพลางหยัดร่างสูงใหญ่ขึ้นจากผืนเสื่อแล้วย่ำหายออกไปในความมืดทางด้านหลัง ทันทีที่ร่างของเชิดลับไปจากสายตา ราตรีก็หยิกเข้าที่ต้นแขนของน้องสาวในทันที
“โอ๊ย!... พี่มาหยิกฉันทำไม”
ลั่นทมร้องลั่น
“มึงนี่มันตัวดี ชอบทำตัวเป็นแม่สื่อแม่ชัก หาเรื่องให้พี่เชิดมานั่งจีบกู”
ราตรีตวัดสายตาค้อนน้องสาว
“พี่เชิดเค้าชอบพี่จริงๆ นะ”
ลั่นทมว่า ด้วยตัวหล่อนเองก็รู้สึกนิยมชมชอบผู้ชายคนนี้อยู่ในใจ
“เอ็งชอบพี่เชิดรึ?”
คนเป็นพี่ย้อนถามน้องสาว ด้วยสังเกตเห็นว่าแววตาของลั่นทมเวลามองเชิดและตอนที่พูดถึงเชิดนั้นมีแววปลาบปลื้มฉายออกมาอย่างเห็นได้ชัด
“ปะ... เปล่า แค่เห็นพี่เชิดเค้าหล่อดีน่ะ แล้วสาวๆ ก็ชอบเค้าทั้งนั้น อย่าบอกนะว่าพี่ไม่ชอบ”
“ชอบนักก็เอาเองสิ”
ราตรีแกล้งว่า
“บ้า... พี่เชิดไม่ได้ชอบฉันสักหน่อย”
ลั่นทมเบะริมฝีปาก พอดีกับจังหวะสิ้นเสียงโฆษณาขายยา คนพากย์หนังเริ่มทำหน้าที่อีกครั้ง ลำแสงสีขาวเจิดจ้าพุ่งออกจากเครื่องฉายปรากฏเป็นภาพขึ้นบนจอหนังกลางแปลงอีกครั้ง เบนความสนใจของสองพี่น้องออกจากเรื่องที่กำลังสนทนากันอยู่
เมื่อหนังกลางแปลงและลิเกเลิกราแล้ว ลั่นทมกับราตรีก็จูงมือกันเดินกลับบ้าน ทว่าเมื่อเดินมาได้เพียงครึ่งทาง บริเวณโค้งป่าละเมาะลึกและเปลี่ยว จู่ๆ ชายฉกรรจ์ร่างสูงใหญ่สองคนก็ปรากฏกายขึ้นตรงหน้า
“ว้าย”
ราตรีตกใจจนกรีดร้องออกมา จากนั้นก็บีบมือของลั่นทมแรงๆ เป็นสัญญาณเตือนให้รู้ถึงอันตรายที่รออยู่ตรงหน้า ก่อนจะร้องออกมาว่า
“วิ่ง... ”
ราตรีกระชากมือน้องสาวให้วิ่งย้อนกลับไปที่ลานวัด หวังว่าเมื่อไปถึงตรงนั้นผู้คนที่ยังขวักไขว่อาจทำให้คนร้ายไม่กล้าตามมา
ทว่าโชคร้ายเหลือเกินที่วิ่งช้ากว่าคนร้าย มือของวายร้ายคนหนึ่งปรี่เข้าฉุดแขนเอาไว้ มันเหวี่ยงร่างของหล่อนกับน้องสาวกลิ้งลงไปกองกับพื้น
“ฮือๆ... ฉันกลัว”
ลั่นทมเกาะแขนพี่สาวแน่นทั้งที่ยังกองอยู่กับพื้น ตัวสั่นงันงกไปด้วยความหวาดกลัวสุดขีด
“หวานหมูละคืนนี้... กูเอาพี่ มึงเอาน้อง”
วายร้ายสองคนทำท่าว่าจะเข้าไปกระชากร่างของสองพี่น้องขึ้นมาจากพื้น ราตรีกับลั่นทมกอดกันแน่น นึกในใจว่าคงยับเยินป่นปี้ทั้งพี่ทั้งน้องก็คราวนี้ ทว่าจู่ๆ กังวานเสียงของผู้ชายอีกคนก็ดังขึ้นจากทางด้านหลัง
“ไอ้พวกระยำหมา... เอ็งห้ามแตะต้องผู้หญิงสองคนนี้โดยเด็ดขาด”
ราตรีสะบัดหน้าไปตามเสียง ไฟฉายที่ยังไม่หลุดออกไปจากมือของลั่นทมทำให้มองเห็นว่าผู้ชายที่เข้ามาขัดจังหวะของวายร้ายที่แท้ก็เชิดนั่นเอง
“พี่เชิดช่วยด้วย”
ลั่นทมอุทานลั่นด้วยความดีใจ
“หมูจะหามเสือกเอาคานเข้ามาสอด”
หนึ่งในวายร้ายซึ่งเป็นผู้ชายใบหน้าเหี้ยมเกรียมหันมามองเชิดด้วยแววตาโกรธแค้นที่โดนขัดจังหวะ
“ถ้าอยากเจ็บตัวมึงก็เข้ามา”
เชิดตั้งท่าท้าทายไม่ครั่นคร้าม ราตรีฉุดลั่นทมให้ลุกขึ้นจากพื้นแล้วพากันมาหลบอยู่ทางด้านหลังร่างสูงใหญ่ของเชิด
“ข้าอยู่ทั้งคนพวกเอ็งไม่ต้องกลัว”
เชิดเหลียวกลับมาบอกสองพี่น้องที่ยืนตัวสั่นงันงก ตอนนั้นเองจึงเป็นจังหวะให้วายร้ายคนหนึ่งปรี่เข้าประชิดตัวโดยไม่พูดพล่ามทำเพลง
“พี่เชิดระวัง”
ลั่นทมร้องเตือน ในจังหวะที่ไม้คมแฝกซึ่งถืออยู่ในมือของไอ้คนหน้าเหี้ยมหวดเข้าใส่ร่างสูงใหญ่ของเชิดอย่างแรง ทว่าเขาสามารถเอี้ยวตัวหลบหลีกได้ทันท่วงที ก่อนจะตีศอกเข้าใส่ใบหน้าของชายผู้ประสงค์ร้ายอย่างแรงจนเลือดกระเซ็นออกมาจากหัวคิ้วของมัน
“โอ๊ยยย…”
เสียงมันร้องลั่นด้วยความเจ็บปวด เชิดได้ทีรีบฉวยจังหวะกระโดดเข่าลอยอัดกระแทกซ้ำเข้าที่ยอดอกของมันอย่างจังจนล้มกลิ้งลงไปกองโอดโอยอยู่ในป่าละเมาะข้างทาง
“อ๊าคคค…”
คนที่กำลังโผเผขึ้นมาจากพื้นมีอันต้องร้องลั่นขึ้นมาอีกครั้ง เมื่อเชิดประเคนลำแข้งเข้าใส่ลำตัวของมันอีกระลอกจนล้มลงไปนอนโอดโอยไร้ทางสู้
พวกมันหารู้ไม่ว่าเชิดเป็นลูกชายของเสือผินเจ้าของค่ายมวยเล็กๆ ในหมู่บ้าน เรื่องต่อยตีและหมัดมวยนั้นฝีมือของไอ้เชิดคนนี้เป็นที่ร่ำลือนัก เชิดได้เลือดนักเลงของบิดาซึ่งเคยมีอดีตเป็นเสือเก่าที่กลับใจมาทำไร่ทำนา
“ฝีมือไม่เบานี่หว่า… ”
วายร้ายอีกคนที่ยืนดูสถานการณ์อยู่ใกล้ๆ เอ่ยขึ้นพร้อมกับ ควักมีดปลายแหลมวาววับที่เหน็บเอวเอาไว้ เดินตรงปรี่เข้าใส่เชิดด้วยความเจ็บแค้น คงอยากเอาคืนที่เห็นเพื่อนของมันโดนต่อยจนหมดสภาพอย่างที่เห็น
ขวับ…
มีดปลายแหลมในมือของอันธพาลเหวี่ยงเข้าใส่ร่างของเชิดอย่างแรง หากแต่ชายหนุ่มสามารถตั้งรับไม่หวาดหวั่น แววในดวงตาของเชิดช่างกล้าหาญ ไม่มีความตระหนกเลยสักน้อยนิด ด้วยความเชื่อมั่นว่าเขาไม่ใช่เป้านิ่งของใครแน่ๆ
ขวับ…
อันธพาลจ้วงมีดจนสุดวงแขนอีกครั้ง เดินอาดๆ เข้าใส่อย่างไม่ครั่นคร้าม เชิดหลบคมมีดได้อย่างหวุดหวิด ปลายมีดถากชายผ้าขาวม้าที่คาดเอวจนเป็นรอยขาดวิ่น
ต่อให้มันมีอาวุธอยู่ในมือก็ไม่ใช่เรื่องง่ายเลยสักนิดที่จะล้มนักเลงผู้โชกโชนในเรื่องต่อยตีอย่างเชิด
- ผู้เขียน
