เกือบไม่ทันเสียแล้ว หลังจากอธิคุณออกจากห้องไปไม่ถึงนาที แม่เธอก็กลับมาถึงพอดี อะไรจะโชคเข้าข้างขนาดนั้น ต้องใจยกมือขึ้นทาบอกตัวเอง จากที่จะใส่ชุดกีฬาเข้าชุดก็เปลี่ยนมาเป็นเสื้อแขนยาว เพราะตามต้นแขนเต็มไปด้วยรอยขบเม้มดูดของปากหนา และลำคอระหงก็มีเช่นกัน แต่เธอใช้บีบีครีมปกปิดไว้ได้เพื่อไม่ให้ท่านได้สงสัย
“กลับมานานรึยังลูก แล้วเนี่ยทานอะไรมารึยังฮึ” นางถามลูกสาวพร้อมเดินนำของที่ซื้อมาไปเก็บไว้ในตู้เย็น และมีมะม่วงด้วยที่นางซื้อมาฝากพ่อหลานชายสุดหล่อ
“มีมะม่วงด้วยเหรอคะแม่” เธอเดินตามแม่มาที่หน้าตู้เย็น
“อือ...แม่ซื้อมาให้พ่อคุณน่ะ พ่อคุณบอกว่าอยากกินจิ้มเกลือ”
“ต้องก็เปรี้ยวปากอยากกินค่ะ”
“เดี๋ยวแม่ปอกให้ ว่าแต่ไปดูพี่เขาหน่อยต้อง วันนี้พี่เขาไม่สบายนะถึงได้กลับมาบ้านเร็วน่ะ” พอแม่พูดมา เธอก็นึกได้ทันทีว่าตัวเองไม่ได้ถามเขา ทำไมถึงอยู่บ้านทั้งๆ ที่ออกไปทำงานแล้ว
“อ๋อ...เหรอคะ หนูไม่รู
