เจ้าบ่าวในป่ามาร

หนุ่มหล่อเสน่ห์ร้าย

ตอนที่ 4

เมี่ยงเมรัยพยายามคิด หล่อนพยายามซ่อนหน้าที่มีความรู้สึกเหมือนว่าอยากจะร้องไห้ออกมาเหลือเกิน ไม่.. หล่อนจะต้องไม่อ่อนแอ ไม่ร้องไห้เด็ดขาด

ไม่งั้นเสียชื่อพ่อจะต้องเข้มแข็งยืนหยัด ใช่..คิดแล้วหล่อนก็ฮึดเอาพลังแบบเดิมคืนกลับมาและเมี่ยงเมรัยทำได้รวมทั้งหล่อนมีสติและมีความคิด ค่อยๆคิดค่อยๆทำมันเป็นความพึงพอใจของเขาด้วยกระมัง ผู้ชายเนื้อหอมอย่างเขานี่ย่อมไม่พ้น มีผู้หญิงรุมตอม

แต่นี่มันบ้านของหล่อนเองนะ ฉายพัดชามาปรากฏตัวด้วย อ๋อ.. แน่ล่ะ หล่อนอาจจะตาม พี่ชายของหล่อนมาด้วยก็ได้ ดลัมภ์ไงล่ะ .. ที่ยืนอยู่ตรงโน้น เป็นพี่ชายของหล่อน ฉายพัดชาแต่งชุดราตรีเปลือยไหล่สีม่วงเข้ม

เข้ามาในงานของหล่อน จงใจทำอย่างนี้หมายความว่ายังไง ฮึประกายตาของฉายพัดชาอ่อนหวาน หล่อนกำลังยืนขนาบเคียงข้างหนุ่มหล่อ พี่ลิศที่หล่อนชอบเรียก ในอดีตเราเคยเรียนโรงเรียนสาธิตประถมจนถึงชั้นมัธยมด้วยกันด้วย ภาพความหลังนั้น ฉายพัดชาก็จำได้หมด ไม่ลืมหรอก หล่อนมีเหตุการณ์ที่แสนประทับใจกับบุลิศ หลายครั้งอยากจะรำลึกทบทวนกับเขาเพียงสองคน ในเวลานี้หล่อนก็สมใจขึ้นมาบ้างแล้ว และการที่หล่อนได้ก้าวเข้ามาในงานของตระกูลของเมี่ยงเมรัย

ซึ่งหล่อนมากับคุณช้องทิพย์ ผู้เป็นมารดา เกาะแขนมารดาเข้ามาในงานลงจากรถด้วยกัน ดูเหมือนคุณช้องทิพย์จะปลีกหลีกออกไปทางด้านหนึ่งเพื่อพูดคุยกับเพื่อนสนิทวัยใกล้เคียงกันที่ได้มาพบเจอกันในงานสำคัญของวันนี้ด้วย และหล่อนปล่อยแม่ของหล่อน ตัวหล่อนเองก็ลองเดินเที่ยวทั่วสำรวจไปเรื่อยๆ แต่ไม่คิดอยากจะปะทะหน้ากับเมี่ยงเมรัยผู้เป็นเจ้าของบ้านอย่างตรงๆ หล่อนต้องคอยหลบเลี่ยง

เพราะรู้ว่าไม่งั้นหล่อนจะเป็นฝ่ายเสียทีจึงไม่ยอมให้เมี่ยงเมรัยรู้ว่าหล่อนมาในงานนี้ด้วยหล่อนจะได้เบาใจวางใจและไม่คาดคิดว่าตอนนี้นั้น

ดูเหมือนฉายพัดชาจะแสดงออกทางอารมณ์ที่ทำให้หล่อนทึ่งอึ้งไปทีเดียว

ก็เมื่อหล่อนมองเห็นบุลิศหล่อนก็แทบจะรี่เข้าไปจับคู่กับเขาทันทีเลยก็ว่าได้

หล่อนคิดว่าหล่อนทำงามหน้าแต่หล่อนก็พยายามรักษามารยาทให้มันอยู่พอดีในใจหล่อนเองก็เตลิดไปไกลแทบจะคว้าข้อมือและหัวใจของพี่บุลิศเลยก็ว่าได้เมื่อหล่อนพบเขา

ดีใจอย่างเหลือล้นที่เขามาในงานคืนนี้เช่นเดียวกันและมันถึงเวลาที่จะทำให้หล่อนมีโอกาสทำร้ายเมี่ยงเมรัยให้ได้รู้จักกับรสชาติความอับอายแล้วก็หน้าแตก เพราะหล่อนรู้ดีว่าในขณะเดียวกับที่หล่อนมีใจให้กับบุลิศหล่อนรักเขา หกแต่ว่าในแววตาของเมี่ยงเมรัยนั้นก็บอกด้วยว่าหล่อนรักผู้ชายคนนี้..ผู้ชายคนเดียวกันกับหล่อนหลงรักเหมือนกัน

ฮึนี่ฉายพัดชาจะทำอย่างไร..กันดีล่ะหมั่นไส้ยัยเมี่ยงเหลือเกิน

ถ้างั้นก่อสงครามเลยดีไหม และแน่นอน หล่อนมีวิธีการที่จะทำร้ายเมี่ยงเมรัยให้แสบสันมากกว่านี้ ถ้าเมี่ยงเมรัยไม่คิดเป็นศัตรูแย่งชิงหัวใจดวงเดียวกับหล่อน

เวลานี้ฉายพัดชาพล่านไปหมด หล่อนไม่ยอมหรอก ไม่คิดจะยอมง่ายๆด้วยแน่นอนงานนี้ล่ะ มันต้องงัดกันด้วยฝีมือ ว่าใครจะทำให้บุลิศพึงพอใจ ชนะใจเขาได้ หล่อนว่าหล่อนมีโอกาสมากกว่า บุลิศชอบผู้หญิงที่อ่อนหวาน มีเสน่ห์ นั่นแหละมันคือตัวหล่อนด้วย ดูเข้าเถอะ เพียงครั้งแรกที่เขาได้มองเห็นหล่อนนั้นก็จ้องมองแทบตาตะลึงเลยทีเดียว ทำให้คนอื่นในบริเวณนั้นชิดซ้าย ห่างหายไปจากความต้องการและรับรู้ของหัวใจหล่อนทั้งหมด

ไม่มีใครมีอิทธิพลในหัวใจของหล่อนได้เท่ากับพี่ลิศเลย ชั่วลมหายใจเข้าออกของฉายพัดชา เพราะรักพี่ลิศมองเขาอย่างหวงแหน แทบจะกีดกันและแทบจะไล่ เหมือนจะกลืนกินผู้หญิงทุกคนที่เข้ามาใกล้แตะต้องตัวเขา

หล่อนมีฤทธิ์หึงของดวงไฟที่แสนร้ายกาจหึงอย่างหล่อน อารมณ์ร้าย แบบให้ตายกันไปข้างหนึ่งเลย

เมื่อค้นพบว่าความรู้สึกของหล่อนรุ่มร้อน มีความรู้สึกว่า หล่อนจะหายใจไม่ทั่วท้องเลย สีหน้าของเมี่ยงเมรัยหวั่นและรู้สึก ไม่สบายใจ จนแปรเป็นสีซีดไปนิดหนึ่ง แต่มันถูกกลบด้วยเครื่องสำอางจนเนียนสนิทเลยเข้าไปสังเกตในใจของหล่อนและฉายถึงความจริงให้ใครๆเห็นในเวลานี้ไม่ได้ เพราะหล่อนพยายามซ่อนกลบความรู้สึกของตนเอง

ภาพที่หล่อนนั้นก็ยังคงเมียงมอง

เพราะนั่นเองด้วยการที่หล่อนหันและฉายใบหน้าดวงตา ไปทางชายหนุ่มคนนั้น สีหน้าของ

ดลัมภ์กระฟัดกระเฟียดขึ้นมาทันทีเห็นแล้ว..ทำไมกันหนาเมี่ยงเมรัย..นะเมี่ยงหล่อนมองจ้องไปที่ชายหนุ่มเจ้าของร่างในชุดสีแดงเพลิงของเชิ้ตหมอนั่นเป็นสง่ามันเด่นกว่าเขานักด้วยเค้าโครงหน้าที่รูปหล่อบาดตากว่าเขาละเอียดเกลี้ยงเกลาสงบนิ่งและดูขรึมจนว่า ดลัมภ์เดาใจเดาความรู้สึกของฝ่ายนั้นไม่ออก

เขาเริ่มที่จะก้าวออกมาเพื่อมุ่งตรงไปหาและอยากจะยืนเคียงข้างเมี่ยงเมรัยในฐานะที่เขาเป็นแขกคนสำคัญคนหนึ่งแล้วใช้เส้นทางที่ตีสนิทกับพ่อของหล่อน ซึ่งชอบอุปนิสัยของเขาหวั่นเกรงแต่ดวงตาที่ไม่พอใจของเมี่ยงเมรัยเท่านั้น

น้องสาวของเขาก็เหมือนกัน ฮึ ดลัมภ์อดชายตามองไม่ได้จริงสินะฉายพัดชาหลงใหลได้ปลื้มหมอนี่มากพอสมควร.. อ้อเขาจำได้แล้ว ชายหนุ่มรูปร่างสง่าหล่อคมคายมากกว่าเขานี่ เป็นคนที่ยายฉายคลั่งไคล้ถึงกับเอ่ยอยู่ตลอดเวลาสมัยเรียนหนังสือตอนเด็ก

เขาเพิ่งสังเกตเห็นใบหน้าของหนุ่มหล่อคนนั้นจริงจังในตอนนี้เอง วานขอให้ฉายพัดชาช่วยพี่อย่างเขาด้วย เขาหมายปรารถนาเมี่ยงเมรัยนัก อยากจะให้น้องสาวตัวดีช่วยกันหมอนั่นออกจากคนสวยในหัวใจของเขาสักที..

อกเขาแทบจะร้อนรุ่มด้วยไฟมันพร้อมจะปะทุระเบิดออกมาได้ตลอดเวลา ยามที่ไม่นึกสบอารมณ์ของใครและไม่พึงพอใจ หมอนี่น่าจะเป็นคู่แข่งตัวฉกาจของเขา ดลัมภ์มองดูจากสีหน้าของเมี่ยงเมรัยแล้ว ..บอกกับตัวเองหมอนั่นได้รางวัลจากหล่อนไปเกินครึ่งแล้ว

มันเหมือนกับว่า เมี่ยงเมรัยชื่นชอบมันด้วย แต่เขาไม่ยอมแน่คอยดูสิ ไม่หยุดอยู่แค่นี้หรอก ไม่ได้ด้วยเล่ห์ต้องใช้มนต์ไม่กลก็คาถา ให้มันรู้ไป ว่า คนอย่างเขาจะไม่มีทางฉุดกระชากลากเอาหัวใจของเมี่ยงเมรัยมาครองได้