Chapter 6
1332 คำ
หลังจากที่เธอส่งใบเสนอราคาไปให้ลูกค้าเสร็จก็มาเตรียมเอกสารต่อ อีกหนึ่งชั่วโมงท่านประธานของโรงแรมเครือดีเพรสกรุ๊ปจะคุยเรื่องการซื้อโปรแกรมสำหรับโรงแรม เธอต้องเตรียมทุกอย่างให้พร้อมรวมถึงการต้อนรับอย่างเต็มที่ด้วย
ส่วนมาวินเขากำลังนั่งทำใบเสนอราคาให้ลูกค้าอยู่ เขาเหลือบสายตามองหญิงสาวที่ตอนนี้กำลังตั้งใจทำงานอยู่ก็เอ่ยทักเพื่อถาม
“นี่คุณถามอะไรหน่อยดิ”
“อะไรคะ”
พะพายเหลือบสายตามองชายหนุ่มอย่างระแวง เธอไม่อยากให้คนในที่ทำงานสงสัย แค่นี้ก็อับอายตัวเองจะแย่แล้วขออย่าให้ใครมาสืบทราบเรื่องพวกนี้อีกเลย
“ไม่เข้าใจตรงนี้อ่ะสอนหน่อยดิ”
เขาตีมึนทำหน้าเหมือนไม่ค่อยเข้าใจ จริงๆเขารู้ทุกอย่างแหละแต่อยากชวนเธอคุยก็เท่านั้น ทำงานทั้งวันไม่คุยกับใครเลยเอาแต่มองจอคอมพิวเตอร์แล้วก็คุยโทรศัพท์กับลูกค้า ไม่แปลกใจเลยว่าทำไมถึงได้ตำแหน่งพนักงานดีเด่นเพราะตั้งใจทำงานมากเกินไป
“ไปถามผู้จัดการสิคะ”
“โธ่ นิดเดียวเองสอนหน่อยก็ไม่ได้ใจดำวะ”
เขาตัดพ้อออกมาก่อนจะทำหน้าผิดหวังในตัวของเธอมาก หญิงสาวถอนหายใจออกมาเล็กน้อยก่อนจะลุกขึ้นเดินมายืนข้างเขา
“ตรงไหนคะ”
“ตรงนี้จ้ะที่รัก”
“นี่คุณ!”
พะพายรีบเอามือปิดปากเขาไว้ก่อนจะบีบไหล่เขาแรงๆอย่างระบายอารมณ์ ชายหนุ่มอมยิ้มไม่ตอบโต้อะไรก่อนจะชวนเปลี่ยนเรื่องไปถามเรื่องงานแทน ระบบการทำงานของที่นี่ยังเป็นแบบสมัยเก่าเอาไว้ถ้าเขาขึ้นเป็นท่านประธานเมื่อไหร่จะเปลี่ยนระบบภายในให้มันทันสมัยขึ้น
“ตรงนี้ด้วย”
“ถ้าจะขนาดนี้ให้ฉันทำให้เลยมั้ยคะ”
“ว่างเหรอ ได้นะผมไม่ติด”
เขายักคิ้วอย่างกวนๆจนหญิงสาวถอนหายใจออกมาอย่างเหนื่อยใจ เธอคุยกับเขาซักพักก่อนจะเดินกลับไปที่โต๊ะแล้วเก็บของทุกอย่างไปเตรียมไว้ในห้องรับรองแขก
“จะไปไหนอ่ะ”
“ไปพบลูกค้าค่ะ”
เธอเอ่ยเพียงแค่นั้นก่อนจะเดินออกไปทันที เขารีบทำงานตรงหน้าจนเสร็จก่อนจะบิดขี้เกียจแล้วเดินออกไปหาอะไรดื่มตรงคาเฟ่ชั้นล่าง เขากดลิฟต์เดินลงมาเมื่อประตูเปิดออกก็เจอกับเพื่อนสนิทที่กำลังยืนคุยอยู่กับพะพายด้วยท่าทีสนิทสนม
“ทางเราสามารถสร้างโปรแกรมตามที่คุณมินต้องการได้ค่ะ แต่ถ้าจะแก้ไขหรือเพิ่มตรงไหนแจ้งกับพายได้เลยค่ะ เดี๋ยวพายจะให้ทางไอทีจัดการให้”
“ผมอยากได้ที่มันมีจองทัวร์เพิ่มเข้าไป พอดีว่าผมจะลองเปิดดูเผื่อมันเวิร์ค”
“ได้ค่ะพายจะให้ทางไอทีเพิ่มเข้าไป”
ทั้งสองคนเดินมาด้วยกันก่อนมินชะงักไปเมื่อเจอเพื่อนรักเดินออกมาจากลิฟต์
“อ่าวมาวินนี่ เฮ้ๆ”
มาวินตาโตอย่างตกใจก่อนจะรีบวิ่งเข้ามาหามินเพื่อระงับปากของเขาไม่ให้พูดมาก เขาไม่ได้บอกเพื่อนคนไหนว่าจะมาเป็นพนักงานบริษัทของตัวเอง เพราะฉะนั้นถ้าไม่ไปทำให้มันเงียบรับรองว่าความได้แตกแน่
“สวัสดีครับคุณมิน ไม่เจอกันนานเลยนะครับ”
พะพายหันไปมองสองคนอย่างประหลาดใจ เหมือนว่าจะรู้จักกันด้วยนะสองคนนี้ ดูท่าทางสนิทสนมกันดีพอสมควร
“คุณมินอะไรกันไอ้มาวินฉันขนลุกนะเว้ย”
“คุณมินรู้จักกับคุณมาวินด้วยเหรอคะ”
พะพายเอ่ยถามด้วยความอยากรู้ มินยิ้มออกมาทันทีก่อนจะรีบตอบคำถามของเธอแต่ก็ถูกมาวินพูดแทรกไปเสียก่อน
“รู้จักสิครับรู้จักดีด้วย ก็มาวินมันเป็น…”
“เป็นพนักงานที่บริษัทเก่าของคุณมินนะ เมื่อก่อนผมทำงานให้คุณมินนะเราเลยสนิทกันจริงมั้ยครับท่าน”
มินมองมาวินอย่างขนลุกเมื่อเพื่อนสนิทพูดจาไพเราะแถมมาเรียกเขาคุณกับท่าน แบบนี้ไม่ให้สงสัยได้ยังไง
“ห๊ะ!”
“คุณมินบอกคุณพะพายไปสิครับว่าคุณเป็นเจ้านายเก่าของผมอ่ะ”
ชายหนุ่มสะกิดให้เพื่อนของตัวเองตอบคำถามหญิงสาวตามที่เขาสั่ง มินเกาหัวอย่างงุนงงแต่ก็ตามน้ำไปกับเพื่อนก่อนแล้วค่อยไปถามเอาความจริงทีหลัง
“อ่า ใช่ครับ มาวินเค้าเป็นลูกน้องเก่าผมเอง”
พะพายมองทั้งสองคนอย่างจับผิด ทักทายกันอย่างกับเพื่อนดูยังไงก็ไม่เหมือนลูกน้องเจ้านาย แต่ก็ช่างเถอะเขาจะไปเป็นเพื่อนกับประธานบริษัทได้ยังไงกัน ตัวเขาก็เป็นพนักงานทั่วไปนี่
“อ่อ ค่ะ”
“งั้นผมขอคุยกับลูกน้องเก่าซักแป๊บ ยังไงผมตามไปนะครับ”
มินเอ่ยออกมาเสียงหวานมองหญิงสาวตาหวานฉ่ำ พะพายเป็นคนเดียวที่เขามาต่อต่อจัดซื้อด้วยตัวเอง เพราะเธอเป็นคนน่ารักน่าคบหาเขาจึงอยากทำความรู้จักให้มากขึ้น อนาคตอาจจะได้ร่วมงานกันอีกมากเขาชอบความเก่งของเธอ
“ถ้างั้นตามสบายนะคะเดี๋ยวพายไปรอที่ห้องรับรองค่ะ”
“ครับ”
พะพายยิ้มให้ชายหนุ่มก่อนจะเหลือบสายตามองมาวินเล็กน้อยแล้วเดินออกไปทันที เขามองตามเธอไปจนลับสายตาก่อนจะถอนหายใจออกมาอย่างโล่งอก
“นึกว่าความจะแตกซะแล้ว”
“อะไรยังไงไอ้วิน แล้วมาแต่งตัวเป็นพนักงานเพื่อ… กลับจากเมืองนอกมาไหนบอกจะมารับตำแหน่งประธานบริษัทไง”
“รับตำแหน่งอะไรล่ะ พ่อกับแม่ให้มาเป็นเซลขายของเนี่ย แถมฉันยังต้องมาทำยอดขายแซงเซลดีเด่นอีก ใครจะไปทำได้วะฉันเรียนบริหารมานะเว้ย”
มาวินบ่นออกมาอย่างเสียอารมณ์ แต่ว่าก็ไม่ใช่เรื่องแย่เพราะมันทำให้เขาได้มาเจอพะพายแถมยังได้เป็นเมียโดยบังเอิญด้วย ผู้หญิงซื่อๆเรียบร้อยฉลาดแถมยังสวยมากอย่างพะพายหายากมาก ไม่ใช่ว่าใครจะมีคุณสมบัติแบบนี้ได้ เพราะฉะนั้นเขาไม่มีทางตัดความสัมพันธ์กับเธอง่ายๆแน่นอน
“ถ้าเซลดีเด่นที่แกหมายถึงคือคุณพะพายน่าจะยากจริง รายนั้นขายของเก่งนี่ฉันก็มาคุยเรื่องโปรแกรมไปเปลี่ยนที่โรงแรมจ่ายหนักด้วยนะแกสู้ไหวหรือไง”
“ก็กำลังหาวิธีอยู่ไงแต่ไม่รีบหรอก ว่าแต่แกรู้จักกับพะพายได้ยังไง ปกติท่านประธานเขาไม่มาคุยงานเองหรอกนะ ทำไมไม่ให้ผู้ช่วยมาทำแทน”
เขามองเพื่อนอย่างจับผิด มินยักไหล่เล็กน้อยก่อนจะยิ้มมุมปากออกมาอย่างเจ้าเล่ห์
“สำหรับคุณพะพายเป็นกรณีพิเศษ ฉันมาคุยด้วยตัวเอง”
“อย่าแม้แต่จะคิดนะเว้ย ห้ามชอบห้ามจีบห้ามสานความสัมพันธ์เด็ดขาด”
“อะไรวะ ฉันรู้จักมาตั้งนานแกเป็นใครมาสั่งห้าม ผู้หญิงเขายังไม่ว่าอะไรเลย อีกอย่างคุณพะพายบอกว่ายังโสด”
มินบ่นเพื่อนออกมาทันที เป็นอะไรกับเธอก็ไม่ใช่มีสิทธิ์อะไรมาสั่งโน่นสั่งนี่ ถึงจะเป็นเพื่อนเขาก็ไม่เว้นหรอกนะ
“ไม่โสดเว้ย อย่าคิดเกินเลยเชียวนะมึง คุยงานเสร็จก็กลับไปเลยเตือนแล้วนะ ไปทำงานล่ะ”
“อะไรของแกวะเป็นผัวเค้าก็ไม่ใช่ป่ะ”
มินตะโกนไล่หลังเพื่อนที่เดินออกไปไม่พูดอะไรทำเพียงแค่หันมามองหน้าเขาก่อนจะยิ้มมุมปากออกมาอย่างเจ้าเล่ห์
“ทำไมรอยยิ้มมันมีเลศนัยแปลกๆวะ หรือเราคิดไปเอง”
- ผู้เขียน
