“ท่านพ่อ...”
เสียงเรียกไม่ดังนัก แต่เพียงฟังจากด้านในก็รู้ได้ทันทีว่าเป็นใคร หลิวฟู่หรง อดีตแม่ทัพผู้เกรียงไกรที่เคยร่วมสู้รบปกป้องดินแดนเคียงบ่าเคียงไหล่ฮ่องเต้องค์ก่อนพยายามลุกขึ้นจากเตียง เพื่อจะได้พบใบหน้าแสนงดงามของลูกสาวสุดที่รักอีกครั้ง หลังจากได้รับรายงานว่านางคิดสั้นฆ่าตัวตายเพราะเป็นสาเหตุที่ทำให้บิดากับพี่ชายต้องถูกสั่งย้ายมาอยู่ที่นี่
“กุ้ยเฟย...”
“ท่านพ่ออย่าเพิ่งลุกสิเจ้าคะ ท่านยังไม่หายดี” กุ้ยเฟยกล่าวด้วยดวงหน้าแดงก่ำพร้อมกับน้ำตาที่พรั่งพรูไหลอาบสองแก้ม พลางรีบเดินเข้ามาประคองร่างบิดาให้นอนลงดังเดิม
จางอ้ายเหรินไม่รู้ว่าเหตุใดตนจึงได้รู้สึกเศร้าเสียใจเช่นนี้ อาจเป็นเพราะว่าร่างกายของหลิวเยว่ซินที่บังคับความรู้สึกให้ห่วงหาอาทรต่อบิดา จึงทำให้นางที่มาอาศัยอยู่ในร่างนี้รู้สึกเสียใจไปด้วย
“กุ้ยเฟยทรงมาที่นี่ได้อย่างไรพ่ะย่ะค่ะ หรือว่าเสด็จมากับฝ่าบาท”
“ใช่เจ้าค่ะ ข้าขอติ
