เรามาหาอะไรทานกันที่ห้างสรรพสินค้า แผนของวันนี้คือผมอยากจะกินอาหารญี่ปุ่นเลยแวะเข้าร้านราเมงก่อนอันดับแรก
ซึ่งแน่นอนว่าหัวใจหลักของราเมงก็คือน้ำซุป และเมนูในดวงใจผมก็คือทงคัตสึราเมง
เมนูที่โคตรจะเยียวยาผมในวันที่แย่กับร้านโปรดที่ไม่เคยทำให้ผิดหวังเลยแม้แต่ครั้งเดียว เป็นเหมือนส่วนผสมที่ลงตัวอย่างบอกไม่ถูก
ผมตักน้ำซุปร้อนใส่ช้อน ก่อนจะซดเข้าปาก พลางเหลือบสายตามองไอ้เตที่นั่งเท้าแขนยิ้มมาตั้งแต่ห้านาทีที่แล้ว
"มึงสติเลอะเลือนเหรอวะ นั่งยิ้มอยู่ได้" ผมแขวะมัน
"ผมยิ้มเพราะพี่ต่างหาก" เจ้าตัวตอบกลับแล้วไหวไหล่ใส่
"ถ้าไม่อยากให้กูอ้วกใส่ชามมึง ก็เลิกทำอะไรแบบนี้สักที"
"ทำไมอะครับ"
ผมถลึงตาใส่ มันยังมีหน้ามาถามอีกว่าทำไม ไม่ลองย้อนประโยคของตัวเองดูก่อนเลยวะ
"ผมจะเต๊าะพี่ จนกว่าจะได้พี่เป็นแฟน"
"ไอ้เต"
"จะอยู่ใกล้ๆ ทดแทนเวลาที่เสียไปให้คุ้มเลย"
สัมผัสได้ว่าตัวเองหน้าเหวอโดยที่ผมไม่ต้อง
