สองวันต่อมา
ผมยืนกอดอกมองไอ้เตที่กำลังยื่นหมวกกันน็อคมาตรงหน้า เรียวคิ้วเลิกขึ้นเล็กน้อยก่อนจะปล่อยให้อีกฝ่ายสวมหมวกให้
สายตาผมโฟกัสอยู่ที่คิ้วเข้มของไอ้เต ปล่อยให้เจ้าตัวแย่งหมวกกันน็อคในมือใส่ ก่อนจะยกมือขึ้นจับแก้มอีกฝ่ายอย่างถือวิสาสะ
"ขยับมาสิ เดี๋ยวใส่ให้" มันว่าพลางรั้งเอวผมเข้าไปใกล้
"รู้แล้ว" ผมกระแอมไอในลำคอเล็กน้อย
"คนอะไรทำหน้าบูดยังน่ารักเลย"
"มาแนวไหนวะ"
"แนวอยากตามใจแฟน"
ผมส่ายหน้าติดเอือมระอา ทว่าเสือกกลั้นยิ้มมุมปากเอาไว้ไม่อยู่
ตามใจชนิดที่ว่าปลุกผมตั้งแต่ไก่ในกรุงเทพฯ ยังไม่โห่เพื่อที่จะไปซ้อมเตรียมแข่งขันจริงในเดือนหน้า
ผมเตรียมของกินในตอนเช้าไม่ทัน ก็เลยทำขนมปังปิ้งทาแยมกับนมอุ่นให้เด็กมันทาน เพราะอีกอย่างที่ควรรู้เลยก็คือเด็กมันกินจุมาก
ตัวโตเพราะโปรตีนที่แท้
"ไหนบอกว่าวันนี้ให้เป็นวันของผมไง"
"วันของมึงที่ตื่นเช้ามาก"
"เราจะได้ใช้เวลาด้วยกันเยอะขึ้นไงคร
