“ แต่ผมกับบัวตองเป็นแค่คนบ้านป่ายากจน การศึกษาก็บ่อมี ผู้หมวดบ่ออายรึ ”
“ ทำไมต้องอายล่ะครับ ผมเอง เป็นกำพร้า ไม่มีพ่อแม่ เติบโตมาในสถานเลี้ยงเด็กกำพร้าด้วยซ้ำไป ผมภูมิใจที่ได้บัวตองมาเป็นคนรัก เธอเป็นลูกกตัญญู เป็นคนดี ขยัน เป็นแม่ศรีเรือน แค่นี้ก็มากเกินพอสำหรับผมแล้วครับ ”
นายบางยิ้ม
“ ผมเองก็ภูมิใจในตัวลูกสาวคนนี้มาก ตัวเล็ก ๆ แต่อดทนนัก สงสารที่มันต้องทำงานหนักงก ๆ แต่ก็บ่อรู้จะทำยังไง เพราะลำพังสังขารตัวเองก็เอาบ่อรอด ถ้าว่าผู้หมวดฮักมัน จะดูแลมันจริง ๆ ผมก็ดีใจที่จะมีผู้ชายดี ๆ มาดูแลลูก ”
ผู้หมวดหนุ่มยิ้มแป้น
“ ผมจะไม่ดูแลแค่บัวตอง แต่ผมจะดูแลลุงบางอย่างดีที่สุดด้วย ผมไม่กินเหล้า ไม่สูบบุหรี่ ซื้อรถไว้แล้วคันหนึ่ง ผ่อนหมดแล้ว มีเงินเก็บก้อนหนึ่งที่กรุงเทพฯ ผมอยู่บ้านพักของทางกรม ถ้าแต่งงานกันแล้วผมจะเอาลุงกับบัวตองไปอยู่ด้วย ถ้าค
