ตอนที่ 1/1
1552 คำ
ฉัน หลิว จือรั่ว ( จารุวรรณ) ที่บ้านเรียกว่า หมวย ก็เหมือนคนจีนเรียกลูกสาวทั่วไป ส่วนเพื่อน ๆ เรียก รั่ว รั่ว บ้าง หมวยบ้าง ไม่ก็ ฉันเกิดมาขาวได้พ่อ ตาโตได้แม่ ผมหยักโศก สูง 165 เฮียชอบเรียกฉันว่าเตี้ย แต่ฉันมั่นใจว่า ฉันมาตรฐานหญิงไทยจีน จ้า คำเรียกของเฮียทำลายความมั่นใจสูงกว่าตึกใบหยก ของฉันไม่ได้หรอก ฮึ
ตั้งแต่เริ่มเรียน ม.ปลาย ป๊าก็ฝังหัวให้ฉันเลือกเรียน บริหารเพราะต้องออกมาช่วยงานที่บริษัท ของป๊า แต่ฉันชอบการออกแบบ ชอบวาดรูป เพราะมันท้าทายจินตนาการ มากกว่า แต่ก็นะความเป็นลูกสาวคนจีนตอนเด็กเชื่อฟังพ่อแม่ โตมามีผัวเฮ้ย สามี ต้องเชื่อฟังสามี พอมีลูกชาย ต้องเชื่อลูกชาย ฉันนั่งฟังป๊าพูดเรื่องนี้จนบางครั้งแทบกลืนโจ๊ก ที่แม่ต้มให้กินก่อนไปโรงเรียนไม่ลง ในใจฉันก็แอบสงสัยแม่ก็ไม่ได้เชื่อฟังป๊าซะหน่อย บางครั้งป๊าก็กลัวแม่ด้วยซ้ำ แต่พูดไม่ได้หรอกฟัง ๆ ไปเดี๋ยวเหนื่อยป๊าก็หยุดเองแหล่ะ แต่ฉันก็เรียนบริหารให้ป๊าชื่นใจ และได้ยื่นข้อตกลงกับป๊าว่าฉันจะเรียนออกแบบเครื่องกายควบคู่ไปด้วยโดยไม่ให้กระทบผลการเรียนหลัก แม่จึงช่วยพูดให้ป๊าหรือจะกล้าหือกับแม่ ชิ
และฉันก็ไม่ทำให้ป๊าแม่ผิดหวัง ด้วยการคว้าเกียรตินิยมอันดับ 2 บริหารธุรกิจ /เกียรตินิยมอันดับ 1 คณะศิลปะและการออกแบบ สาขาแฟชั่นดีไซน์ ฉันจึงขอรางวัลเป็นคอร์สเรียนพิเศษที่ ฝรั่งเศส ซึ่งแม่ก็อนุญาตให้ไป และคำพูดแม่ถือว่าเป็นเอกฉันท์ โดยฉันสัญญากับป๊าว่ากลับมาจะเข้าไปช่วยงานพี่ใหญ่ที่บริษัท ทันทีไม่เกี่ยงงอนอีก .
เรียนจบกลับมาจากฝรั่งเศสยังพักไม่ถึง 2 วันฉันก็โดนลากไปทำงานที่บริษัทเสียแล้ว โดยป๊าบอกว่าตัวเองแก่แล้วอยากพาแม่ไปเที่ยวรอบโลก เพราะมัวแต่ทำงานหาเงินเลี้ยงลูกจนไม่เคยได้ไปเที่ยวที่ไหน บรา..บรา....บรา..→_????
ตั้งแต่ตอนนั้นจากที่ฉันอายุ 25 ปี จนตอนนี้ 34 จะเข้า 35 ปี ป๊ากับแม่ยังไปไม่รอบโลกกระมัง จึงยังไม่มีโควต้ากลับตอนนี้ จนหลงลืมไปแล้วว่าลูกสาวคนสวย หมวย เอ็กซ์ ตอนนี้นั่งทำงานอยู่บนคานทองฝังเพชรอย่างดี ไม่มีผู้ใดแผ้วพาน แต่ถึงจะทำงานที่บริษัท เหนื่อยแค่ไหน ความสุขเล็กๆของฉันก็คือการออกแบบ เสื้อผ้า เครื่องแต่งกายบางครั้งก็มี เครื่องประดับกระเป๋าด้วย และได้ร่วมหุ้นกับเพื่อนทำแบรนด์เครื่องแต่งกายขึ้นมา ภายใต้ชื่อ J&H โดยเพื่อนชายใจสาวเป็นคนดำเนินการทุกอย่างเพราะจบบริหาร การตลาดมาส่วนฉันรับผิดชอบออกแบบดีไซด์เองทั้งหมด กิจการถือประสบผลสำเร็จ อย่างมากลูกค้าส่วนใหญ่จะเป็นระดับไฮโซ เซเลบ ดารา ทำให้ยอดกำไรแต่ละปี ถึง 8 หลักทีเดียว
การเงินการงานไม่มีปัญหาอะไร ทุกอย่างก็ราบรื่นครอบครัวพี่น้องรักกันดี พี่ใหญ่หลิว หรือ จิรพงษ์ แต่งงานแล้วตอนนี้พี่สะใภ้ของฉันกำลังท้องลูกคนที่ 2 ดูผลแล้วได้ลูกชายแน่นอน ส่วนคนโตเป็นลูกสาว อายุได้ 3 ขวบแล้วตอนนี้ กำลังฉอเลาะ ส่วนพี่รองหรือ จีรพันธ์ แทบไม่เคยเจอหน้า เพราะงานตำรวจที่ต้องคอยสืบคดีความต่าง ๆ ยังไม่เท่าไหร่แต่คิวจากสาว ๆ พ่อคาสิโนว่า เนื้อหอม หล่อ รวย มียศ ครบขนาดนั้น ก็นะ
คนน้องสุด ได้เต็มที่ก็เห็นกันในจอ ล่าสุดที่เจอตัวเป็น ๆ คือไปรวมตัวไหว้บรรพบุรุษที่เมืองจีนมื่อปีที่แล้ว ที่บ้านเก่าอาป๊า ซึ่งโดนบังคับไปกันทุกคน
ตัวฉันปลีกตัวเองมีอยู่คอนโดที่ใกล้ที่ทำงานและเป็นส่วนตัว เพราะต้องการสมาธิในการทำงาน แต่พี่ใหญ่หลิว กับพี่สะใภ้ก็แวะมาสอดส่อง เอ้ย ดูแล และรายงานแม่เป็นระยะ ๆ ซึ่งตรงนั้นก็ไม่ใช่ปัญหาอะไร กับฉัน
เช้าวันหยุดที่รอคอยมานาน ( วันหยุดที่ไม่มีอยู่จริง ) เมื่อเพื่อนสาวร่างน้อย( 85 กก) โทรมาปลุกตั้งแต่ยังไม่ 6.00 โมง เช้า
" ฮัลโหล รั่วรั่ว เพื่อนเลิฟ แกต้องช่วยฉันนะ ถ้าแกไม่ช่วยฉันต้องตายแน่ ๆ"
" ม่ายยยยยย นี่แกบ้าไปแล้วเหรอ โทรมาดูเวลาบ้างเปล่า แกรู้ไหมฉันพึ่งนอนตอนตี 3 เนี๊ยะ .
พอกดรับสาย เพื่อนบ้าของฉันก็พร่ำไม่ฟังเสียงว่าใครรับสายด้วยซ้ำ ซึ่งก็เป็นนิสัยของ เพื่อนชายใจสาว นาม กิฟซี่ ( เกียรติศักดิ์ ดำรงกุล) นี่คงไปถูกใจใครมาอีกแล้ว อาการจะเป็นจะตายของมันคงจะเป็นเรื่องอื่นไม่ได้เลย เฮ้ย ทำไมฉันถึงลืมปิดเสียงโทรศัพท์ตอนนอนนะ .
" ฉันขอโทษนะแก แต่ฉันเครียดจริง ๆ นะ เรื่องนี้ใหญ่ม๊ากกก"
" เอ้า ว่ามาว่าใหญ่ แค่ไหนถ้าฉันฟังแล้วไม่ใหญ่จริง ฉันฆ่าแกตาย จริง ๆแน่ ฮึ "
ในที่สุดฉันจะต้องยอมฟังไอ้เพื่อนบ้า สาธยายความเดือดร้อนที่มันได้รับมา .
" เมื่อคืนฉันไปเก็บผู้ มาคนหนึ่งงานดีมากเลยนะแก แถมคุยกันถูกคอมาก แล้วทีนี้.."
" แล้ว.."
" น้องนัท เขาสายมูเขาอยากไปศาลเจ้าที่เมืองจีน ที่ว่าวัดอะไรนะ...ที่ว่าศักดิ์สิทธิ์ ๆ หน่ะ"
" แล้ว..."
" ก็ฉันไม่ค่อยจะสันทัดเรื่องเมืองจีนเหมือนแกไงเลยจะให้แก..."
" หยุด !! นี่แกเห็นฉันว่างมากเลยเหรอ ห้ะ ขนาดเวลานอนยังไม่ค่อยจะมี "
" ก็นี่ไง ฉันจะได้พาแกไปพักผ่อนไปในตัวไง เดี๋ยวเรื่องงานของเรา ฉันจะเคลียห์ ให้เองทั้งหมด แบบคอเล็คชั่นใหม่ ที่แกออกไว้ ฃก็น่าจะพอแล้ว ส่วนงานที่บริษัท แกก็ให้เลขา ช่วยเคลียร์ให้สักอาทิตย์ ไม่น่ามีปัญหานี่นานะแกถือว่าไปพักสมอง หาไอเดียใหม่ ๆ กัน เราไม่ได้ไปเที่ยว นานแล้วนะ แกรู้ไหมตอนนี้แกอายุเท่าไหร่ อีกไม่กี่เดือนจะ35 แล้วน่า "
" เดี๋ยวตบปากแตก ใครเขาให้พูดเรื่องอายุกับผู้หญิงกัน งั้นก็ได้เดี๋ยวฉันพาทัวร์ก็ได้ แต่แกต้องทำงานส่วนของฉัน 1 เดือนรวมทั้งทำบัญชีด้วยนะ .
" Ok. ได้ รั่วรั่ว ฉันรู้ว่าแกต้องช่วยฉันได้"
" ว่าแต่ ผู้แกเนี๊ยะเขาจะไปไหว้ศาลขออะไรเหรอทำไมต้องไปถึงเมืองจีน ที่ไทยก็มีศาลเจ้าเยอะแยะ"
" เขาอยากไปไหว้ขอพรเรื่องการงาน ของเขานั่นแหล่ะเห็นบอกว่าคนรู้จักที่เคยไหว้ขอพร กลับมาแล้วประสบความสำเร็จ ทุกคนอันนี้ฉันไม่รู้หรอกว่าจริงไหม แต่ฉันอยากไปกับน้องเขาเท่านั้นเอง ฉันชอบน้องนัทเขาจริง ๆ นะแก"
" อื้ออ แกบอกว่าเจอเขาเมื่อคืน เจอที่ไหน ว่ะ"
" ที่บราที่ฉันไป ประจำนั่นแหล่ะแต่ฉันพึ่งเจอน้องเขาครั้งแรก เลยนะ เอาน่าแกตกลงแล้วก็อย่าถามนักเลย "
" แล้วจะไปเมื่อไหร่ "
" วันนี้เย็น บิลเลยฉันจองตั๋ว และที่พักไว้แล้ว ส่วนคุณนิตยา เลขาแก สายๆ ฉันจะไปคุยให้ "
" เฮ้ย ทำไมรีบจังหล่ะ "
" ก็ตารางงานเราว่างพอดี ไงฉันมานั่งดูแล้ว นี่พึ่งโทรไปบอกน้องนัท เตรียมตัวแล้วถึงโทรมาบอกแกนี่ไง "
" จะบ้าตาย ....."
เวลา 17.30 น.
ตอนนี้ฉันก็มานั่งอยู่บนเครื่องฯ เพื่อบินไปเมืองจีน เรียบร้อย โดยมีกิฟซี่ นั่งตรงกลาง ส่วน น้องนัท ผู้ของเพื่อน นั่งอยู่อีกฝั่ง ฉันไม่ได้สนใจผู้เพื่อนเท่าไหร่ เพราะถือว่าเป็นสิทธิของเพื่อน และไม่ได้ทำให้ฉันเดือดร้อน ก็ไม่เป็นไรถึงตอนนี้ จะเดือดร้อนนิดหน่อยก็ตาม
" เอ้อ นัทขอบคุณ พี่กิฟซี่ กับ พี่หมวย มากนะครับที่ช่วยพานัทไป "
" อือ น้องนัทไม่ต้องคิดมากค่ะ พี่ยินดี เพื่อนพี่เขาก็ไปเมืองจีนบ่อย เพราะบ้านอากงอยู่ที่นู้นต้องไปทุกปีอยู่แล้ว " กิฟซี่
" อืม ไม่เป็นไร " ฉันตอบแบบขอไปที
" ครับ" นัทเห็นว่าเพื่อนของพี่กิฟซี่ คงต้องการความเป็นส่วนตัวจึงไม่คุยอะไรอีก อาจจะมีคุยกับพี่กิ๊ฟซี่ บ้างนิดหน่อยเบาๆ
พอถึงที่สนามบินที่จีน กิฟซี่ ทำงานได้ดีทุกอย่างราบรื่น จนถึงการเข้าพักที่โรงแรมเป็นที่เรียบร้อยทุกอย่าง.
" ฉันขอพักก่อนนะ พรุ่งนี้ค่อยเจอกันตอนเช้าทีเดียวเลย " ฉันบอก
" อืม แกพักคนเดียวได้นะ " กิ๊ฟซี่
" ได้สิ ปกติฉันก็นอนคนเดียวอยู่แล้ว " หมวย
" น้องนัทนอนห้องเดียวกับพี่ ได้ใช่ไหมค่ะ " กิฟซี่
" ได้ครับ "
" โอเค เจอกันพรุ่งนี้ 8.00 โมง นะ ฉันขอนอนยาว ๆ หน่อย เหนื่อยมากบอกตรง"
" เค ขอบใจแกมากนะ "
" อืมม."
- ผู้เขียน
