บทที่ 3หัวหมอแหละ
1179 คำ
ตั้งแต่คุณมนูญกับคุณเพ็ญพิชย์เจ้าของบ้านกิจธาดาวงศ์ตัดสินใจไปทำกิจการร้านอาหารไทยอยู่ที่ต่างประเทศเมื่อหนึ่งปีก่อน พิชชา บุตรสาวคนเล็กก็จะทานข้าวคนเดียวเสียส่วนใหญ่
พิชยะไม่ค่อยมีเวลาทานมื้อเช้า แถมยังไม่ค่อยกลับมานอนบ้าน หรือในวันไหนกลับก็จะหลังจากเที่ยงคืนไปแล้ว
มีเพียงพักหลัง ๆ มานี้ที่พิชชารู้สึกว่าพี่ชายของเธอทำตัวดีขึ้น ปกติหากพิชยะเลิกงานดึกเขาจะไปนอนค้างที่คอนโดเพราะอยู่ใกล้โรงพยาบาล
“สายป่านนี้เฮียยังไม่ลงมากินข้าวสงสัยเมื่อคืนจะกลับดึกอีกแหง” พิชชาเอ่ยขึ้นขณะตักข้าวต้มเข้าปากไปด้วย
“ก็ไม่ดึกเท่าไหร่นะ” กว่าที่มนต์มีนาจะรู้ตัวว่าเผลอหลุดปากพูดออกไปก็ตอนที่ถูกเพื่อนหันมาจ้องหน้า
“รู้ได้ไง” เธอแสดงสีหน้าตกใจประหนึ่งคนร้อนตัวแต่ยังดีที่หัวไว
“เมื่อคืนเราลงมาดื่มน้ำเลยเห็นตอนที่เฮียฟันกลับมาพอดี”
“อ้อ” พิชชาไม่ได้มีท่าทีสงสัยมนต์มีนาจึงโล่งใจไป โดยที่เธอคิดไม่ถึงว่าคนที่พวกเธอกำลังพูดถึงอยู่จะมาได้ยินเข้าพอดี
วันนี้ชายหนุ่มสวมเชิ้ตสีแดงสดทำให้ผิวขาวที่ดูสะอาดสะอ้านไปทั้งใบหน้าคมคายนั้นยิ่งน่ามอง เขาเดินผ่านด้านหลังของทั้งสองสาวไปนั่งฝั่งตรงข้ามกับมนต์มีนาซึ่งเป็นตำแหน่งประจำ
“นึกว่าวันนี้จะไม่ลงมาทานข้าวเช้ากับน้องสาวสุดสวยซะอีก” พิชชาพูดขึ้น
“ทีแรกว่าจะไม่ลงมาหรอกแต่ขี้เกียจฟังเด็กโวยวาย”
“ใครโวยวายแล้วใครเด็กมิทราบ อีกไม่กี่วันฟินน์จะอายุยี่สิบสองแล้วนะ” พิชชาเหวขึ้นทันทีที่ถูกพี่ชายเหน็บแนม พิชยะไหวไหล่สีหน้าไม่ทุกข์ร้อนหยิบช้อนขึ้นมาตักข้าวต้มใส่ปาก แต่เพียงคำแรกเขาก็รู้ทันทีว่าอาหารมื้อนี้เป็นฝีมือใคร หากแต่ก็แกล้งถามออกไป
“ข้าวต้มวันนี้ใครเป็นคนทำเหรอครับ” บ้านกิจธาดาวงศ์มีคนรับใช้ด้วยกันสามคนทั้งสามเป็นคนในครอบครัวเดียวกัน สองคนเป็นคู่สามีภรรยา คือ นาง กับนาย ศร ทั้งคู่อายุสามสิบแปดปีเท่ากัน อีกคนชื่อ นุช มีศักดิ์เป็นน้องสาวของนาง อายุสามสิบห้าปีปัจจุบันยังครองโสดอยู่
“หนูมีนค่ะ วันนี้หนูมีนอาสาเข้าครัวแต่เช้าเลยนะคะ” สาวใช้ที่ชื่อนางด้วยสีหน้าชื่นชม ทุกคนให้เกียรติมนต์มีนาในฐานะที่เธอเป็นเพื่อนกับพิชชา แต่ด้วยนิสัยใจคอและการวางตัวทุกคนจึงต่างก็เอ็นดูเธอ
“เหรอครับ” พิชยะวางถ้วยกาแฟลงน้ำเสียงราบเรียบหากแต่สายตากลับดูเจ้าเล่ห์
“จริงสิ ผ้าที่เอามาห่มให้เมื่อคืนเป็นผ้าผืนโปรดของยัยนี่นะ คราวหน้าดูให้ดีก่อนเดี๋ยวเด็กแถวนี้จะมาโวยวายทีหลัง”
“ผ้าอะไร” คนถูกพาดพิงเงยหน้าขึ้นจากชามข้าวต้มหันไปขอคำตอบจากชายหนุ่มด้วยสายตาคาดคั้น ทว่าคนที่ตกอยู่ในที่นั่งลำบากกลับเป็นมนต์มีนาซะได้
ทำไมเขาต้องพูดเรื่องนี้ขึ้นมาด้วยนะ ทั้งที่เธออยากจะลืมมัน
“ถามเพื่อนเธอดูสิ” วางแก้วกาแฟลงบนโต๊ะด้วยสีหน้าเรียบเฉย นั่งทานข้าวต้มด้วยสีหน้าสบายใจ ทั้งที่พิชยะเพิ่งจะวางระเบิดลูกใหญ่เอาไว้ตรงหน้าเธอแท้ ๆ
“คือ…เมื่อคืนเราเห็นเฮียฟันนอนอยู่ที่โซฟาเลยไปหยิบผ้าห่มมาคลุมตัวให้น่ะ แต่เราลืมดูไปว่าเป็นผืนที่ฟินน์หวง ขอโทษนะ” เรื่องที่มนต์มีนาเพิ่งจะอธิบายไม่ใช่เรื่องใหญ่โตอะไร เพียงแต่มันขัดกับสิ่งที่เธอพูดก่อนหน้านี้
“ไหนมีนบอกเราว่าลงมาดื่มน้ำแล้วเจอเฮียกลับมาพอดีไง แล้วทำไมถึงไปเห็นเฮียนอนอยู่ที่โซฟาจนได้เอาผ้าไปห่มให้” พิชชาหันไปมองหน้าเพื่อนสลับกับพี่ชายตัวเอง
หวังว่าคงจะไม่มีอะไรในกอไผ่นะ
“อันนั้นมันรอบแรก พอดีเราลงมาดื่มน้ำสองครั้ง ต้องเป็นเพราะเรากินหมูกระทะนั่นแหละเลยทำให้หิวน้ำบ่อยกว่าปกติ” กลัวว่าเหตุผลจะไม่มีน้ำหนักพอให้เชื่อถือ เธอจึงเอาเมนูเลี้ยงฉลองภายในคณะของเมื่อคืนนี้ขึ้นมาเป็นข้ออ้าง
“อ๋อ แค่นี้ใช่ไหม”
“อือ” มนต์มีนาตอบเพื่อนอย่างไม่เต็มเสียงนักก่อนจะหันไปมองพิชยะครู่หนึ่ง พิชยะนั่งเป็นทองไม่รู้ร้อนแถมยังไม่ช่วยเธอพูดสักนิด เขานึกครึ้มใจอะไรขึ้นมาถึงอยากจะแกล้งเธอแต่เช้า
ไม่สิ หรือว่าเขาจะจำได้ว่าเมื่อคืนนี้ เขาทำอะไรเธอบ้าง
“แล้วไป” พูดแล้วพิชชาก็ลงมือทานข้าวต้มต่อ แล้วตอนนั้นเองที่นึกเรื่องสำคัญขึ้นมาได้
“ปีนี้ฟินน์จะจัดงานวันเกิดที่บ้านนะ ขอป๊ากับม้าเรียบร้อยแล้วเพราะฉะนั้นเฮียต้องทำตัวให้ว่าง ฟินน์เช็คมาแล้วว่าวันเสาร์หน้าเฮียหยุด” ได้ฟังดังนี้ชายหนุ่มก็เดาได้ทันทีว่าคนที่ปากสว่างบอกตารางงานของเขา คงจะเป็น หมอธนา เพื่อนสมัยเรียนแพทย์ แน่ ๆ ไม่ใช่ พิธา อย่างแน่นอน
ตั้งแต่ขึ้นรับตำแหน่งผู้อำนวยการของโรงพยาบาล ‘วิวัฒเวช’ ต่อจากคุณวิวัฒน์ บิดาของเขาเมื่อสองปีก่อนอย่างเป็นทางการ พิธาก็งานยุ่งขึ้นอีกหลายเท่าตัว
เพราะนอกจากภาระหน้าที่นี้แล้ว เขายังต้องคอยดูแลเมียกับลูกน้อยฝาแฝด คุณพ่อมือใหม่คงไม่มีเวลามารับโทรศัพท์น้องสาวของเขาหรอก
“ก็ตามใจเธอสิ” สายตาจดจ่ออยู่กับหนังสือพิมพ์ต่างประเทศ มือยกถ้วยกาแฟขึ้นจิบ
“มันก็แน่อยู่แล้วแต่ที่ฟินน์พูดคือเฮียต้องมาด้วย ห้ามปฏิเสธ” ทุกปีพิชยะไม่เคยอยู่ร่วมงานวันเกิดของเธอ ไม่อ้างเรื่องงานก็ปิดโทรศัพท์หนีทั้งวัน พิชชาเลยต้องพูดดักคอเอาไว้ก่อน
“อืม” น้ำเสียงดังอยู่ในลำคอ หากแต่เสียงนั้นก็ดังพอให้พิชชากับสาวใช้ในบ้านพากันแปลกใจ เพราะทุกครั้งพิชยะจะตอบแบบแบ่งรับแบ่งสู้ไม่ใช่ยอมรับปากง่าย ๆ อย่างในครั้งนี้
--------
คิดว่าคูมหมอมีแผนมั้ยคะ ให้ทาย // ใครที่ยังไม่ได้อ่านของ หมอพิธา เจ้าของโรงพยาบาล ตามไปอ่านได้นะคะ เรื่อง พิศวาสรักเมียชั่วคืน จบแล้ว( *****คพร้อมโหลดค่าา)
-------------------
ฝากติดตามผลงานเรื่องใหม่ของไรท์ เพียงเม็ดทราย ด้วยนะคะ เรื่องนี้พระเอกเป็นเพื่อนกับเรื่อง พิศวาสรักเมียชั่วคืน หมอพิธาโผล่มาหลายฉากเลยค่ะ
กดใจ เพิ่มเข้าชั้นหนังสือ และเม้นพูดคุยเพื่อเป็นกำลังใจให้ไรท์ด้วยน้าา ^^
- ผู้เขียน
