“ไปทำงานได้แล้ว น้องกูกูดูแลเองได้” นอกจากเขาจะได้รับอนุญาตให้อยู่จนงานเลิก เขายังเป็นพี่ชายแท้ ๆ ของพิชชา จึงไม่แปลกหากว่าเขาจะอยู่เฝ้าน้องสาวด้วยตัวเอง
ซึ่งเขาก็ไม่ได้พูดสักคำว่าเหมารวมมนต์มีนาอยู่ในคำว่า ‘น้องสาว’ ด้วย
เมื่อหน้าที่ต้องมาก่อนเพราะปากท้องเป็นเรื่องสำคัญ หมอธนาเลยจำใจต้องขอตัวกลับไปทำงาน แต่ก็ไม่วายจะทิ้งท้ายคำพูดให้มนต์มีนาเก็บไปคิดเป็นการบ้าน
“เอาไว้คราวหน้าผมจะเข้ามาทำความรู้จักใหม่นะครับ ในฐานะผู้ชายคนนึง”
หมอธนาเดินออกไปแล้ว แต่บรรยากาศบนโต๊ะกลับดูอึดอัดแปลก ๆ ทั้งที่บรรยากาศระหว่างชายหนุ่มกับพวกเพื่อนที่มหาวิทยาลัยของพิชชาน่าจะดีกว่านี้
“แล้วนี่เฮียจะนั่งที่โต๊ะนี้กับพวกฟินน์จริง ๆ เหรอ” ตอนแรกคิดว่าพิชยะแค่มาช่วยไล่หมอธนาทางอ้อม แต่เขากลับยังนั่งเป็นพระประธานไม่ขยับไปไหน
“ทำไม ฉันนั่งด้วยไม่ได้เหรอ” พูดแล้วชายหนุ่มก็หันไปมองเพื่อนชายในคณะของมนต์มีนาที่ชื่ออคิณ
