"มีนกลับก่อนนะคะ พอดีนึกขึ้นได้ว่ามีธุระที่ต้องไปทำ" มองออกว่าระหว่างพิชยะกับเจ้าของร้านสาวสวยไม่ได้รู้จักกันธรรมดาเลยไม่ต้องการให้พิชยะลำบากใจ อย่างไรเขาก็คงไม่ได้ตั้งใจจะพาเธอมาด้วยแต่แรก
อีกอย่างเธอก็ไม่อยากถูกเปรียบเทียบกับใคร สภาพของเธอตอนนี้ต่อให้มองมาจากดาวอังคารก็ยังรู้ ไม่มีอะไรที่เธอเทียบกับริตาได้
มนต์มีนาเตรียมจะหันหลังออกไปจากร้านแต่กลับถูกพิชยะคว้ามาที่ข้อมือ เขามองเธอเหมือนกำลังตำหนิอยู่กลาย ๆ ก่อนจะหันไปพูดกับริตา
"วันนี้ผมไม่สะดวก โทษทีนะมีอะไรค่อยคุยกันวันหลัง"
พิชยะจูงมือมนต์มีนาออกมาจากตรงนั้นทันที เขารู้ว่าวันนี้ริตาอยู่ที่ร้านแต่ที่ยังพาเธอมาเพราะหล่อนเป็นแค่คู่ขาบนเตียง ไม่ใช่คนที่เขาต้องมานั่งแคร์ความรู้สึกหรือต้องให้ความเกรงใจ
บริกรผายมือเชิญทั้งคู่ไปที่โต๊ะ ริตาเห็นแบบนั้นก็โกรธจนเนื้อเต้นตุบ ๆ อยู่ในอกแต่ก็ต้องทนข่มอารมณ์เพราะกลัวพิชยะจะไม่พอใจ
ที่ผ่านมาเ
