“ช่วยปลดกระดุมเสื้อด้วยนะครับ”
ชายหนุ่มแต่งกายภูมิฐานนั่งลงเก้าอี้เบื้องหน้าของมนต์มีนาโดยมีพยาบาลเป็นผู้ช่วย ไม่ว่าจะเป็นน้ำเสียงหรือท่าที พิชยะก็ทำเหมือนไม่เคยรู้จักกับเธอมาก่อน
“คะ?”
“ในการตรวจหาก้อนเนื้อคนไข้จำเป็นต้องปลดกระดุมเสื้อออกนะคะ” พยาบาลช่วยชี้แจงแทนคุณหมอเมื่อเห็นหญิงสาวทำหน้าตกใจ แต่ถึงอย่างนั้นมนต์มีนาก็ยังไม่ได้ทำตาม พยาบาลเข้าใจว่าเธอกังวลเรื่องที่เป็นหมอผู้ชายจึงเอ่ยด้วยน้ำเสียงให้กำลังใจ
“ไม่ต้องกังวลนะคะ คุณหมอเชี่ยวชาญด้านนี้มาก คนไข้สบายใจได้ค่ะ”
ก็เพราะถึงมือหมอแล้วนี่ยังไงเล่าเธอถึงได้นั่งเป็นตอไม้อยู่
เธอต้องปลดกระดุมเสื้อให้เขาคลำหน้าอก สำหรับเธอเป็นปัญหาใหญ่เลยต่างหาก
ถ้าหากคุณหมอที่ทำการตรวจให้ไม่ใช่พิชยะ เธอคงจะกังวลน้อยกว่านี้
วันนี้เธอสวมเชิ้ตมาเพื่อสะดวกต่อวิธีการตรวจรักษา มนต์มีนารวบรวมความกล้าได้ก็ค่อย ๆ ลงมือปลดกระดุมเสื้อของตัวเองออกทีละเม็ด
