มนต์มีนากลับไปที่ห้องของตัวเองแล้ว พิชยะก็กลับมานั่งลงที่เตียงจิตใจไม่สงบนิ่งด้วยกำลังคิดบางอย่าง กลิ่นกายของหญิงสาวยังติดอยู่ที่ผ้านวม ริมฝีปากอ่อนนุ่มที่กดแนบลงกับปากของเขาเมื่อวานนี้ยังให้สัมผัสอุ่นร้อนเหมือนเพิ่งผละจากไป
นอกจากเหตุผลที่ใช้มาเป็นข้ออ้างในการพามนต์มีนามานอนที่ห้องอย่างขาวสะอาด เรื่องอื่นก็เป็นอย่างที่เขาเล่า
เมื่อคืนนี้เธอนอนหลับอยู่บนเตียงของเขาได้สักพักก็ลุกขึ้นมานั่งอาเจียนใส่ตัวเอง เขาจึงจำเป็นต้องอุ้มเธอไปล้างคราบที่เลอะเปรอะเปื้อนในห้องน้ำ แต่ล้างออกแล้วก็ยังมีกลิ่นไม่พึงประสงค์อยู่ ส่วนชุดของเธอก็เปียกชุ่มตั้งแต่ทรวงอกลงมา
เพราะกลัวว่ามนต์มีนาจะไม่สบาย พิชยะเลยถือวิสาสะเอาเสื้อของเขามาเปลี่ยนให้เธอ แต่สองชิ้นน้อย ๆ นั้น เขาไม่ได้แตะต้อง
หากจะบอกว่าเขาไม่มีความคิดลามกอยู่ในหัวตอนที่ลงมือเปลี่ยนชุดให้ ก็ดูจะเป็นการโกหกไปหน่อย
ผู้ชายร้อยทั้งร้อย ถ้าเห็นผู้หญิงนอ
