บทที่ 2 สองพี่น้อง
859 คำ
ย้อนกลับไปเมื่อหลายปีก่อน ตอนนั้นเขายังเรียนมัธยมปลายอยู่เลยแล้วก็แน่นอนว่าคนรูปหล่อพ่อรวยอย่างเขาย่อมเป็นที่สนใจของสาวๆในโรงเรียน ตอนนั้นเขาไม่ได้คบใครเป็นจริงเป็นจังเพราะคิดว่าตนเองยังเด็กเกินไปจนกระทั่งไปแอบปลื้มเพื่อนต่างห้องชื่อว่ากิ่งกมลหรือกิ่งแก้ว หญิงสาวเป็นที่สนใจของหนุ่มๆเช่นกันเขาจึงมีความรู้สึกอยากจะเอาชนะเพื่อน ระหว่างที่เขาตามจีบกิ่งแก้วอยู่นั้นก็มีรุ่นน้องสาวคนหนึ่งมาบอกชอบเขา เขาปฏิเสธเธอทันทีเพราะว่าเขาไม่อยากให้หญิงสาวมาเสียเวลากับคนที่ไม่คิดจะจริงจังกับใครอย่างเขา
“หนูชอบพี่ต้นน้ำค่ะ”
“…”
“จริงๆนะคะหนูไม่ได้ล้อเล่น”
“น้องอย่ามาชอบพี่เลยดีกว่านะครับเพราะพี่มีคนที่ชอบอยู่แล้ว” ชายหนุ่มปฏิเสธรุ่นน้องคนนี้ทันที
“พี่กิ่งแก้วใช่ไหมคะ พี่กิ่งแก้วมีคนที่ชอบแล้วนี่คะ”
“ใครล่ะครับคนที่น้องบอก”
“อะ เอ่อ...” เธอรู้ดีว่าคนที่กิ่งกมลชอบคือใคร แต่เธอก็ไม่กล้าบอกชายหนุ่มตรงๆเพราะว่ากลัวว่าถ้ากิ่งกมลรู้ว่าเขารู้มาจากเธอจะต้องเป็นปัญหาอีกแน่ เธอเป็นลูกที่เกิดจากสาวใช้ในบ้านซึ่งพ่อเองก็รักและดูแลเธออย่างดีไม่ต่างจากกิ่งกมลมากนัก เพราะอย่างนี้เธอถึงได้มีโอกาสมาเรียนโรงเรียนดีๆแบบนี้และได้มีโอกาสเจอกับชายหนุ่ม
“แสดงว่าน้องไม่รู้จริงน้องหลีกทางไปเถอะครับ พี่ยังมีเรื่องต้องไปทำอีกเยอะนะครับ” หญิงสาวหน้างอทำอย่างไรรุ่นพี่คนนี้ก็ไม่สนใจเธอบ้างเลย
“มัวไปเถลไถลที่ไหนมารู้ไหมมันกี่โมงแล้วฉันอยากกลับบ้าน” กิ่งกมลเอ่ยถามน้องสาวต่างมารดาหน้างอเพราะเธอต้องมานั่งรอทั้งๆที่ควรจะกลับบ้านได้แล้ว
“ธิชาขอโทษค่ะ” ไม่รู้จะตอบอย่างไรก็ขอโทษไว้ก่อนดีกว่า เมื่อกลับถึงบ้านเธอก็ไปช่วยในครัวทำกับข้าวตามปกติ
“วันนี้มีอะไรกินบ้างหิวจังเลยค่ะ” หลังจากอาบน้ำจนสบายใจกิ่งแก้วก็ลงมาหาอะไรทาน
“มีแกงจืดหมูสับ ต้มสายบัวแล้วก็หมูทอดค่ะพี่กิ่ง”
“ตักข้าวสิฉันหิวแล้ว”
“อย่าไปใช้น้องสิลูก” บิดาเอ่ยห้ามเสียงเรียบ
“ทำไมจะใช้ไม่ได้คะคุณพ่อยัยธิชาก็เป็นแค่ลูกคนใช้ที่บ้านเรา” กิ่งแก้วตอบกลับประชดประชัน
“อย่าพูดกับน้องอย่างนั้นสิลูก” ก้องวิชญ์ได้แต่เหนื่อยใจทำอย่างไรกิ่งกมลก็ไม่เคยญาติดีกับคนเป็นน้องเลย
“ไม่เป็นไรค่ะคุณพ่อธิชาชินแล้ว” ไม่ว่าพี่สาวจะพูดกับเธอไม่ดีแค่ไหนเธอไม่เคยเอามาถือสาเลยเพราะเธอรู้สถานะของตัวเองดีอยู่แล้ว
“วันนี้ที่โรงเรียนเป็นยังไงกันบ้างลูก” ก้องวิชญ์เอ่ยถามน้ำเสียงอบอุ่น เขาดีใจมากที่มีโอกาสได้เห็นเด็กทั้งสองคนเติบโตมาอย่างดี ถึงแม้ว่าคนน้องจะโดนคนเป็นพี่แกล้งบ้างก็ตาม
“คุณพ่อขามีหนุ่มมาจีบกิ่งอีกแล้วค่ะ คนสวยแบบกิ่งนี่ลำบากใจจังนะคะ” คนเป็นพ่อยิ้มๆไม่ได้ตอบรับอะไรเพราะรู้ดีว่าลูกสาวนั้นไม่ได้สนใจใครจริงๆจังๆ
“มาทานข้าวเถอะธิชา” ก้องวิชญ์กวักมือเรียกธิชามาทานข้าว
“ค่ะคุณพ่อ” หญิงสาวเดินมานั่งลงข้างๆคนเป็นพ่อ
“ดูอย่างยัยธิชาสิคะไม่เห็นมีหนุ่มที่ไหนมาตามจีบเลย”
“ใครบอกละคะ”
“หนูมีคนมาชอบด้วยหรอลูก” คนเป็นพ่อถามกลับตาโตเพราะท่านรู้สึกแปลกใจ เรื่องนี้เป็นเรื่องที่เขาสนใจมากพอๆกับเรื่องความเป็นอยู่ของธาริกาเลยล่ะ เขาต้องการจะรู้ว่าผู้ชายคนนั้นเป็นลูกเต้าเหล่าใคร เพราะหลังจากที่อบเชยมารดาของธิชาเสียชีวิตเขาก็รับหน้าที่ดูแลธาริกาอย่างเต็มที่
“แหะๆ ธิชาล้อเล่นค่ะ” เธอได้แต่หัวเราะแหะๆกลับไปให้คนเป็นพ่อ
“คิกๆ ฉันว่าแล้ว” กิ่งแก้วหัวเราะชอบใจส่วนธาริกาหน้าหงิกงอไม่พอใจ หลังมื้ออาหารจบลงทุกคนก็ต่างแยกย้ายกันไป ก้องวิชญ์มานั่งอ่านหนังสือที่ห้องรับแขกคนเดียว เสียงไอเรียกความสนใจจากธาริกาได้เป็นอย่างดี
“คุณพ่อไม่สบายหรอคะ”
“เปล่าลูกเปล่า”
“ดื่มน้ำส้มหน่อยนะคะหนูตั้งใจเตรียมมาให้”
“ขอบคุณมากนะลูก หนูทำหน้าที่ได้ดีไม่แพ้แม่ของหนูเลย พูดไปแล้วก็คิดถึงอบเชยนะ”
“ธิชากับคิดว่าแม่ไปอยู่บนสวรรค์อาจจะมีความสุขกว่าก็ได้นะคะ แม่ของธิชาไปเป็นนางฟ้าอยู่บนนั้น”
“จริงด้วยพ่อก็ขอให้เป็นอย่างนั้น”
- ผู้เขียน
