Chapter 8
1533 คำ
เบบี๋อาบน้ำใช้เวลาอยู่สักพักก็เดินออกมาในชุดคลุมสีขาว ฟาโรห์นั่งอยู่บนเตียงเงยหน้ามองสบตากับหญิงสาวก่อนจะยิ้มออกมาบางๆ
"วันนี้อยากไปไหนมั้ยฉันหยุดพอดีมีเวลาให้ทั้งวันเลยนะ"
"ว่างจริงเหรอไม่ค่อยอยากจะเชื่อหรอก"
หญิงสาวไม่ได้คาดหวังว่าเขาจะมีเวลาให้มากมาย ทุกวันนี้เห็นทำแต่งานกลับมาก็จับเธอปล้ำอย่างเดียว เหมือนมีไว้เป็นที่ระบายเท่านั้นซึ่งเธอชินแล้วกับความรู้สึกแบบนี้ ฟาโรห์ดึงหญิงสาวมานั่งลงบนตักสวมกอดเอวบางไว้หลวมๆก่อนจะเอาคางเกยไว้บนไหล่เล็ก
"ทั้งวันไม่ไปไหนแน่นอน ว่าแต่อยากไปไหนมั้ยจะพาไปทุกที่เลยเอาใจหน่อยเดี๋ยวงอนอีก"
ไม่วายจะเอ่ยประชดหญิงสาว คิดได้ยังไงว่าเขาจะลืมวันเกิดของเธอทั้งที่เขาจำได้แม้กระทั่งวันที่เราเจอกันครั้งแรกสถานที่ต่างๆหรือแม้แต่ทุกปีเขาให้ของขวัญอะไรกับเธอเขาจำได้ทุกอย่างแหละ
"ไม่ได้งอนสักหน่อย ชิ... ถ้างั้นพาไปทำบุญหน่อยสิแล้วก็อยากไปกินปิ้งย่างทะเลเผา แล้วก็ไปถ่ายรูปที่สวนดอกไม้"
"โอเคงั้นวันนี้ไปให้หมดทุกที่เลย"
"จริงนะ"
เบบี๋ยิ้มออกมาอย่างดีใจที่สุดที่วันนี้เธอจะได้ออกไปเที่ยวตามที่ต้องการ ทุกวันนี้อยู่แต่ในครัวอบขนมแล้วก็เจอลูกค้ามากหน้าหลายตา จะออกไปเที่ยวทีก็ไม่รู้จะไปกับใครเพื่อนๆก็มีงานมีหน้าที่ต้องรับผิดชอบกันหมด
"จริงสิงั้นไปแต่งตัวได้แล้วเดี๋ยวออกไปเลย ทำบุญต้องไปเช้าหน่อยเดี๋ยวแวะซื้อของด้วย"
"โอเคงั้นรอแป๊บหนึ่งนะ ส่วนนายจะไปชุดนี้เหรอไง"
"เดี๋ยวเปลี่ยนเองแหละเอาตัวเองให้เรียบร้อยเถอะ ผู้หญิงชอบแต่งหน้าแต่งตัวนานฉันอ่ะเปลี่ยนแป๊บเดียวเท่านั้นแหละ"
ฟาโรห์ดึงมือออกจากรอบเอวของหญิงสาวปล่อยให้เธอลุกขึ้นเดินไปเปลี่ยนชุดให้เรียบร้อย เบบี๋เลือกชุดหน้าตู้เสื้อผ้าอย่างลังเลว่าจะแต่งตัวแบบไหนดี เดี๋ยวต้องไปถ่ายรูปที่สวนดอกไม้อีกถ้างั้นเอาชุดสวยๆดีกว่า
หญิงสาวหยิบเสื้อแขนกุดสีดำเอวลอยพร้อมกับกางเกงขายาวสีเรียบทรงผมก็รวบเป็นหางม้าไปเลยจะได้ไม่เกะกะ เธอเดินเข้ามาในห้องน้ำอีกครั้งเปลี่ยนชุดให้เรียบร้อยก่อนจะเดินออกมาแต่งหน้าทำผมต่อ
ฟาโรห์กดโทรศัพท์เพลินไปหน่อยจึงไม่ได้สังเกตว่าหญิงสาวแต่งตัวแบบไหนเห็นอีกทีก็ตาโตอย่างตกใจที่หญิงสาวแต่งตัวโชว์สะดือแถมหน้าอกก็แทบจะทะลักออกมาแล้ว
"แต่งตัวอะไรของเธอเนี่ยจะไปวัดนะเว้ย"
"ก็เข้าวัดใส่เสื้อกันหนาวไงแล้วค่อยถอดตอนใส่ไปเที่ยว"
"ไม่เอาไปเปลี่ยนเสื้อเดี๋ยวนี้เลยนะ ชุดอะไรสั้นขนาดนั้นเดี๋ยวเค้าจะว่าไม่มีเงินซื้อชุดมาใส่ไปเปลี่ยนเลย"
ฟาโรห์ดึงหญิงสาวให้ลุกขึ้นจากหน้ากระจกดึงมือพาไปหาชุดใหม่ที่มันเรียบร้อยกว่านี้สักหน่อย บอกตามตรงว่าไม่ค่อยชอบเท่าไหร่ที่เธอแต่งตัวไม่น่ารัก ปกติเธอจะแต่งแบบที่เขาชอบแต่ทำไมวันนี้ถึงขัดใจ
"อะไรของนายเนี่ยมันไม่ได้โป๊เลยนะ กางเกงก็ขายาวไม่ได้โชว์ตรงไหนเลยนะ"
"แต่ว่าสะดือมันออกไง"
"โอ๊ยยยย ใครเค้าก็ใส่กันป่ะเสื้อเอวลอยเนี่ย ตั้งแต่ซื้อมายังไม่เคยใส่เลยนานๆจะได้ออกไปเที่ยวทีนะขอสวยบ้างไม่ได้เหรอไง"
เบบี๋จ้องหน้าชายหนุ่มอย่างไม่ยอมเช่นกัน เขาให้เหตุผลว่าไม่อยากให้เธอแต่งตัวโป๊จนเกินไปเพราะว่ามันอันตรายต่อชีวิต พวกบ้ากามมันเยอะและพอเห็นผู้หญิงโชว์นิดหน่อยก็ไปฉุดเค้าก็เลยไม่อยากให้แต่งตัวแนวนี้เท่าไหร่
"ก็ใส่เสื้อรัดรูปแบบยาวหน่อยก็ได้นี่ เดี๋ยวเลือกให้รอแป๊บหนึ่ง"
เขาเปิดตู้เสื้อผ้าเลือกเสื้อยืดมาให้หญิงสาวใส่ สีดำเหมือนเดิมแต่ว่าเรียบร้อยมากไม่มีส่วนไหนโป๊เปลือยดูน่าเกลียด
"แบบนี้ตลอดแหละ เพื่อนนะไม่ใช่ผัว"
"ก็ไม่ต่างหรอกป่ะฉันก็ผัวเธอเนี่ยแหละเบบี๋ เพื่อนที่ไหนเค้าเอากันพูดแปลกๆ"
"ไอ่บ้าใครเมียแกไม่ทราบ ชิ"
หญิงสาวทำหน้างอง้ำดึงเสื้อยืดจากมือของเขามาเปลี่ยนตรงหน้าชายหนุ่ม แก้ทั้งตัวต่อหน้าเขาก็คงไม่มีอะไรให้อายแล้วเพราะเห็นกันจนเบื่อแล้ว
"พอใจยัง"
"สวยแล้วจ้ะไปแต่งหน้าทำผมได้เลย"
ฟาโรห์ยิ้มออกมาอย่างพอใจเดินผิวปากอย่างอารมณ์ดีหาชุดของตัวเองที่อยู่ในห้องของเพื่อนมาสวมใส่ ตัวเขาไม่ได้แต่งอะไรมากมายหรอกใส่ชุดดูดีกับนาฬิกาสักเรือนก็เพียงพอแล้ว
"อ่าวไม่แต่งแล้วเหรอ"
"ไม่ล่ะแค่นี้ก็พอแล้ว"
หญิงสาวทำหน้าเซ็งๆในเมื่อไม่ได้ใส่ชุดสวยตามที่คิดก็ไม่อยากจะแต่งอะไรให้มันมากมายแล้วรวบผมทาลิปสติกนิดหน่อยก็พอ ฟาโรห์จับหญิงสาวหมุนตัวไปมาก่อนจะยิ้มออกมาอย่างพอใจ
"แกอ่ะไม่ต้องแต่งก็สวยอยู่แล้ว"
"แน่นอนสิไม่อย่างงั้นนายคงจะไม่มาหาฉันทุกวันหรอก ชาตินี้จะหาสวยกว่าฉันได้อีกเหรอไง"
"ก็หาไม่ได้ไงถึงไปไหนไม่รอดเนี่ย"
ฟาโรห์จิ้มแก้มหญิงสาวอย่างแกล้งหยอก เบบี๋สะบัดหน้าใส่อย่างงอนๆก่อนจะถือกระเป๋าเดินออกไปจากห้องนอนของตัวเอง ทั้งสองคนเดินทางมาที่วัดไม่ไกลจากคาเฟ่มากนักเอาของมาถวายพระเพื่อทำบุญคล้ายวันเกิดจากนั้นก็ชวนกันมาให้อาหารปลาหลังวัด
"นี่นายเหมามากี่กระสอบเนี่ย"
"ก็แม่ค้าบอกว่าปลามันเยอะนี่ ฉันกลัวว่ามันจะไม่อิ่มก็เลยเหมามาสิบกระสอบ"
ไม่พูดเปล่ายังลากกระสอบอาหารปลามาวางไว้ข้างๆหญิงสาวและยังมีที่พนักงานเอามาส่งให้อีกเก้ากระสอบให้ปลากินจนพุงกางไปเลย
"เยอะไปนะเอาไปคืนบ้าง"
"เอาน่าซื้อมาแล้วถือว่าช่วยแม่ค้าให้มีรายได้ แกก็ตักให้มันสิโยนลงไปเลย"
เขาส่งที่ตักอาหารไปให้หญิงสาวเธอรับมาถือไว้ค่อยตักอาหารปลาแล้วโยนลงไปในบ่อ
"กรี๊ดดดดด ฮ่าๆๆๆ"
เบบี๋ร้องออกมาเสียงดังลั่นเมื่อเธอโยนอาหารลงไปในบ่อก็มีปลาเป็นฝูงใหญ่แย่งกันกินอาหารจนน้ำกระเด็นมาโดนตัวของเธอ
"อย่าแย่งกันสิเดี๋ยวก็เจ็บตัวหรอก"
เบบี๋เอ่ยออกมาเสียงสดใสโยนอาหารลงไปอีกโดยมีฟาโรห์นั่งมองอยู่ข้างๆด้วยรอยยิ้มหวาน การอยู่กับเบบี๋มันทำให้เขาไม่เครียดและไม่ต้องคิดอะไรทั้งนั้น มันสบายใจรู้สึกปลอดภัยอย่างบอกไม่ถูกและไม่ว่าเขาจะเจอกับปัญหาอะไรเธอจะคอยให้คำปรึกษาและอยู่เคียงข้างไม่ไปไหน เอาง่ายๆเลยคือเธอคือเพื่อนคนเดียวที่อยู่กับเขาในช่วงเวลาที่แย่ที่สุดมันทำให้เขาแคร์เธอมากและกลัวว่าหญิงสาวจะรู้สึกไม่ดีกับสิ่งที่เขาทำลงไป
"ฟาโรห์นายช่วยฉันหน่อยสิมันเยอะเกินไปตักไม่ทัน"
"ตักแบบนั้นเมื่อไหร่มันจะอิ่มละมันต้องทำแบบนี้"
เขาลุกขึ้นยืนยกกระสอบอาหารปลาเทลงไปในบ่อทั้งกระสอบ เบบี๋มองเขาตาโตลุกขึ้นเดินตามเขาไปก่อนจะยิ้มออกมาเมื่อเห็นฝูงปลาหลากหลายมาแย่งกันกินอาหาร
"ปลาเยอะอย่างที่แม่ค้าบอกจริงด้วย"
"มันคงอยู่มานานจนออกลูกออกหลานแล้วล่ะมั่ง งั้นมาช่วยกันเทดีกว่าจะได้รีบไปหาอะไรกิน"
"อืมโอเคงั้นเรามาช่วยกันเทอาหารเนาะ"
ทั้งสองคนช่วยกันให้อาหารปลาอย่างสนุกสนานมันเป็นช่วงเวลาที่มีความสุขและไม่ต้องคิดอะไรทั้งนั้น มีแค่กันและกันใช้เวลาด้วยกันให้มีความสุขมากที่สุด
"ไปทางนั้นบ้างดีมั้ย"
"เดินไปสิเดี๋ยวยกไปให้"
"โอเค... ขอบคุณนะที่พามาฉันชอบมากเลย"
เบบี๋เอ่ยออกมาอย่างขอบคุณชายหนุ่ม เขายีผมหญิงสาวเล่นก่อนจะเดินนำหน้าไปก่อนปล่อยให้เธอมองตามในใจรู้สึกดีอย่างประหลาดและยิ่งเขาเอาใจใส่แบบนี้เธอยิ่งกลัวว่าวันหนึ่งจะเสียเขาไป
- ผู้เขียน
