Chapter 21
1439 คำ
ฟาโรห์ดึงมือของเบบี๋ให้ตามเขาไปขึ้นรถด้วยความร้อนรนใจ อยากจะรู้เสียตอนนี้แล้วว่าตกลงเธอท้องจริงหรือว่าป่วยเป็นอะไรไปรึเปล่า ตอนนี้เขาภาวนาขอให้เป็นอย่างแรก รับรองว่าแฮปปี้ทุกฝ่ายและเขาจะได้จัดการปัญหาในที่ทำงานแล้วรีบรับตำแหน่งเพราะการเป็นพ่อคนต้องใช้เงินเยอะซึ่งเขาควรจะยอมรับตำแหน่งCEOได้สักที
"รีบไปไหนเล่าโรงพยาบาลมันไม่หายไปไหนหรอก อีกอย่างตอนนี้เริ่มหิวแล้วอยากกินหมูกระทะด้วย อยากกินสามชั้น"
เบบี๋ดึงมือของตัวเองกลับเริ่มงอแงใส่ชายหนุ่มอีกครั้ง แต่คราวนี้เขาจะไม่ยอมเธอแน่ยังไงก็ต้องรู้ให้ได้ก่อนว่าท้องรึเปล่าถึงตอนนั้นรับรองว่าเขาจะตามใจเธอทุกอย่าง
"ไม่ได้ต้องไปหาหมอก่อน"
"แต่ว่าฉันหิวอ่ะแกไม่เคยหิวเหรอ แกไม่รู้เหรอว่าถ้าเราหิวแล้วไม่ได้กินมันทรมานขนาดไหน"
หญิงสาวมองชายหนุ่มน้ำตาคลอ ฟาโรห์หลับตาลงสูดลมหายใจลึกๆอย่างระงับอารมณ์โกรธ เอาเป็นว่าเขาจะไม่โกรธไม่ดุด่าว่าอะไรเธอเพราะคิดว่าฮอร์โมนกำลังเปลี่ยนแปลงไม่คงที่ เขาจะคุยกับเธอด้วยเหตุผล
"เอางี้นะแกยอมไปตรวจที่โรงพยาบาลก่อน และถ้าผลตรวจออกเสร็จฉันสัญญาว่าจะตามใจทุกอย่าง อยากได้อะไรอยากกินอะไรพาไปทุกที่ขอแค่ไปโรงพยาบาลก่อน อดทนสักนิดได้มั้ย"
หญิงสาวมองหน้าฟาโรห์ที่ตอนนี้มองมาอย่างอ้วนวอนสุดๆ เธอกำลังลังเลว่าจะเอายังไงดี ความจริงมันก็หิวแหละแต่ว่าถ้าอดทนนิดหนึ่งแล้วเขาตามใจมันก็คุ้มนะ
"ก็ได้แต่ว่าห้ามนานนะ"
"โอเคดีเลยแบบนี้"
เขายิ้มออกมาอย่างโล่งอกรีบพาเธอขึ้นรถก่อนจะหาโรงพยาบาลที่ใกล้ที่สุดเพื่อตรวจการตั้งครรภ์ของเบบี๋ และเมื่อมาถึงเขาก็รีบพาเธอเข้าไปข้างในพอเจอคุณพยาบาลก็ร้อนรนรีบเข้าไปหา
"คุณพยาบาลครับผมต้องการตรวจครรภ์ให้ภรรยา ขอแบบเร็วที่สุดเลยนะครับ"
"ใจเย็นๆก่อนนะคะคุณ งั้นเดี๋ยวเชิญทางนี้เลยค่ะทางเราจะรีบตรวจให้นะคะ"
คุณพยาบาลพาทั้งสองคนเดินไปนั่งรอหน้าห้องตรวจ ซักประวัติไม่มากจากนั้นก็เรียกให้เบบี๋ไปตรวจปัสสาวะเจาะเลือดให้เรียบร้อย รอผลไม่นานพยาบาลก็มาเรียกให้ทั้งสองคนเข้าไปเจอคุณหมอข้างในห้องตรวจ
"เชิญเลยครับ"
คุณหมอผายมือเชิญทั้งสองคนเข้าไปข้างใน เผิดแฟ้มเอกสารดูก่อนจะเงยหน้ามองสบตากับทั้งสองคนแล้วยิ้มออกมา
"ยินดีด้วยนะครับคุณพ่อคุณแม่มือใหม่"
เบบี๋และฟาโรห์อ้าปากค้างอย่างช็อคไปเลย สิ่งที่กลัวก็มาถึงเธอท้องจริงด้วยท้องทั้งๆที่ยังไม่ได้แต่งงานท้องทั้งๆที่ยังไม่มีสามีเลยด้วยซ้ำ ฟาโรห์เหมือนจะได้สติรีบเอ่ยถามกลับด้วยความตื่นเต้น
"แบบนี้ผมต้องดูแลภรรยายังไงบ้างครับ"
"เดี๋ยวหมอจะให้คุณพยาบาลแนะนำก่อนกลับนะครับ แต่ว่าหมอได้ตรวจเลือดไปด้วยค่า hCGของคุณแม่ค่อนข้างจะสูงกว่าคนท้องทั่วไป"
"หมายความว่ายังไงครับมันอันตรายรึเปล่า"
ทั้งสองคนฟังแล้วรู้สึกใจเสีย ไม่รู้หรอกว่ามันคืออะไรแต่การที่ทักมาแบบนี้มันไม่ค่อยจะดีเท่าไหร่ คุณหมอมองทั้งสองคนก่อนจะยิ้มออกมา
"ใจเย็นครับไม่ได้อันตรายอะไร ที่จะบอกก็คือถ้ามันสูงมากมีโอกาสที่จะท้องครรภ์แฝด ยังไงหมอขอนัดตรวจอีกทีนะครับ"
ฟาโรห์ถึงกับยิ้มไม่หุบเมื่อได้ยินแบบนั้น นี่จะมีทีเดียวสองคนเลยเหรอมันจะโชคดีเกินไปรึเปล่าเนี่ย เขาหันไปมองเบบี๋ที่ตอนนี้กำลังช็อคอยู่จนพูดไม่ออก
"ดีใจมั้ยจะได้ลูกแฝดด้วย"
"ดีใจเหรอ..."
เธอมองมือตัวเองที่มันสั่นไม่หยุดและไม่รู้ว่าตัวเองต้องรู้สึกยังไงกับสถานการณ์ในตอนนี้ ไหนพ่อกับแม่ของเธออีกทุกอย่างมันดูวุ่นวายไปหมด
"เอาเป็นว่าเดี๋ยวหมอให้ยากลับไปกินก่อน แล้วนัดมาดูอีกทีนะครับ ช่วงนี้ก็ดูแลตัวเองให้มากอย่ายกของหนักกินแต่ของมีประโยชน์ พักผ่อนให้เพียงพอไม่เครียดแค่นี้ก็ปลอดภัยหายห่วง"
"ขอบคุณนะครับคุณหมอผมจะพยายามดูแลอย่างดีที่สุด"
"งั้นรอรับยาข้างนอกนะครับ"
"ขอบคุณค่ะ/ขอบคุณครับ"
ทั้งสองคนเดินออกมาจากห้องตรวจเหลือบสายตามองกันอย่างรู้สึกแปลก ตอนนี้ทั้งคู่ไม่ใช่เพื่อนกันอีกต่อไปแล้วเพราะหลังจากนี้จะกลายเป็นคุณพ่อกับคุณแม่เต็มตัว
"เอ่อ... นาย"
"หืม... หิวใช่มั้ยรอแป๊บหนึ่งนะเดี๋ยวพาไปกินหมูกระทะ"
ฟาโรห์ยิ้มออกมาเดินตรงไปรับยาให้หญิงสาว ฟังคำแนะนำจากคุณพยาบาลทุกอย่างไม่มีตกหล่น หลังจากนี้เขาจะต้องลดงานของตัวเองลงและมีเวลาดูแลเบบี๋กับลูกให้มากขึ้น เบบี๋นั่งรออยู่ที่เก้าอี้มองฟาโรห์ที่ตั้งแกตั้งใจทำทุกอย่างแทนเธอด้วยความรู้สึกที่บอกไม่ถูก เอาจริงมันก็ไม่ได้แย่นะเพราะเขาก็ดีกับเธอมาตลอด ถึงจะปากเสียไปบ้างแต่เขาสามารถดูแลเธอกับลูกให้สบายไปทั้งชาติแน่นอน
"ป่ะไปกินหมูกระทะกัน"
ฟาโรห์ยื่นมือมาตรงหน้าหญิงสาว เธอยิ้มออกมาเล็กน้อยยื่นมือไปจับชายหนุ่มก่อนจะเดินเคียงข้างไปพร้อมกัน
"นายจะเอายังไงต่อเหรอ"
หญิงสาวเอ่ยถามด้วยความอยากรู้ เธอแค่ะอยากจะรู้สถานะของเราสองคนว่าจะเอายังไงกันต่อหลังจากนี้ จะเป็นเพียงแค่พ่อละแม่ของลูกหรือจะเอายังไงมันต้องคุยกันตั้งแต่เนิ่นๆ
"หืม... เอายังไงคืออะไรอ่ะ"
"ก็หมายถึงว่าอนาคตของเราไงจะเอายังไงกันต่อ มันพลาดแล้วอ่ะนายจะเก็บเด็กไว้หรือว่า..."
"นี่แกจะเลวถึงขั้นฆ่าลูกตัวเองเหรอเบบี๋ แกใจร้ายไปรึเปล่า"
ฟาโรห์มองหญิงสาวอย่างตกใจที่เธอพูดออกมาแบบนั้น เด็กคนเดียวเขาเลี้ยงได้สบายมากไม่เห็นจะต้องมาคิดทำร้ายลูกเลย เบบี๋รีบส่ายหน้าปฏิเสธทันทีเธอไม่ได้หมายความว่าจะทำแท้งสักหน่อย
"ไม่ใช่ๆไม่ได้หมายถึงทำแท้งฉันหมายถึงว่านายจะเก็บไว้เลี้ยงเองหรือจะให้ฉันเลี้ยงที่นี่"
"แล้วจะแยกกันเลี้ยงทำไมอ่ะ แกก็ไปเลี้ยงลูกอยู่ที่บ้านของฉันไงง่ายจะตาย พ่อกับแม่ฉันรักและเอ็นดูแกมากและยิ่งรู้ว่าแกท้องนะรับรองว่าดูแลอย่างกับเจ้าหญิงอยากได้อะไรขอได้หมดเลยเชื่อป่ะ"
เขามองหญิงสาวก่อนจะยิ้มออกมาขำๆ เชื่อสิว่าคนที่เห่อหลานมันมีอยู่จริง แต่ที่บ้านเขาไม่ใช่ปัญหาแต่ปัญหามันอยู่ที่บ้านของเบบี๋มากกว่า เพราะฉะนั้นเขาต้องทำทุกอย่างให้มันถูกต้องสักที
"แล้วจะไปอยู่ในสถานะไหนอ่ะแม่ของลูกเหรอ"
"แม่ของลูกแล้วก็ภรรยาของฉันไง แต่งงานกันนะฉันจะให้พ่อกับแม่ไปคุยกับครอบครัวแกเอง"
เบบี๋หยุดชะงักไปเงยหน้ามองสบตากับฟาโรห์ แววตาของเขามันไม่ได้ล้อเล่นแม้แต่น้อย ทุกอย่างที่เขาพูดมามันคือความจริงและเขาจะทำแบบนั้นแน่นอน
"นายจะแต่งงานกับฉันเหรอ"
"ฉันกำลังถามแกอยู่ว่าจะแต่งกับฉันมั้ย มาย้อนถามทำไมเนี่ยแกนี่นะ"
เขายื่นมือไปยีผมหญิงสาวอย่างหมั่นเขี้ยว เบบี๋เบี่ยงตัวหลบหนียิ้มกว้างออกมาก่อนจะบ่นเขาแก้เขิน
"อย่าสิผมยุ่งนะ"
"หมั่นไส้นี่แน่"
"หยุดนะไอ้ฟาผมฉันยุ่งหมดแล้วน้า งื้อออ"
เบบี๋เอามือลูบผมตัวเองจัดทรงให้เรียบร้อยโดยมีฟาโรห์ยังคอยแกล้งเธอไม่หยุด เขาหัวเราะร่าอย่างมีความสุขที่ได้อยู่กับผู้หญิงที่รักและอยากใช้ชีวิตด้วย
'นี่แหละคือความสุขของเขาที่แท้จริง...'
- ผู้เขียน
