ขืนรัก มาเฟีย : 06 - [Carter] - ช่วยตัวเอง NC
1020 คำ
[Part คาร์เตอร์]
@ย้อนกลับไปที่งานเปิดตัวบริษัท K..
“ดีน มึงเห็นผู้หญิงคนนั้นไหม”
“เห็นครับ”
“มึง ไปสืบประวัติ กระต่ายตัวนั้นมา”
“......ครับ?”
“กู.....จะเอากระต่ายตัวนั้น มาเลี้ยงที่บ้าน”
ผมชี้ไปยังผู้หญิงที่อยู่บนเวที และออกคำสั่งกับลูกน้องคนสนิท เมื่อตอนนี้ผมสนใจอยากเลี้ยงกระต่ายไว้สักตัว และผมต้องการที่จะรู้ทุกอย่างที่เกี่ยวข้องกับตัวเธอ ซึ่งดีนลูกน้องคนสนิทของผมมันคงจะรู้สึกแปลกใจอยู่ไม่น้อย ที่ผมไม่เคยสนใจผู้หญิงคนไหนให้มันเห็นมาก่อน และใช่ผมไม่เคยสนใจผู้หญิงคนไหน เธอเป็นผู้หญิงคนแรก 'มิลิน' คนที่ทำให้ผมสนใจและอยากจะขังเธอไว้...
และนี้คือผม เมื่อผมอยากได้อะไรก็ต้องได้ และผมไม่เคยสนใจด้วยว่าจะแลกมาด้วยวิธีไหน ขอแค่ถ้าผลลัพธ์คือได้และเร็ว มันก็คือจบ!
วันที่ผมได้เข้าใกล้เธอบนเวที กลิ่นหอมจางๆ ของเธอก็ลอยมาปะทะที่จมูกนะ ซึ่งกลิ่นกายที่ผมได้กลิ่นและผิวกายเนียนนุ่มที่ผมสัมผัส มันทำให้ผลรู้สึกแทบคลั่ง..ไหนจะความดื้อรั้น และการต่อต้านที่เธอมีให้กับผม มันยิ่งทำให้ผมรู้สึกสนุก... สนุกที่จะหาวิธีกวาดต้อนกระต่ายตัวนี้เข้ามาอยู่ในกรงทองของผมให้สำเร็จ..
1 สัปดาห์ผ่านไป..
@บริษัท K
ก๊อก ก๊อก ก๊อก
“เข้ามา” ผมส่งเสียงบอกให้ดีนลูกน้องของผมให้เข้ามาในห้องทำงานใหญ่ มันเดินตรงเข้ามาหาผมพร้อมยื่นไอแพดในมือมาให้
“นี่ครับ”
“เรียบร้อยดีไหม” ผมรับไอแพดจากมือของลูกน้อง มาเปิดเช็คเสียงและดูภาพเคลื่อนไหวที่อยู่บนหน้าจอ
“ครับ กล้องที่ติดมีทั้งหมด หกตัว มีที่ห้องรับแขกสองตัว ส่วนห้องครัว ระเบียง ห้องนอน และ...ห้องน้ำ มีอย่างละหนึ่งตัวครับ” ดีนรายงานเจ้านายหนุ่มตามคำสั่ง ที่เขาได้รับมอบหมายให้เข้าไปซ่อนกล้องในห้องคอนโดของมิลิน
“อืม ทดสอบเสียงดีแล้วใช่ไหม” ผมถามย้ำอีกครั้ง เพื่อไม่ให้มีอะไรผิดพลาด เพราะวันนี้มิลิน เธอจะย้ายกลับมาอยู่ที่ห้องของเธอแล้ว หลังจากที่เธอหลบไปอยู่ห้องกับเพื่อนสนิทเป็นเวลาหนึ่งสัปดาห์ หึ เธอคงคิดว่าผมคงจะเลิกยุ่งกับเธอแล้ว
“ครับ”
“อืม....ดี”นานมากแล้วที่มันไม่ได้รับคำชมจากผม
"ขอบคุณครับ"
“แล้ววันนี้เป็นไงบ้าง” ผมถามคำถามกับลูกน้องเหมือนอย่างเคย เพราะผมให้พวกมันติดตามมิลิน และรายงานผมแบบนี้ทุกวัน นับตั้งแต่วันที่ผม....ได้เจอกับเธอ
“วันนี้มีผู้ชายเข้ามาขอเบอร์คุณมิลินครับ แต่คุณมิลินไม่ได้ให้เบอร์เธอไป”
ปึก!
เสียงผมกระแทกมือลงไปที่โต๊ะทำงาน เมื่อได้ฟังรายงานจากลูกน้องคนสนิท ผมรู้สึกหงุดหงิดทุกครั้งที่มีพวกตัวผู้มายุ่งวุ่นวายกับเธอ เพราะเธอ.....ต้องเป็นของผมคนเดียว
“จัดการรึยัง”
“ครับ ผมจัดการเรียบร้อยแล้วครับ ผู้ชายพวกนั้นไม่น่าจะกล้ามายุ่งกับคุณมิลินอีก”
“ดี!"
"และอีก2วันข้างหน้าคุณมิลินจะมีเลี้ยงฉลองกับกลุ่มเพื่อนที่พึ่งสอบเสร็จที่คลับxxครับ"
"งั้นอีก2 วันเคลียร์งานให้กูด้วย เพราะกูมีธุระที่สำคัญต้องไปทำ” ผมยกยิ้มมุมปากเมื่อเวลาที่ผมรอคอยกำลังจะมาถึง นี่ก็เป็นเวลา1สัปดาห์เต็มที่ผมปล่อยให้เธอ...ได้ใจ
@เพนท์เฮ้าส์ คาร์เตอร์
22.00 น.
“ซี๊ดดดด......อ้า.ส์~” ผมกอบกุมท่อนเอ็นใหญ่เอาไว้ในมือ และขยับถอกขึ้นลงอย่างรวดเร็ว เมื่อสายตาของผมจ้องมองไปยังไอแพด ที่บนหน้าจอตอนนี้มีภาพเคลื่อนไหวของมิลินที่กำลังอาบน้ำอยู่เธอกำลังลากฝ่ามือบางที่เต็มไปด้วยสบู่ ถูผ่านร่างกายไปทุกสัดส่วน และเธอก็วนไปที่หน้าอกอวบใหญ่นวดคลึงมันเบาๆตามจังหวะของเธอ
“อ้าส์~......ฉันจะขยำนมเธอให้แหลกคามือเลย ซี๊ดดด..” ความเสียวซ่านของผมมันมากขึ้น เมื่อผมใช้นิ้วมือบี้ไปที่รูปลายหัวเห็ดสีชมพูของผมซ้ำๆ จนมันมีน้ำเมือกสีใสไหลปริ่มออกมา
ผมรัวจังหวะให้เร็วขึ้น เมื่อเธอใช้ฝ่ามือบางลวงเข้าไปยังใจกลางความเป็นสาว ที่ผมเคยสัมผัสมันไปแล้ว มันช่าง...นุ่มนิ่มและหอมหวาน ผมกำลังจินตนาการว่าผมกำลังแหกขาเรียวสวยออกกว้างและกระแทกท่อนเอ็นใหญ่ของผมเข้าไปในตัวเธอ อ้าส์~ มันคับแน่น
คืนนั้นขนาดนิ้วผมที่พยายามจะยัดเข้าไปในร่องของเธอยังเข้าไปแทบไม่ได้เลย แล้วถ้าวันนี้เปลี่ยนมาเป็นท่อนเอ็นใหญ่ของผมล่ะ....มันจะบีบรัดแน่นดุนของผมขนาดไหน
“อ้าสส.. อ๊ะ..อื้อออออ” ยิ่งคิดอารมณ์ของผมก็ยิ่งพลุ่งพล่าน ผมยิ่งบีบท่อนเอ็นใหญ่และขยับมือขึ้นลงให้เร็วขึ้น จนความเสียวพุ่งทะยานไปที่หัวเห็ดบานของผม
“อ้าส์ ...อ้าส์...อ้าส์~” ผมเปล่งเสียงร้องครางดังลั่น เมื่อความเสียวของผมพุ่งทะยานจนถึงขีดสุด ผมพ่นน้ำสีขาวขุ่นออกมาเปรอะเปื้อนตามผนังห้องน้ำ ก่อนที่ผมจะชักแท่งร้อนตามอีกสองสามครั้งแต่ดุนยักษ์ก็ยังไม่สงบลง นี่ผมคงจะต้องจัดการกับท่อนเอ็นใหญ่นี้อีกครั้งซินะ
“อ้าส์~ อีกสองวันฉันจะให้เธอชดใช้ให้สาสมกับที่ฉันรอคอยมานาน...”
คาร์เตอร์เริ่มขยับมือหนาชักรูดแก่นกายใหญ่ เพื่อบรรเลงอารมณ์ปรารถนาของตัวเองอีกครั้งและอีกครั้ง..โดยที่ตาคมไม่ได้ละไปจากภาพเรือนร่างของมิลินเลย
ตัดชึบ✂️✂️✂️✂️✂️✂️✂️✂️✂️✂️✂️
Next Spoil :
“ช่วยด้วย ช่วยด้วย ใครก็ได้ช่วยฉันที”
“เธอ……หนี้ฉันไม่พ้นหรอก....”
____________________________
- ผู้เขียน
