ถึงกับพูดอะไรไม่ออกกับคำสั่งของแปง เขาขับรถชนท้ายรถคนอื่นไม่พอยังมีหน้ามาสั่งให้ฉันไปขึ้นรถอีก คิดได้ยังไง
“ขอโทษแทนเพื่อนของมีนาด้วยนะคะ” ฉันรีบเข้ามาขอโทษพี่ธีร์เพราะดูเหมือนจะไม่พอใจไม่น้อย
“พี่ไม่คิดว่ามีนาจะมีเพื่อนนิสัยกร้าวร้าวแบบนี้”
“หึ! เพื่อน ฉันเป็นแค่เพื่อนของเธอ?”
“หยุดพูดได้แล้วแปง” ฉันบอกแปงเสียงแข็ง ดูจากสีหน้าที่ไม่เชื่อฟังของเขาแล้วต้องพูดอะไรบ้าๆ ออกไปอีกแน่ๆ
“เพื่อนที่ทำอะไรๆ….ได้มากกว่าเพื่อนหรือเปล่า?”
“ฉะ ฉันบอกให้นายหยุดพูด”
“หรือเพื่ินแบบ…..” ถ้าขืนปล่อยให้พูดต่อไม่รู้ว่าจะพ่นคำอะไรบ้าๆ ออกมาอีก ฉันจึงต้องรีบแทรกขึ้น “พี่ธีร์คะหนูฝากบอกพ่อด้วยนะคะว่าจะให้เพื่อนไปส่งที่บริษัท”
“น้องมีนาจะไปกับคนแบบนั้นจริงๆ หรอครับพี่ว่า…”
“ทำไมวะ คนแบบนี้แล้วทำไม”
“ฉันยอมไปกับนายแล้ว เลิกพูดสักที”
“เธอก็เห็นว่ามันกวนตีน!”
“เขาอายุเยอะกว่านายนะแปง”
“แล้วยังไง
