แปงมองผู้หญิงตรงหน้าครู่หนึ่งโดยไม่พูดอะไร ตากนั้นเขาก็เปลี่ยนมามองฉัน
“ไม่แสดงความเป็นเจ้าของหน่อย?” เขาเลิกคิ้วถามฉันที่ยืนนิ่งไม่ได้สนใจอะไร
“ทำไมฉันต้องทำแบบนั้นด้วย”
“เพราะฉันเป็น….”
“อย่าพูดออกมานะ” ฉันรีบตวาดบอกเสียงดังจนเส้นด้ายตกใจที่ได้ยิน อย่างที่บอกเพราะที่ผ่านมาฉันไม่เคยแสดงกิริยาแบบนี้กับใครมาก่อนไม่แปลกที่เพื่อรสนิทจะตกใจขนาดนี้
“ปล่อยมือฉัน” ออกคำสั่งแล้วฉันก็พยายามสะบัดมือออกแต่แปงไม่ยอมปล่อย
“ใครหรอคะพี่แปง”
แปงแกะมือผู้หญิงตรงหน้าออกโดยไม่ตอบคำถาม แต่กลับพูดคำที่ทำให้ฉันตกใจจนทำตัวไม่ถูกออกไป “โทษทีนะ วันนี้ฉันมากับแฟน”
“แฟน? พี่แปงมีแฟนตั้งแต่เมื่อไรคะ”
“ทำไมฉันต้องบอกให้เธอรู้ เธอเป็นอะไรกับฉัน?”
“พี่แปง!! พี่เอาหนูแล้วจะทิ้งกันง่ายๆ แบบนี้หรอคะ”
แปงพ่นหายใจหนักๆ ก่อนจะหันมาถามเส้นด้าย “โต๊ะไหนนำไปสิ”
“อะ อื้อ ตามฉันมาสิ” เส้นด้ายเองก็คงตกใจกับสิ่งท
