ทุกคนตกใจเพราะไม่คิดว่าผู้หญิงที่ภายนอกดูเป็นคนเรียบร้อยอย่างฉันจะปฏิเสธเสียงแข็งออกไปแบบนั้น
“หนูมีนาใจเย็นๆ ก่อนนะลูก ถ้ายังไม่พร้อมป้าจะไม่บังคับ”
“หนู” ฉันกำมือแน่นพร้อมกับสูดลมหายใจเข้าลึกๆ ก่อนจะตัดสินใจพูดในสิ่งที่กลัวออกไป “หนูมีคนที่ชอบอยู่แล้วค่ะ”
พูดจบฉันก็เดินออกจากห้องรับแขกออกมาหน้าบ้านแล้วนั่งลงบนชิงช้าตรงสนามหญ้า
มันรู้สึกโล่งอกที่ได้พูดออกไปสักที แต่ไม่รู้ว่าหลังจากนี้ผลลัพธ์จะเป็นยังไง
ได้ยินเสียงฝีเท้าเดินมาหยุดใกล้ๆ ตรงที่นั่งอยู่ ฉันถอนหายใจเบาๆ แล้วพูด “หนูโตแล้วนะคะพ่อ เรื่องความรักหนูขอเป็นคนเลือกเองได้ไหม”
“ได้สิ” เสียงที่ตอบกลับมาไม่ใช่เสียงของพ่อฉันจึงหันไปมอง “พี่ธีร์”
พี่ธีร์ถอนหายใจออกมาเบาๆ แล้วพูด “ตั้งแต่ไปอยู่ที่ต่างประเทศพี่ก็เอาแต่คิดถึงรอยยิ้มสดใสของเด็กน้อยที่ชอบมาชวนพี่วิ่งเล่นไล่จับ จนพี่ได้กลับมาเจอเจ้าของรอยยิ้มนั้นอีกครั้ง”
“…….”
