เพราะพ่อกลับมาแล้วฉันจึงไม่สามารถออกไปข้างนอกได้ ถึงแม้จะอยากออกไปมากขนาดไหนก็ตาม และตลอดทั้งคืนฉันก็ไม่สามารถข่มตานอนได้จนถึงเช้า
#บนโต๊ะอาหาร
ฉันกำลังนั่งกินข้าวกับพ่อและแม่ด้วยความรู้สึกกระวนกระวายใจ คอยแต่หยิบโทรศัพท์ขึ้นมาดูตลอดเวลา เพื่อดูว่าแปงเปิดเครื่องหรือยังแต่ก็ไร้รี่แวว
“เห็นข่าวหรือยัง” เสียงของพ่อที่ถามเรียกสติฉันกลับมา ก่อนจะรีบพยักหน้าตอบ “หะ เห็นแล้วค่ะ”
“ข่าวออกมาแบบนั้นลูกสาวเราเสียหายนะคะคุณ”
“ทำข่าวลือให้กลายเป็นจริงก็สิ้นเรื่อง”
“เรื่องแบบนี้คุณควรถามลูกก่อนสิคะ”
ฉันได้แต่เงียบฟังแม่คัดค้านพ่อ แต่เหมือนพ่อจะไม่ฟัง ทั้งที่พ่อเชื่อฟังแม่มาตลอด
“จะให้ผมทำยังไง คุณก็รู้ว่าบริษัทเรากำลังขาดทุน”
“……..” ฉันไม่รู้เรื่องนี้มาก่อนเลย ไม่รู้ว่าบริษัทกำลังขาดทุน “เกิดอะไรขึ้นคะ ทะ ทำไมถึง…”
พรึบ! พ่อลุกขึ้นจากเก้าอี้แล้วเดินออกไปจากห้องอาหาร ก่อนที่แม่จะรีบตาม
