@มหาวิทยาลัย
ขณะที่กำลังเรียนฉันคอยจ้องแต่มือถือและพิมพ์แชต คนที่กำลังพิมพ์โต้ตอบกันไปมาคือแปง วันนี้เราคุยกันถูกคอมากกว่าทุกครั้ง
แปง: คิดออกหรือยังว่าอยากดูหนังเรื่องอะไร
ฉัน: ยังคิดไม่ออกเลย
แปง: ไปดูหนังที่ห้องฉันไหม
ฉัน: อย่ามาทะลึ่งนะ
แปง: ทะลึ่งอะไรก็แค่ชวนไปดูหนัง เธอคิดไปถึงไหน?
ฉัน: คนอย่างนายเชื่อใจไม่ได้หรอก
แปง: ก็จริง
ฉันยิ้มเล็กน้อยหลังจากอ่านข้อความ เพราะมัวแต่สนใจมองจอโทรศัพท์จนไม่ทันสังเกตว่าเส้นด้ายเอาหน้ามาใกล้ๆ
“คุยกับใครอยู่หรอยิ้มน้อยยิ้มใหญ่เชียว”
“ปะ เปล่า”
“ฮั่นแน่ หน้าแดงแจ๋เลย”
“มัวแต่ชวนฉันคุยดูสิอาจารย์สอนอะไรไม่รู้เรื่องเลย”
“เดี๋ยวนะ! จะโทษฉันได้ไงก็แกนั่นแหละที่เอาแต่เล่นโทรศัพท์น่ะ”
“เงียบๆ สิ เห็นไหมว่าฉันกำลังตั้งใจเรียนอยู่”
“จ้าาาาา~” เส้นด้ายคงเห็นแล้วว่าฉันคุยกับใครเธอถึงได้ส่ายหน้ายิ้มกริ่มแบบนั้น
#พักเที่ยง
ฉันกับเส้
