EP.11 กลิ่นแรงปรารถนา
1065 คำ
เสียงเพลงที่เปิดคลอเพื่อสร้างบรรยากาศไม่ดังและไม่ค่อยจนเกินไปทำให้เขารู้สึกผ่อนคลายได้มาก ดวงตาคมเข้มมองสำรวจไปทั่วบริเวณ “ผับไฮโซ” คำจำกัดความของสถานที่แห่งนี้ได้เป็นอย่างดี เพราะเฟอร์นิเจอร์ราคาแพงลิบลิ่วรวมทั้งภาพเขียนที่มีมูลค่าของเหล่าศิลปินชื่อดังระดับโลกที่ประดับอยู่ตามจุดต่างๆ ทั้งโคมไฟระย้าที่บ่งบอกรสนิยมของเจ้าของสถานที่
องค์ประกอบโดยรวมที่กลายเป็นจุดคัดแขกผู้มาใช้บริการได้เป็นอย่างดี เบนจามินเก็บข้อมูลที่มองเห็นบันทึกลงในเมมโมรี่สมอง และจมูกที่รับรู้กลิ่นหลากหลายที่เขาสามารถสัมผัสได้ในเวลานี้ก็กำลังทำหน้าที่จดจำสิ่งที่เขาต้องการ
“กลิ่น..แรงปรารถนา..”
อรินพาเขามานั่งที่โซฟามุมหนึ่งซึ่งมีชายหนุ่มมากหน้าหลายตานั่งกันอยู่ก่อนแล้ว คำพูดทักทายเหมือนธรรมดา เหมือนเขาเหล่านี้มาเพื่อสังสรรค์กันในกลุ่มเพื่อนฝูง ไม่ใช่มาเพื่อ “อาชีพพิเศษ” ที่มีเฉพาะคนพิเศษเท่านั้นที่รับรู้ได้ ดวงตาคมเข้มสะท้อนลูกแก้วสีฟ้าสดใสลอบสำรวจชายหนุ่มแต่ละคน “รูปร่างหน้าตาดี” นี่คงเป็นคุณสมบัติหลักของผู้ชายทุกคนที่เข้ามาที่นี่และเขาก็กำลังกลายเป็นหนึ่งในสมาชิก
ตามที่อรินบอกเล่า “ผับไฮโซ” แห่งนี้เป็นสถานที่ที่นัดพบระหว่างลูกค้าและผู้ให้บริการ โดยทุกคนนั้นต้องเสียค่าเมมเบอร์ให้กับเจ้าของสถานที่ในราคาที่แพงลิบลิ่ว เพราะความพอใจของลูกค้าและผู้ให้บริการอยู่นอกเหนือที่ทางเจ้าของสถานที่จะสามารถควบคุมได้
“ใครพอใจใครก็สามารถได้ทุกที่” ไม่ต้องขออนุญาต ไม่ต้องจองตัว ไม่ต้องลงเวลา ทั้งหมดนั้นอิสระต่อกัน ค่าตอบแทนก็แล้วแต่ความพอใจของคนทั้งคู่อีกนั่นแหละ สถานที่แห่งนี้เป็นเพียงที่นัดพบเท่านั้น ทุกคนที่เดินเข้ามาก็ถือว่าเป็นลูกค้าของผับเท่าเทียมกัน
ทว่าความคิดของเขาต้องหยุดลงเพราะหญิงสาวที่เดินเข้ามาใหม่ “สวยจัด” นั่นคือคำนิยามของเขาสำหรับเธอ สาวไทยที่มีรูปร่างสวยงามมาก ทรวดทรงองค์เอว อกเป็นอก สะโพกเป็นสะโพก ชุดเดรสสีแดงเพลิงกับลอนผมที่ปล่อยสยายเคลียไหล่
ใบหน้าแต่งแต้มอย่างปรานีตพร้อมแววตาร้อนแรงที่มองสบมาทำให้อะไรบางอย่างในร่างเขาตื่นตัวได้ไม่ยากเลย ซึ่งข้อมูลใหม่ที่เขาต้องบันทึกเพิ่มก็คือ “กลิ่นปรารถนาที่รับรู้ได้จากความรู้สึกไม่ใช่จากจมูกที่สูดดมก็เร้าใจได้มากเช่นเดียวกัน”
“อย่าไปมองเธอ อย่าให้เธอรู้ว่านายสนใจ ธรรมชาติของผู้หญิงกับผู้ชายก็เหมือนกัน อะไรที่ได้มาง่ายๆ มันไม่ท้าทาย”
ดวงตาคมเข้มวาววับไปด้วยความตื่นเต้นเล็กน้อยที่ได้ยินเสียงของอรินเอ่ยออกมา ผู้มีประสบการณ์ทำทีเป็นเอนหลังพิงพนักโซฟาเอ่ยออกมาลอยๆ ให้ได้ยินกันแค่สองคน และเขาก็ได้เห็นท่าทีของเพื่อนที่เปลี่ยนไป
อรินดูเท่ ดูสุขุม และดูมีเสน่ห์ขึ้นมาอย่างไม่น่าเชื่อในยามนี้ สีหน้าไม่ใส่ใจใครก็ตามที่จะเดินเข้ามาและคิดว่ามีเพียงกลุ่มของพวกเขาเท่านั้นที่นั่งสนทนากันอยู่ ดูน่าใส่ใจ น่าสนใจ และเรียกร้องอยู่ในที ให้คนที่ปรารถนาจะต้องเป็นฝ่ายเดินเข้ามาหาพวกเขาเอง
เบนจามินเรียนรู้ได้เร็วเพราะไม่ต่างจากการบริหารเสน่ห์ของเขาสักเท่าไร ผู้หญิงนอกจากจะชอบคนเลวแล้ว ผู้หญิงที่มีพร้อมทุกอย่างในชีวิต ก็ต่างชอบของ “ยาก” กันทั้งนั้น ยิ่งยากและชวนให้หวั่นไหวพวกเธอยิ่งอยากจะสานไมตรี อีกข้อมูลหนึ่งที่ต้องจดบันทึก
ทว่า..สิ่งที่เขาอยากรู้มากกว่านั้นก็คือ กลิ่นไหนที่จะกระตุ้นจังหวะหัวใจได้มากกว่ากัน จะเป็นกลิ่นหอมรัญจวนของ “กระดังงารนไฟ” อย่างที่คุณยายเคยบอกเล่าในยามที่ท่านนำดอกไม้แสนสวยนั้นรนไฟพอหอมและนำไปวางไว้ในโถแก้วเพื่ออบผ้าให้หอม หรือจะเป็นกลิ่น “ดอกงิ้ว” ในยามที่ต้องหลบเลี่ยงคนทางบ้านออกมา หรืออาจจะเป็นกลิ่น “ฟรุ๊ตตี้” ที่ยังคงรับรู้ได้ในความรู้สึกตั้งแต่ครั้งแรกที่ได้กลิ่นจนถึงขณะนี้
“หากไม่รังเกียจ...”
เบนจามินรับข้อความจากพนักงานเสิร์ฟที่นำมายื่นให้ พร้อมกับชี้ให้เขาดูที่มาของข้อความนั้น และก็เป็นจริงอย่างที่อรินบอก เพราะยิ่งไม่สนใจ “ของ” ก็จะดูมีค่ามีราคาขึ้นมาอีกเท่าตัว
“เดินเข้าไปหาเธอเลย นายจะรู้เองแหละว่าควรทำยังไง อย่าลืม..แค่เพื่อนคลายเหงา เรื่องอื่นอยู่ที่ความพอใจของทั้งสองฝ่าย”
คนนั่งทำเท่แต่ดวงตากลับมองตรงไปที่โต๊ะเป้าหมายของเขาเช่นเดียวกัน และอะไรบางอย่างที่เจืออยู่ในนั้นก็ทำให้เบนจามินต้องมองอีกครั้งอย่างไม่แน่ใจ เพราะดวงตาของผู้มีประสบการณ์ไม่ปรากฏเลยว่า..ไม่ใส่ใจ กลับกันแรงปรารถนาที่ปรากฏชัดก็ทำให้เธอคนนั้นเชิดหน้าขึ้นและหันมองมาที่เขาเพียงคนเดียว เพราะเป็นจริง..ของง่ายเธอไม่ชอบ เบนจามินยิ้มในสีหน้าเพราะดูทีสาวสวยตรงหน้าจะมีแรงดึงดูดมหาศาลสำหรับอรินเข้าแล้ว
“แล้วค่าเสียเวลา”
“ได้มากเท่าที่เธอจะยอมจ่าย”
“แกดูดิ! หนูปลา เทพบุตรของฉันกำลังจะถูกนังนั่นงาบไปแล้ว”
ปาลิดาก้มหน้าก้มตาไม่กล้าเงยหน้ามองใครแม้ว่าวิฬาร์จะเต้นเร้าพลางสะกิดให้เธอดูผู้ชายที่หมายตาไว้ตั้งแต่เดินเข้ามา แต่ชายหนุ่มคนนั้นกลับสนใจมองแต่ผู้หญิงชุดสีแดงเพลิงที่เธอเห็นเพียงด้านหลัง ทว่าด้านหลังที่เห็นก็ทำให้เธออายจนแทบอยากจะแทรกพรมสีแดงสดนี้ลงไปเสียให้ได้ เพราะทรวดทรงองค์เอวอะร้าอร่ามนั้นไม่มีตรงไหนเลยที่เธอจะเป็นได้ แล้วอย่างนี้วิฬาร์ยังอยากให้เธอเชิดหน้าขึ้นมองความแปลกประหลาดของสถานที่ที่เธอไม่เคยคิดสักนิดว่ามีที่แบบนี้อยู่ในเมืองไทยได้ยังไงกัน
- ผู้เขียน
