ปาลิดาที่ยิ้มอายๆ เพราะคำหยอกเอินต้องหน้าม้านลงเพราะลุงสนดันหันไปขอความคิดเห็นจากพ่อของเธอ ซึ่งแน่นอนตอนนี้สีหน้าของผู้ใหญ่ชาลีบ่งบอกอารมณ์อย่างที่สุดแล้ว แต่ดวงตาคมเข้มฉายแววอบอุ่นที่ส่งตรงมาก็กลับทำให้เธอมีแรงฮึดขึ้นมาอีก รู้ว่าพ่อต้องการแกล้งให้เขาได้อาย ต้องการให้เธอเห็นว่าเบนจามินทำอะไรไม่ได้เรื่อง และไม่เข้ากับสภาพคนทำไร่ทำนาแบบเธอสักนิด
แต่ที่พ่อไม่รู้ก็คือ เวลาฝรั่งมาทำอะไรแบบนี้..คนไทยเราเอ็นดูเขานัก และคะแนนความสงสารปนความเห็นใจในความรักของเขาและเธอกำลังได้รับกำลังใจจากสายตาหลายๆ คู่ที่ทอดมองมา บ้างก็ยิ้มให้กำลังใจ บ้างก็ยกนิ้วโป้งให้ และบ้างก็โบกไม้โบกมือให้เธอหลีกไปก่อนเพราะพ่อผู้ใหญ่อารมณ์ไม่ปกติ เพราะต่างรู้กันไปทั้งบางว่าผู้ใหญ่ชาลีและกำนันเอกรัตน์นั้นจะดองกัน
ปาลิดามองภาพเหล่านั้นด้วยความตื้นตันเพราะสำหรับวันแรกในฐานะของเพื่อนชาย เขาก็ทำได้ดีจริงๆ เขาได้ใจชาวบ้านไปอักโข
